Żadnych bogów, żadnych panów

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Żadnych bogów, żadnych panów autorstwa Grzegorza Dziedzica. Powieść wchłonęła mnie od pierwszych stron. Przepadłam w klimacie Chicago zdominowanym przez polskich imigrantów. W roku 1918 to oni rządzili tamtejszym półświatkiem. Południowa strona miasta pełna jest stalowni, hut, a nade wszystko rzeźni co sprawia, że okolica kojarzy się z mrokiem, brudem i smrodem. W takich warunkach wychował się główny bohater książki Teodor Rucki. Poznajemy go jako policjanta, a prywatnie świeżo upieczonego małżonka. Wcześniej był jednak gangusem i królował w Bushu - dzielnicy, w której wzrastał. Nie przyjdzie mu cieszyć się młodą żoną zbyt długo. Z małżeńskiego łoża wyciągnie go przełożony, za sprawą przedziwnego mordu, do jakiego doszło w polonijnym środowisku. Teo ruszy w pogoń za psychopatycznym mordercą, w której się zatraci. Gra, jaką prowadzi z nim zwyrodnialec doprowadzi do niespodziewanego finału i osobistej tragedii młodego sierżanta. Kompletnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Grzegorz Dziedzic zaskoczył mnie jednak nie tylko zakończeniem. Stworzył bardzo wyraziste postaci - obok głównego bohatera, który skradł moje serce bardzo polubiłam się też z Romanem, który na naszych oczach zrzuca sutannę i odchodzi z duchowieństwa, aby oddawać się temu co kocha najbardziej, czyli pijaństwu. Dodatkowo klimat Chicago z początków XX wieku zrobił lwią część roboty. Przepadłam i od razu zabieram się za lekturę drugiej części serii. Polecam.

? - Ni Dieu, ni maître, żadnego Boga, żadnego pana ?. Polskie Chicago u progu lat 20. XX wieku to wszędobylski smród. Brud zanieczyszczonych uliczek i pijackie bijatyki. To słodkawa woń gnijącego mięsa, która nachalnie wdziera się do nozdrzy. Trawi polonijne środowisko, osacza go. To odór wódki i whisky, która towarzyszy bohaterom na każdym kroku. Jest jak ich nieodłączny element. Płynąć przez tę polską dzielnicę brudu osnutą rozczłonkowanymi trupami było niczym płynąć przez najlepsze kryminalne wody. Bo ? Żadnych bogów, żadnych panów ? to czysty rasowy kryminał retro, który przyciąga mrocznym klimatem. Takim, który wgryza się w umysł czytelnika. Grzegorz Dziedzic z niebywałą czułością, a jednocześnie surowością kreśli obraz polskiego Chicago. Nadaje mu charakter, a jednocześnie otacza łagodnością. Tam, w tej dalekiej Polsce jest nadzieja na niepodległość, tutaj jest nadzieja na lepsze życie. Moje kryminalne serce przepadło w tej historii za sprawą sierżanta Teodora Ruckiego. Kiedyś gangster, król Bushu, dzielnicy, w której mieszkał. Obecnie sierżant, który tropi mordercę. Nosi w sobie jakiś pierwotny instynkt, żyłkę do wykrywania fałszu w ludziach. Mężczyzna z trawiącymi jego wnętrze demonami. Tropiciel, który sam stał się tropionym. Młody, przystojny, działający jak magnes na kobiety. Jak ja go polubiłam. ? Żadnych bogów, żadnych panów ? to książka wypełniona plastycznym i niezwykle lekkim językiem. Słowami pisanymi ubranymi w czarny humor i dosadność. To nie jest historia jakich wiele. Przed tą lekturą o polskim Chicago w międzywojniu nie wiedziałam nic. Dzięki Grzegorzowi Dziedzicowi poznałam smak i zapach tamtejszego życia. Poznałam mentalność Polaków na obczyźnie, klimat miasta i społeczno - polityczne realia. Otrzymałam do tego mocne opisy morderstw - to, co lubię - oraz ciekawą zagadkę kryminalną. Niesamowita przygoda.