Zaginiona wiolonczelistka

Książka "Zaginiona wiolonczelistka" to debiut literacki pani Anny Bałenowskiej, pianistki z wykształcenia. I jestem pewna, że już teraz można uznać to za jeden z najlepszych debiutów roku 2022.

Blanka to tytułowa wiolonczelistka, młoda kobieta, której zagmatwaną historię życia czytelnik odkrywa stopniowo, jednocześnie znajdując się w teraźniejszości, w której Maja-krakowianka, zmaga się z dziwnymi snami, pod wpływem, których wyjeżdża do Walencji.
Autorka świetnie przeplata teraźniejszość z przeszłością, sen z jawą przez co książka przenosi czytelnika w inny wymiar.

Ta powieść wypełniła mnie sobą jak najpiękniejsze dźwięki muzyki. Zagrała na moich emocjach, uczuciach wnikając w najgłębsze zakamarki duszy. Niczym opuszki palców wiolonczelistki z wyczuciem dotknęła każdej struny mojego serca.
Z każdą kolejną stroną odpływałam w nieznane mi dotąd rejony muzyki klasycznej, spacerując ulicami Wiednia, zatrzymując wzrok na pominiku Straussa, podziwiając wraz z Blanką jego piękno, by za chwilę czuć pod stopami rozgrzany piasek plaży Walencji w towarzystwie Maji.

Z książki przebija delikatność a zarazem skrywająca się gdzieś w głębi mroczna tajemnica, która z sennych czeluści próbuje przedostać się na powierzchnię rzeczywistości.

Książkę czytałam z zapartym tchem, tak jakbym słuchała najpiękniejszej melodii świata. Dałam się jej porwać od pierwszych stron, by wraz z ostatnim zdaniem ujrzeć gasnące światła a w uszach wciąż słyszeć echo melodii sonaty Francka w wykonaniu duetu.. tego duetu, któremu okrutnie został przerwany koncert życia.. a ty zostajesz samotnie w opustoszałej sali koncertowej z wielkim żalem w sercu, że to juz koniec