Zaginione Laleczki

, że mógłbym się przed nią pokłonić. Mimo to i tak przeglądam jej notatki, a ciekawość prowadzi mnie w stronę komputera. - Dalej szukam informacji o twojej siostrze - oznajmia Tanner, wchodząc do małego gabinetu, który dostałem od niego wraz z fałszywym dowodem osobistym i fikcyjną pracą. Muszę przyznać, że sporo mu zawdzięczam. - Niestety w aktach sprawy twojego ojca nie ma o niej żadnej wzmianki. A to co? - pyta, podnosząc z biurka notatnik i przerzucając kolejne strony. Wyrywam mu go natychmiast i od razu się krzywię. - Nic ważnego. W jego oczach zapala się ogień. - Czyżbyśmy nie byli przyjaciółmi? Zaciskam szczękę, przechylając głowę tak mocno, aż strzyka mi w karku. - Jesteśmy przyjaciółmi - zapewniam. Tanner wyrywa mi notatnik i przegląda go raz jeszcze, zawieszając wzrok na adresach stron, które niedawno zostały w nim zapisane. - Znam je. Są beznadziejne - warczy. - Tak, wiem - zgadzam się. - Wciąż nie znalazłem żadnej - Mam pewną propozycję. To nowa strona. - Łapie za długopis i notuje adres z pamięci. - Niełatwo ją znaleźć, bo większość świata nie zniosłaby takich perwersji, ale proszę, tu masz hasło. Użyj go i baw się dobrze. Zanim odzyskam swoją Bethany, muszę zaspokajać żądzę w inny sposób. Wciąż jednak czuję się skołowany. Przez tyle lat jedynym, co mnie obchodziło, była moja Śliczna Laleczka, a - To co, wejdziemy tam? - zagaduje Tanner. - Na stronie jest pewna dziewczyna, która może przypaść ci do gustu. Znalazłem ją zeszłej nocy i poczyniłem już pewne przygotowania. - Oblizuje usta, stukając palcem w bok otwartego laptopa. Wpisuję więc zanotowany przez niego adres, po czym odsuwam się, by Tanner mógł poszukać dziewczyny. W wyszukiwarkę wklepuje słowa: Nowa Laleczka. Mój kutas natychmiast twardnieje, kiedy czekam, aż strona się załaduje. Nowa Laleczka to jej pseudonim. Mam wrażenie, że coś ściska mój żołądek. Nowa zupełnie jak Śliczna Laleczka. Dziewczyna ma czerwone, falowane włosy, podkreślające ładne rysy jej twarzy. Sukienki, w których pozuje do zdjęć, są perfekcyjne i wyglądają na szyte ręcznie, co jeszcze bardziej mi się podoba. Zjeżdżam w dół, oglądając kolejne fotografie, i jestem wręcz wniebowzięty, kiedy zauważam jedną, na której pochyla się, pokazując białe, koronkowe majteczki. Idealna lalka. Z wyjątkiem tych obrzydliwych włosów, wszystko w niej jest idealne. Lalka ma przyklejone długie, sztuczne rzęsy, przez co nie widzę koloru jej oczu, ale wcale mi to nie przeszkadza. Patrząc na nią, spokojnie mogę sobie ulżyć. Jest taka drobna, gładka, perfekcyjna. - Laleczka czasami streamuje, ale nie pokazuje swoim widzom niczego seksualnego; jedynie ich prowokuje. Cała społeczność internetowych fetyszystów dosłownie za nią szaleje, a ta mała nie robi przecież nic typowo Dostałem link do tej strony wczoraj w nocy. Miałem zamiar ją tu dla ciebie sprowadzić. W końcu każdy ma swoją cenę, prawda? No, ale skoro jesteś taki niecierpliwy, to póki co musisz zaspokoić się zdjęciami. Co myślisz? - Chcę jej. Tanner śmieje się pod nosem. - Oczywiście, że chcesz, przyjacielu. I oczywiście ją dostaniesz. Spróbuję się czegoś o niej dowiedzieć. Póki co, nie wiemy zupełnie nic, a przecież ta laleczka może mieszkać nawet w pieprzonych Przechylam ponownie głowę i pochylam się, by móc podziwiać z bliska idealną, porcelanową skórę. - Więc wyśledź ją. Gdziekolwiek mieszka, pragnę ją mieć. Tanner ściska mnie za ramię. - Spokojnie, znajdziemy ją, ale w międzyczasie muszę prosić cię o przysługę. Kiwam głową, przeglądając kolejne zdjęcia. Tanner co jakiś czas prosi mnie o różne przysługi, ale nigdy nie jest to coś, z czym bym sobie nie poradził. Jeśli mam być szczery, to uwielbiam je wykonywać. Wyjmuje z kieszeni zdjęcie i kładzie je przede mną na biurku. - Z tyłu znajdziesz adres. Zrób to dzisiaj. Nowa Laleczka będzie musiała zaczekać. Na całe szczęście - nie będzie czekać długo. Wkrótce będę miał zarówno ją, jak i moją siostrzyczkę, a życie znów stanie się cudowne. Znajduję w notesie pierwszą czystą stronę i zapisuję na niej wszystko, czego będę potrzebował do zbudowania cel, w których umieszczę moje cudowne zabaweczki. Jedno wiem na pewno: te cele muszą być o wiele lepsze niż poprzednie. Kiedy kończę, Tanner wyrywa kartkę z notesu i wsuwa ją do kieszeni. - Jak ty mnie podrapiesz po pleckach, to i ja cię podrapię. Coś za coś - oznajmia, po czym wychodzi z pokoju. W języku Tannera oznacza to, że załatwi dla mnie, co tylko zechcę, jeśli i ja będę dalej spełniał jego prośby. Wstaję z krzesła, łapię swoją bluzę i otwieram automatyczny nóż. Jestem nabuzowany i gotowy na rozlew krwi! Zlecenia dla Tannera to zawsze czysta przyjemność. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki