Zanim zostaliśmy potworami

Yang Ning sprząta miejsca, w których człowiek umarł, nie zawsze śmiercią naturalną. W wyniku traumy straciła węch, ale w miejscu pracy znowu może go odzyskać. Pewnego dnia zostaje wplątana w zasadzkę, bowiem sprząta miejsce zbrodni, którego jeszcze nie widziała policja. Ning staje się teraz podejrzaną. Postanawia wykorzystać swój ponadprzeciętny węch i znaleźć mordercę, a przy okazji okrywa inne szokujące rzeczy z życia swojej rodziny.

?Zanim zostaliśmy potworami? to doskonały thriller psychologiczny, wyrywający się z ram typowego thrillera. Przy czytaniu trzeba się skupić i uważać, bo zastosowana jest zmienna narracja, czasem męska, czasem żeńska, pierwszoosobowa i trzecioosobowa, a przeszłość miesza się z teraźniejszością. Mamy perspektywę z punktu widzenia wielu bohaterów, nie jest to zaznaczone, ale z kontekstu można się zorientować o kogo chodzi. Nie miałam jeszcze okazji czytać tak skonstruowanej książki, ale to była przyjemność.

Powieść jest podzielona na trzy części i w każdej z nich będą towarzyszyć inne uczucia. Pierwsza jest przygnębiająca, depresyjna, bohaterka traci chęć do życia, przechodzi przemianę za sprawą traumy. W drugiej towarzyszy ciągłe napięcie. Ning stawia na ryzykowny krok i zbliża się do byłego mordercy, by zrozumieć umysł zbrodniarza. Autorka z niezwykłą dokładnością eksploruje umysł mordercy, obnaża mroczną stronę ludzkiej natury. Trzecia zaś przypomina sensację, jest dynamiczniej oraz otrzymujemy wiele odpowiedzi dotyczących fabuły.

Dzięki zdolnością Ning, która ma ponadprzeciętny węch, wyruszamy w podróż przez zapachy, które ją otaczają, a język jakim opisane są, jest bardzo obrazowy, dzięki czemu pobudzał wyobraźnię, oczywiście nie zawsze było przyjemnie, można powiedzieć odrażająco. Mamy też bardzo dokładne, realistyczne opisy tego jak Ning sprząta każdą tkankę i każdy skrawek ludzkiego ciała. Powieść nie skupia się tylko i wyłącznie na zagadce kryminalnej, ale także na psychologii postaci, na skomplikowanych relacjach między dziećmi i rodzicami, samotności, dylematach moralnych, jak trauma wpływa i zmienia człowieka.

Powieść jest bardzo refleksyjna, nietuzinkowa i nieszablonowa oraz dostarczy wielu emocji. Rewelacyjny debiut, czekam na kolejne dzieła autorki, polecam!

" [...] Przynosimy wolność, zabieramy śmierć, oddajemy pomieszczenia żywym w nadziei, że wprowadzimy żywych i umarłych w kolejny rozdział ludzkiego życia. [...]"

Pierwszy raz czytałam powieść z Tajwanu. Jest to w tym roku, moje kolejne czytelnicze odkrycie. "Zanim zostaliśmy potworami" jest debiutem literackim tajwańskiej autorki Katniss Hsiao. Była jedną z najciekawszych powieści 2022 roku w Tajwanie. Czy jesteście gotowi na nadejście czegoś zupełnie innego, bardziej brutalnego?

Fabuła tej książki przekonała mnie do poznania innych dzieł Tajwańskich autorów.
Poznałam tutaj dosyć oryginalną bohaterkę, która zajmuje się czyszczeniem miejsc po zmarłych osobach i miejscach zbrodni. Pracuje w firmie Next Stop-Company. Pewnego razu po raz pierwszy sama odbiera telefon od klienta, który zleca jej sprzątanie mieszkania. Zostawia jej idealne wskazówki. Jest jeden warunek, musi zdążyć przed 5. Dlaczego? Yang Ning jeszcze tego nie wie, ale to sprzątanie wywróci jej życie do góry nogami. Czy wyjdzie z tego w całości? Kto jej pomoże w pozbyciu się zarzutów? Ta bohaterka nie jest typowa. Nie czuje zapachów, ale na miejscu zbrodni jej blokada ustępuje i wtedy na chwile zaczyna odczuwać zapachy. Dziwne prawda? Podobały mi się wątki związane z nią i jej rodziną.
Znalazłam tutaj sceny, które niestety nie przypadły mi do gustu. Nawet mnie lekko zniesmaczyły. I z przyjemnością bym je wycięła. Dlatego tę lekturę polecam jedynie osobom pełnoletnim. Na szczęście takich scen nie było dużo i dałam radę czytać dalej. Pozostałe sceny są dobre.
"Zanim zostaliśmy potworami" Katniss Hsiao wciąga od samego początku aż do samego końca.
Nie jest to lekka lektura, ani nie nadaje się dla czytelników o słabych nerwach i węchach. Jednak dla mnie był to ciekawy psychologiczny kryminał, który zmusił mnie do intensywnego myślenia. Jak na debiut, to jest to dość ciekawa lektura. Widać, że Katniss ma potencjał na bycie dobrą pisarką. Jestem ciekawa kolejnego dzieła tej autorki.
Dzięki idealnym opisom czułam się, jakbym wstępowała w tej historii. To jest jednocześnie fajne, mroczne i przerażające.
Na okładce tej książki powinien być moim zdaniem znaczek 18+. Sama okładka jest taka bardzo tajemnicza i szczerze powiem dziwna. Tą dziwnością przyciąga do siebie czytelnika. Na przykład ja nie umiem oderwać od niej wzroku.
Jeżeli lubicie duszne i mroczne klimaty w książkach, to przeczytajcie "Zanim zostaliśmy potworami".

Ta książka była dla mnie istną przeprawą. Nie będę ukrywać, męczyłam się na niej okrutnie. A to wszystko głównie przez narrację, czyli główny aspekt konstrukcyjny każdego dzieła literackiego. Zwykle nie mam do tego żadnego problemu. Ba! W większości przypadków nawet nie zwracam na to uwagi. Gdybyście mnie zapytali, w której osobie napisana jest jedna z moich ulubionych książek, to bym wam nie odpowiedziała. Dlaczego więc przy tym tytule jest inaczej? Otóż czytało mi się to topornie, doświadczałam dużej dezorientacji i czułam dziwny niesmak, i nie to wcale nie przez odór śmierci i rozkładających się ciał. Z początku trudno mi było stwierdzić, co mi nie odpowiada w tej książce, ale im więcej czytałam, wniosek nasunął się sam. Mamy tutaj narrację trzecioosobową, narrator wie wszystko o wszystkim i wszystkich, a na dodatek w trakcie akcji występują randomowe skoki perspektyw. W jednym momencie czytamy o emocjach głównej bohaterki, a chwilę później inny bohater raczy nas wstawką emocjonalną i życiorysową. Według mnie wprowadza to istny chaos i wcale nie ulepsza tej historii, a tylko jej ujmuje. Moim zdaniem ta książka byłaby lepsza, gdybyśmy nie skakali tak między postaciami, a te inne punkty widzenia wydają mi się zbędne.

W gruncie rzeczy fabularnie nie jest to zła pozycja, ale przez sposób jej przedstawienia, nie potrafię jej docenić. Początek lekko się ciągnie, ale potem robi się ciekawiej, szczególnie gdy do słowa dochodzi seryjny morderca. Niestety wydarzenia w niej zawarte nie wywołały we mnie pozytywnych emocji, zaskoczenia czy przejęcia się losami głównej bohaterki, ale jest to spowodowane moimi katuszami związanymi z narracją. Myślę, że jeśli ktoś od samego początku to zaakceptuje i lubi taką literaturę, to książka może mu się spodobać.

Portret seryjnego mordercy został przedstawiony w interesujący sposób. W sumie to była dla mnie najciekawsza część całej tej historii. Trochę się znam na takich tematach, w swoim życiu przeczytałam niejedną książkę z gatunku true crime, a opowieści o seryjnych mordercach puszczałam sobie na dobranockę i uważam, że zostało to zaprezentowane poprawnie. Ten czynnik uratował trochę ocenę tego tytułu.

Niestety ja wam tego tytułu nie mogę polecić, bo książka mi się nie podobała, czytało mi się ją źle i okropnie wspominam spędzony z nią czas.