Zaginiona siostra

Dobra, zmuszająca do zastanowienia się nad kilkoma sprawami powieść obyczajowa z bardzo delikatnym wątkiem romansowym w tle. Czyta się bardzo dobrze. Mogę z czystym sumieniem polecić, jako lekturę na lato, ale nie tylko. Główna bohaterka Selma ma wszystko. Ma męża, córeczkę, dom, pracę. Wszystko układa się idealnie. Nie ma pozornie żadnych rys na tym wspaniałym obrazie życia. Tak się wydaje. Jednak spotkanie pewnego mężczyzny burzy ten idealny, sielankowy obrazek. Selma porzuca rodzinę, odchodzi z Idrisem i grupą jego znajomych i...zamieszkuje z nimi w jaskini. Kobieta rozpoczyna nowe życie całkowicie odmienne od dotychczasowego. A to dopiero początek. Jak potoczą się jej losy? Co będzie z najbliższymi? Co z nią samą? Tego dowiecie się z lektury tej ciekawej powieści. Fabuła jest ciekawa i toczy się dwutorowo. Z jednej strony poznajemy historię samej Selmy, a z drugiej wszystko widziane oczyma jej już dorosłej córki Becky. Ogromny kontrast tych dwóch opowieści. Niesamowity rozdżwięk między tym, co matką kierowało, a tym jak wszystko odebrała jej córka. Czy te dwa światy, dwie osoby, tak od siebie różne, tak rozżalone, każda na coś innego, można w ogóle połączyć, pogodzić? Do tego dochodzi coś jeszcze, sekret jak skrywa Selma. Gdy Becky go pozna będzie w szoku. Jak to na nie obie wpłynie? Czyta się dobrze. Całość napisana jest lekkim style, doskonałym do czytania latem. Wszystko zdaje się iść w dobrym kierunku. Mimo, iż trudu, bólu w tej książce nie brakuje, czytelnikowi zdaje się, że happy end jest blisko. Dlatego tak bardzo zaskakuje mocne i nieoczywiste zakończenie. Drobny minus daję za za mało moim zdaniem rozwinięte wątki podróży. Można je było bardziej pociągnąć, szerzej ukazać. Zdecydowanie uatrakcyjniłyby lekturę. Mimo tego drobnego minusu i tak uważam, że Zaginiona siostra jest dobrą, godną polecenia, zmuszającą do choćby chwilowego przemyślenia kilku spraw lekturą. Polecam.

Rodzinne tajemnice

Powieści o trudnych relacjach matek z córkami jest na rynku wydawniczym sporo. Do takich można zaliczyć "Zaginioną siostrę" Tracy Buchanan. Jest to pełna emocji, podróży, motywu jaskiń, tajemnic książka, którą pokochają fanki powieści obyczajowych.

Becky nie widziała matki od dziesięciu lat, ich relacje odkąd przed laty Selma porzuciła rodzinę na rzecz kariery pisarskiej, zamieszkania w jaskini z grupą ludzi wpatrzonych w Idrisa, ich duchowego przywódcę i mężczyznę, dla którego matka zostawiła ojca Becky, nie były najlepsze. Teraz kobieta odbiera telefon i słyszy głos matki, która oznajmia jej, że umiera. Ten czas, który jej został chce spędzić z córką i przekazać jej szokującą wiadomość, że ma siostrę.

Becky jest przytłoczona ogromem wiadomości które na nią tak nagle spadły. Choroba i śmierć matki, informacja o nieznanej siostrze, i te wszystkie emocje, które się w niej kłębią w stosunku do matki, od miłości do nienawiści, od smutku i żalu po tęsknotę. Mimo to, po rozmowie z ojcem postanawia odnaleźć tajemniczą zaginioną siostrę i poznać prawdę o życiu Selmy. To co odkryje wstrząśnie nią dogłębnie, a jej życie i postrzeganie matki zmieni się diametralnie. Becky będzie musiała poradzić sobie z tym co odkryje na temat matki, jej siostry, Idrisa i kłamstw, którymi jej matka tak chętnie karmiła wszystkich wokół, w tym ją.

"Zaginiona siostra" to poruszająca powieść. Zakończenie całkowicie mnie zaskoczyło, i nie ukrywam, że byłam nim trochę rozczarowana. Spodziewałam się szczęśliwszego rozwiązania całej sytuacji. Niby książka mimo pewnych smutnych rewelacji, które odkrywa główna bohaterka, nie kończy się źle, można powiedzieć, że zakończenie niesie nadzieję i szansę na szczęśliwą przyszłość w pogodzeniu z przeszłością i wybaczeniu, ale jednak spodziewałam się czegoś innego.
Rozwiązanie motywu poszukiwań siostry Becky jest bardzo smutnym, a wręcz przerażającym momentem w książce, na pewno wyciśnie z waszych oczu łzy wzruszenia.

Co do bohaterów, to polubiłam Becky, za jej miłość do psów, i za to, że nie przekreśliła matki, mimo tego, jak ona nieudolnie okazywała jej swoją miłość, że była przy niej w chwili śmierci, że spełniła jej ostatnie życzenie, że umiała jej wybaczyć. Co do matki Becky, Selmy, to nie mam ku niej pozytywnych emocji, strasznie mnie denerwowała tym swoim poczuciem bycia w pułapce, że z taką lekkością, wręcz bez zastanowienia dłuższego zostawiła rodzinę, męża, dziecko, i zamieszkała w sekcie, bo spodobał jej się facet, który kreował się na jakiegoś guru i wmawiał innym, że w jaskini lepiej się tworzy. Nie zrobiła nic by zapobiec stracie kontaktu z Becky, opieką nad nią. A na to co zrobiła później, na to w ogóle brak mi słów. W książce tłumaczone jest to jej złym stanem psychicznym, ale dla mnie nie ma wytłumaczenia dla takich czynów. Postać Selmy irytowała mnie tak samo jak postać Marian z "Całopalenia", tylko tam dla matki ważniejszy był dom, a tu kariera pisarska i wolność.

"Zaginiona siostra" to pełna emocji, sekretów rodzinnych, które wychodzą na jaw powieść, która wciąga czytelnika od pierwszych stron. Historię poznajemy z perspektywy Selmy, powracając do przeszłości, jak i z perspektywy Becky w teraźniejszości. Autorka ma bardzo dobry styl, który sprawia, że przez książkę się płynie. Bardzo poruszająca, emocjonalna powieść, która zachwyci miłośniczki obyczajówek, jak i motywu niełatwych relacji matek z córkami. Polecam Wam tę powieść, a jeśli czytaliście, to podzielcie się Waszymi wrażeniami !

Za egzemplarz do recenzji dziękuję ...

To moja pierwsza przygoda z autorką i muszę przyznać, że to nie był zmarnowany czas. "Zaginiona siostra" to przede wszystkim książka o miłości, o szukaniu siebie, o rozdarciu emocjonalnym.
"Komu zaufać, gdy zawiodła cię najważniejsza w życiu osoba"?
Dwie kobiety. Matka i córka. Ta historia jest przede wszystkim o nich. Becky dowiaduje się, że jej mama, z którą nie widziała się od lat jest umierająca. Selma porzuciła rodzinę i dołączyła do grupy, która mieszkała w jaskini. I dziwo Selma znalazła tam spokój i ukojenie. Na łożu śmierci wyznaje córce, że ma siostrę. Becky wyrusza na jej poszukiwania. I przy okazji poznaje matkę z innej strony.
Prawda może okazać się bardzo zaskakująca, a świat Becky może wywrócić się do góry nogami.
Jeśli szukacie historii, która jest owiana dużą dawką emocji i która skłania czytelnika do refleksji to koniecznie sięgnijcie po tą książkę. Jest świetna i wciąga od pierwszej kartki.

Zanim rozpoczęłam czytać, powieść autorstwa Pani Tracy Buchanan pt. Zaginiona siostra zauważyłam, że posiada ona na samym początku okładki zamieszczone słowa znanej mi autorki ze wcześniejszych przeczytanych przeze mnie dwóch powieści Pani Kerry Fisher.

Zwróciłam uwagę również na to, że autorka ma właściwe podejście do swojego czytelnika, gdyż ceni sobie jego refleksje po przeczytaniu książki. Cenię sobie to bardzo u autorów z tego względu, że to dobrze o nich świadczy, a szacunek dla czytelnika jest ważny, bo on odrywa znaczącą rolę jako jego główny odbiorca.

Mam możliwość poznania twórczości autorki, której twórczości do tej pory nie znam, a przyznam, że ona tworzy w swej powieści klimat godny zainteresowania ze względu na nadany i tajemniczo brzmiący jej tytuł.

Rozpoczynając, czytanie tej powieści zastanawiałam się, jak będą prezentowały się losy u głównych bohaterów, co ich spotka, jakie będą mieli podejście do życia, czy będą pomocni, otwarci, wrażliwi oraz odważni, aby pokonać swoje słabości.

Główną bohaterkę Becky poznajemy głębiej, kiedy ukończyła studia medyczne, pracuje w swoim wyuczonym zawodzie lekarza weterynarii. Realizuje się zawodowo i spełnia. W życiu prywatnym bywa nieco inaczej. Ma ona znakomite relacje z pacjentami, z ich zwierzątkami. Jest samotna, ale opiekuje się trzema pieskami w domu, z którymi ma znakomity kontakt. Zawsze może liczyć na pomoc sąsiada, gdy wymaga tylko tego sytuacja.

Selma mama Becky, gdy na początku, ją poznajemy, to jest bardzo szczera w wyrażaniu swojego zdania, otwarta w relacjach towarzyskich, chętnie dokonuje charakterystyki wyglądu sytuacji, lubi przewodzić, kobieta z mocnym charakterem, określiłabym ją, że posiada, dwie twarze tylko pozostaje pytanie zadać, która z nich jest bardziej korzystniejsza?

Powieść ta składa się z 40 rozdziałów, w których to z osobna są opisane losy mamy, córki oraz pozostałych występujących bohaterów.

Gdy dobrze się wczytamy, pomiędzy występującymi pomiędzy dialogami teksty bohaterów to bardzo łatwo jest, wywnioskować kto z bohaterów jest tym pozytywnym, a kto z nich tym negatywnym.

Czy tak od razu zmienią się losy bohaterów, kiedy dowiedzą się, że są ukryte sekrety rodzinne, które mogą coś zmienić, a może jednak nie?

Ta powieść podoba mi się, bo jest w niej coś takiego magicznego, a nawet, co lubię ten dreszczyk emocji oraz odkrywanie czegoś nowego na każdej z przeczytanych stron.

Bardzo dobrze została napisana powieść przez autorkę, a przede wszystkim trafnie skonstruowała do rozmów z bohaterami dialogi.

Jak najbardziej spodobała mi się ta powieść oraz opisywane w niej wątki.

Warto przeczytać tę powieść.