Zaniedbany ogród

Jestem jak ten ogród Cedriku , zaniedbana, dzika i niekochana.

Emily Hastings jest młodszą siostrą lorda Atherthon, Georgea. Mimo ,że ukończyła już dziewiętnaście lat dziewczyna nigdy nie została oficjalnie przedstawiona londyńskiej elicie.
Panna Hastings bowiem , przynajmniej wedle słów guwernantek zatrudnianych przez jej starszego brata nie ma w sobie ani grama ogłady i nie sposób uczynić z niej damy.
Młody lord zaś jest w potrzebie i to niezwykle wręcz palącej.
Za kilka miesięcy stanie na ślubnym kobiercu, zaś jego wybranką została wielce szanowana Victoria Lazenby.
Oczywiście przed zawarciem związku małżeńskiego mężczyzna musi przedstawić swej przyszłej żonie rodzinę w tym zwłaszcza brata i siostrę.
Niespodziewanie w sukurs przychodzi mu przyjaciel z czasów szkolnych , syn pastora -Cedrik Ivory.

Po rozważeniu prośby Hastingsa młody nauczyciel zgadza się kształcić krnąbrną pannę , choć początki ich znajomości wcale nie należą do łatwych i nie zapowiadają owocnej współpracy.
Nasz bohater jest autentycznie przerażony, gdy odkrywa jak bardzo George odsunął od siebie siostrę , a wszystko to z powodu śmierci matki , która odeszła wydając na świat długo wyczekiwaną , upragnioną córeczkę .
Również ojciec Emily nie był w stanie zaopiekować się dziewczynką , gdyż po stracie ukochanej popadł w obłęd.
Czy świat młodziutkiej arystokratki zmieni się dzięki Cedrikowi?
Czy młode serca oprą się przeciwnościom losu i kajdanom konwenansów? Jakie tajemnice brytyjskiej socjety ujrzą światło dzienne?

Dawno nie sięgnęłam po tak niesamowicie intrygującą historię, lecz po lekturze niezmiernie cieszy mnie fakt ,że zostałam jej patronką.
Po przeczytaniu pierwszych kilkudziesięciu stron byłam niemal pewna,że wiem w jakim kierunku zmierza fabuła tej opowieści, jednak okazało się, że autorka przełamuje wszelkie schematy, a każdy kolejny rozdział intryguje bardziej od poprzedniego.
Relacja dwójki ludzi, których dzieli niemal wszystko od razu roztopila moje serce będąc balsamem dla romantycznej cząstki duszy.
Uważność , cierpliwość i empatia Ivoryego są po prostu nie do opisania, zaś ciepło, otwartość i spontaniczność dziedziczki rodu Hastingsów świetnie uzupełniają się z charakterem jej wybranka, rozdartego między lojalnością wobec przyjaciela, a miłością, która nie miała prawa się wydarzyć.
Wyjątkowa i niepowtarzalna książka od której nie sposób się oderwać.
Idealna dla wielbicielek Bridgertononów.
Kusi tym bardziej, że stanowi pierwszą część cyklu Ścieżki przeznaczenia, a zapewniam, że po zakończeniu z waszych ust wydobędzie się jęk : Już? I co dalej?
PS Przed rozpoczęciem czytania przygotujcie zapas chusteczek
Polecam i zacieram ręce w oczekiwaniu na rozwój wydarzeń w kolejnych tomach.

Lord George Hastings składa swemu przyjacielowi, Cedrikowi Ivory, propozycję, aby ten podjął się nauczania jego siostry, Emily. Ta młoda kobieta, do tej pory zaniedbywana przez braci, bez rodziców, jedynie z towarzystwem służby, była ukrywana przez Georgea, który wstydził się pokazać ją na salonach. Przybliżająca się data jego ślubu, zmusiła mężczyznę do zadbania o maniery i etykietę siostry. Cedrik, syn pastora, nauczyciel, wydał mu się do tego zadania najlepszy, jednak nie przewidział jednego... Zaniedbany kwiat, gdy się o niego troszczyć, prędzej czy później zacznie zachwycać swym pięknem, szczególnie zajmującego się nim ogrodnika...

"Zaniedbany ogród" Laurencji Wons, to pierwszy tom sagi Ścieżki przeznaczenia. Piękna opowieść osadzona w czasach salonowej etykiety, ciasnych gorsetów i szelestu eleganckich sukien. Tutaj nie ma miejsca na porywy serca, uleganie emocjom czy samodzielne myślenie. Szczególnie dotyczy to kobiet. Autorka wspaniale oddała atmosferę tamtych lat. Uwielbiam czytać takie powieści, ale nietrudno w nich przedobrzyć, choćby wielością opisów czy zbytnią egzaltacją. Na szczęście fabuła "Zaniedbanego ogrodu" została idealnie wyważona, ze smakiem i tym nieuchwytnym czymś, co nie pozwala się od niej oderwać. Dodatkowym plusem jest charakterystyczny magnetyzm jaki wyczuwa się między bohaterami, którzy chcą, ale wiedzą, że nie mogą, bo pozycja społeczna tworzy między nimi przepaść. Zakończenie pozostawia cień smutku, więc tym bardziej będę wypatrywać kontynuacji..