Zamknięta w kalejdoskopie

Główna bohaterka powieści, Joanna, to kobieta, której życie z pewnością można porównać do kalejdoskopu. Żyjąc z mężem, gwiazdorem, alkoholikiem, kobieciarzem, nosi w sobie tęsknotę za niespełnioną miłością. Tamten mężczyzna z przed lat, przy którym dane jej było przeżyć wiele dobrych chwil.. żonaty, musiał pozostać wspomnieniem, przerwaną melodią, która nie miała prawa wybrzmieć do końca..
Gdy podjęła decyzję o odejściu od męża ,żeby zawalczyć o siebie, nie zdradziła nawet siostrze dokąd wyjeżdża. Czy nowy etap życia jaki rozpocznie da jej upragnione spełnienie? Czy będzie umiała jeszcze raz otworzyć serce i zaufać mężczyźnie, którego niespodziewanie los podaruje jej w prezencie?

Kalejdoskop, kolorowe szkiełka, które wprawione w ruch zmieniają położenie tworząc coraz to nowe obrazy. Czy nie tym jest nasza codzienność? Ludzie, których drogi przecinają się z naszą drogą, sytuacje, problemy z którymi musimy się mierzyć każdego dnia, radości i smutki. Narodziny i śmierć. To wszystko składa się na obrazy naszego życia. Czasem jedno słowo, jedna chwila, burzy ten misternie tkany obraz, a my możemy próbować na siłę układać go z fragmentów przeszłości albo tworzyć inny, z tego co nam pozostało, dokładając nowe elementy codzienności i dostrzegać w nim piękno mimo wszystko.
I o tym jest ta powieść. Autorka pokazuje nam na przykładzie Joanny, jak nie ulec zniechęceniu i odzyskać radość życia. Jak ruszyć z życiowej mielizny, biorąc ster do ręki.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Wandy. Nie wiedziałam czego się spodziewać. Książka napisana bardzo spokojnym językiem. Wiele przemyśleń, fabuła momentami za bardzo się rozciągała powodując moje znużenie. Nie jestem przyzywczajona do takich powieści bez akcji. Ale mimo wszystko warto poznać tę historię bo daje do myślenia i pozwala widzieć głębiej.