Zaginiony świat Park Jurajski

Porzuciłam książkę mniej więcej w połowie. Wpędziła mnie w duży zastój czytelniczy, teraz muszę spróbować jakoś się z niego wygrzebać. Pomysł zupełnie stracił na świeżości, to co w pierwszym tomie fascynowało i ekscytowało, tutaj okropnie nudzi. Bohaterowie cały czas wydawali mi się jacyś wyblakli, postępowania Malcolma, po tym co przeżył, nie byłam w stanie zrozumieć. Mam wrażenie, że w tym wszystkim dinozaury przestały mieć już jakiekolwiek znaczenie i że sam autor męczył się upychając fabułę pomiędzy kolejnymi teoriami. Jednym słowem - rozczarowanie.

?Środowisko tej wyspy daje niespotykaną dotąd możliwość zgłębiania jednej z największych zagadek występujących na naszej planecie: procesu wymierania gatunków.?

Drugi tom o jednocześnie fascynującym i przerażającym fragmencie obrazu świata dinozaurów znakomicie kontynuował klimat poprzedniej powieści (?Park Jurajski?), jednakże opierał się się na sprawdzonym schemacie. Spokojnie można go czytać jako osobną powieść. Odizolowana od świata wyspa, eksperymenty wymykające się spod kontroli, tajemnicza zaraza, świat rządzący się innymi prawami, szaleni naukowcy, bezlitośni biznesmeni, i ci, którzy za wszelką cenę starali się dotrzeć do naukowej prawdy.

Ciekawie było spotkać się ze znajomymi bohaterami, zerknąć, co się u nich działo, a zarazem towarzyszyć w nowej gadziej intrydze. Michael Crichton postawił nie tylko na czystą rozrywkę w otoczce fantastyki i sensacji, ale także na wierne odzwierciedlenie odkrywców paleontologów, wysuwane hipotezy i przyporządkowania teorii ewolucji. Zwrócił uwagę zastraszające tempo zmian ziemskiego ekosystemu dokonywane przez współczesną ludzką cywilizację, doprowadzenie do zanikania gatunków. A może nasz gatunek stał się instrumentem cyklu życia w oczyszczeniu planety? Spojrzenia na miliardową przeszłość błękitnej planety nie należały do odkrywczych, ale interesująco się w nich zanurzałam, to właśnie ich najbardziej wyczekiwałam, gdyż sama intryga cechowała się nieskomplikowanym wzorem, łatwym do rozszyfrowania, przejrzystym z punktu ujęcia zła i dobra.

Przez pierwsze części książki akcja toczyła się niezbyt spiesznym rytmem, lecz w miarę rozwoju intrygi przyspieszała, a pod koniec wpadała w wartki nurt walki o przetrwanie w pełnym wymiarze. Udział dwójki młodych osób w niebezpiecznej eksploracji na wyspie mocno naciągany, jednakże rozumiałam chęć autora dotarcia z przygodą do jak najszerszego wiekowo grona czytelników. Zdarzały się mało logiczne zdarzenia, trudne do zrozumienia od strony ludzkich zachowań, niezbyt spójne w stycznych momentach. Studziły zapał uczestnictwa w przygodzie, mogły być lepiej dopracowane. Tytuł zaliczyłam do sympatycznych wakacyjnych dalekich podróży w czasie. Najmocniejsze atuty to udział dinozaurów i przebywanie na zamkniętej wyspiarskiej przestrzeni.