Zanim wystygnie kawa

Ocena: 4,5

Książka we wzruszający sposób pokazuje jaki wpływ na czyjeś podejście do życia może mieć sama rozmowa. Nawet tak krótka jak czas do wystygnięcia kawy.

Bardzo spodobał mi się jej przekaz. Każda z przenoszących się w czasie osób zmagała się z innym problemem. Mimo to morał we wszystkich sytuacjach był podobny. Nieważne z jakimi trudnościami by się nie mierzyli to odnajdą siłę do ich przezwyciężenia. Istotne jest, żeby tylko działali z miłością.

Czytało się ją przyjemnie szybko. Piękna i komfortowa lektura, aż nie chciałam jej kończyć.

Muszę przyznać, że po pierwszym opowiadaniu byłam nastawiona dość sceptycznie do całości. Styl pisania okazał się bardzo specyficzny i nie do końca mi odpowiadał- autor stosuje bardzo proste zdania, które miejscami wprowadzały chaos, a dodatkowo ma tendencję do powtarzania kilka(naście) razy tych samych informacji, co trochę irytowało, bo budowało skojarzenie, że ma on czytelników za osoby niezbyt inteligentne.

Im głębiej jednak angażowałam się w historie, tym bardziej dla nich przepadałam. Każda kolejna budziła moje wzruszenie, bo opowiadała o ludziach zagubionych. Mamy tu spotkanie kochanków, małżeństwa, ale też sióstr czy matki i dziecka i każde z nich okazało się wymowne w swojej prostocie, Doceniam też ostateczny przekaz, płynący ze zbioru.

"Zanim wystygnie kawa" polecam przede wszystkim fanom oszczędnego i minimalistycznego stylu azjatyckich autorów, ale też osobom, które chętnie sięgają po mniej oczywiste tytuły. Ja, mimo początkowej obawy, śledziłam historie z zapartym tchem, a na koniec w oku zakręciła mi się nawet łza. W przyszłym miesiącu na polskim rynku ukaże się kontynuacja, po którą chętnie sięgnę. Jestem ciekawa, co nowego przygotował dla nas autor.

Ciepła, fantastyczna opowieść o podróżach w czasie, które nie mogą zmienić teraźniejszości... ale mogą przyszłość. Polecam, szybko się czyta i chwyta za serce.

Zaparzyłam kawę i usiadłam w fotelu odcinając się od mediów społecznościowych i innych pożeraczy czasu chcąc przemyśleć właśnie przeczytaną lekturę. A jest nią "Zanim wystygnie kawa" japońskiego autora Toshikazu Kawaguchi.

Książkę czyta się błyskawicznie, ale historie w niej przedstawione (a są 4!) zdecydowanie zajmują więcej czasu, aby je przemyśleć. Teoretycznie są one oddzielne ale summa summarum łączą się ze sobą.

Kawiarnia jest wyjątkowa, bo można w niej przenieść się do przeszłości. Jednakże jest kilka konkretnych zasad. Nie są też proste w wykonaniu, bo jest tylko jedno krzesło, z którego można w tym celu skorzystać. Nie jest ono jednak wolne... Ale przede wszystkim trzeba wrócić do teraźniejszości zanim kawa przygotowana przez pracownicę zdąży wystygnąć! W przeciwnym razie na zawsze zostanie się duchem...

Zasadą jest, że przeszłości nie można zmienić, ale przyszłość już tak. Więc po co bohaterowie zapragnęli przenieść się do przeszłości skoro nic to nie zmieni? Warto poznać te kilka historii opisanych w książce, by zupełnie inaczej spojrzeć na relacje międzyludzkie. Żona, która chciałaby się spotkać z mężem. Dziewczyna, która pragnie jeszcze wyznać coś chłopakowi zanim wyjedzie w daleką podróż. Siostry, które ciągle się rozmijały. I w końcu matka i córka...

Pojęcie czasu jest względne, a jak wiemy kawa szybko stygnie. Czy dotrwaliście do końca zanim Wasza kawa ostygła? ????

?Dla ciekawskich! Jest adaptacja powieści, którą też obejrzałam (po przeczesaniu całego internetu, bo łatwo nie było). To japoński film z 2018 roku "Cafe Funiculi Funicula". Chcąc poznać historię dogłębnie na prawdę warto go obejrzeć. Choć jest wiele różnic i książka jest zdecydowanie lepsza, to film ma też swój urok. Klimat przytulnej kawiarni, jej wystrój, sam proces parzenia kawy... Po prostu przyjemnie się na to patrzy, a czas podczas oglądania faktycznie inaczej płynął.

Dajcie zaprosić się dziś do niezwykłej tokijskiej kawiarni, która zachwyca swoim przyjemnym klimatem retro. Kawiarni z grubymi słupami i drewnianą belką w kolorze kasztanów. Z jasnobrązowymi ścianami, na których wiszą trzy duże zabytkowe zegary, a cały lokal ma odcień sepii.

Dajcie się zaprosić w krótką podróż do przeszłości. Może zanim wystygnie kawa uda nam się wrócić?

Prosta, a ujmująca. Prosta, a poruszająca. Prosta, a niewiarygodnie do mnie przemawiająca książka. Spokojna. Niebanalna. Niepozorna. Delikatna. Subtelna.

Cztery historie. Każda niosąca przesłanie. Konfrontacja z przeszłością nigdy nie jest łatwa. Ale czy warto do niej wracać? Teraźniejszości i tak nie można zmienić. Można jednak żyć tak, by nie żałować niewypowiedzianych słów. To, co ważne można powiedzieć teraz. Teraz jest na to czas i miejsce.

Ta prosta w swojej formie lektura ujęła mnie swoim zwyczajnym wydźwiękiem. I w tym tkwi właśnie jej urok. W zwyczajności, prostocie i finezji. W ukazaniu relacji międzyludzkich, z których każdy z nas może wyciągnąć swoje wnioski. Ja już swoje wyciągnęłam. Może Ty również się skusisz?

Q: Czy przenieślibyście się w przeszłość, wiedząc, że teraźniejszość się nie zmieni?

Czarne, aromatyczne, następnie zmielone ziarna zalewam wrzątkiem. Dodaję trochę cukru i śmietanki. Kiedy wszystko jest gotowe zasiadam wygodnie w fotelu i zagłębiam się w niesamowitą historię. Czy zdążę ją opuścić zanim wystygnie kawa?

?Zanim wystygnie kawa? to przecudowna historia o niewielkiej, ukrytej kawiarni, która wyróżnia się swoim niezwykłym klimatem i snutymi o niej legendami. Otóż Funiculi Funicula pozwala swoim gościom na przenoszenie się w czasie. Oczywiście jest to możliwe tylko pod wieloma warunkami ? podróżujący w czasie musi wrócić zanim wystygnie kawa. Ponadto taka podróż nie odmieni teraźniejszości. Tego typu zasad jest wiele, więc nic dziwnego, że mało kto decyduje się na tą ofertę. W książce poznajemy jednak historie czterech osób, które są gotowe podjąć odpowiednie kroki i udać się w podróż w czasie?

Każda z tych historii jest wyjątkowa, każda porusza jakieś czułe struny w sercu czytelnika. Na pierwszy rzut oka łączy je tylko mała, tokijska kawiarnia, dopiero z czasem orientujemy się, że to coś znacznie większego, głębszego ? ważniejszego. Nie zliczę, ile razy podczas czytania byłam na skraju płaczu. Ile razy powtarzałam sobie, jak genialna jest ta książka. Od jej skończenia nie raz powracałam do niej myślami i żałowałam, że jej lekturę mam już za sobą. Jej jedyną wadą jest właśnie długość. Jest zdecydowanie za krótka!

?Zanim wystygnie kawa? to dla mnie przepięknie napisana, ciepła i rodzinna opowieść, którą można delektować się właśnie jak tym aromatycznym napojem. Jest niezwykle oryginalna, wzruszająca i pochłania nas oraz zaurocza od pierwszych stron. Zazwyczaj wstrzymuję się z takimi słowami, ale tu mogę śmiało powiedzieć, że ta książka trafia do ulubieńców! Mam nadzieję, że i wy skusicie się na tą smakowitą historię! ??????

Zanim wystygnie kawa - Toshikazu Kawaguchi.
PREMIERA 13 lipca a już teraz możecie ją zamówić w promocyjnej cenie na ?> https://relacja.net/product-pol-975-Zapowiedz-Zanim-wystygnie-kawa-Toshikazu-Kawaguchi.html !

Opis od Wydawnictwa:
?A gdyby móc cofnąć się w czasie? Gdyby choć na chwilę wrócić do przeszłości i spróbować coś wyjaśnić, czemuś zaradzić, spotkać się z kimś, może po raz ostatni??W małej bocznej uliczce w Tokio ukryła się klimatyczna kawiarnia, która od ponad stu lat serwuje starannie parzoną kawę. Krążą pogłoski, że swoim klientom oferuje też wyjątkową możliwość podróży w czasie.??W ?Zanim wystygnie kawa? spotykamy cztery osoby, z których każda ma nadzieję skorzystać z tej oferty. Ktoś chce się skonfrontować z dawną miłością, ktoś powrócić do czasów sprzed utraty pamięci, zobaczyć się z siostrą, spotkać córkę, której nigdy nie było okazji poznać.??Wszystko może się wydarzyć, ale pod wieloma warunkami. Najważniejszy: musisz wrócić, zanim wystygnie twoja kawa?.

Przyznam, że Wydawnictwo Relacja często doprowadza mnie albo do łez albo do głębokiej zadumy.
Tym razem było identycznie. Nie wiem jak to robicie, ale niesamowicie idealnie trafiacie w moje serce.

Czyta się przyjemnie i z nie małą dozą ciekawości. Czy można zrobić coś w czasie tak krótkim jak stygnięcie kawy?
Wrócić do sytuacji, w których chcielibyśmy powiedzieć coś zupełnie innego lub przeżyć to? na nowo?
Magiczna kawiarnia, gdzie siadając na odpowiednim krześle możemy przenieść się w czasie? Trzeba tylko pamiętać o kilku zasadach i? wrócić, zanim wystygnie kawa.

Świetny pomysł na książkę! Nie wiem czy sama potrafiłabym oprzeć się, by usiąść i przenieść się w czasie. Pewnie od razu bym chciała skorzystać, byle przeżyć coś tak odmiennego. By naprawić pewne sprawy ale? no właśnie. Nie mogę Wam za dużo zdradzić, bo warto to po prostu przeczytać.

Nie jest prosta w odbiorze. Nie jest taka, że będziemy się śmiać. Ba. Ja nawet zapłakałam.

Polecam zaparzyć sobie kawę i zanurzuć się w lekturze. Ile przeczytacie w czasie, zanim wystygnie? Ile słów powiedzielibyście do drugiej osoby nim magiczny płyn się ochłodzi?
Czy w ogóle usiedlibyście na krześle i przenieśli się w czasie? A może? do przyszłości?

Poruszyła mnie dogłębnie i ode mnie otrzymuje zdecydowanie 9/10.