Zapach pustyni

Za pomocą krótkich, ale ciekawych rozdziałów, nie zapomnę o tej historii na długo. Miło było przenieść się Dubaju i jednocześnie poznać naszych bohaterów - Malwinę i Ibrahima (Postacie, które da się polubić!). Przyznam, że dało się również poczuć tytułowy "zapach pustyni".

W otaczającej nas codzienności, pełnej pośpiechu i rutyny, czasem potrzebujemy uciec w świat innych emocji, innych miejsc. "Zapach pustyni" autorstwa Moniki Michalik to właśnie taka ucieczka, podróż przez egzotyczny Dubaj, ale także podróż przez ludzkie serca i uczucia. Przeczytajmy zatem, jaką ?magię? skrywa ta opowieść.

"Zapach pustyni" to powieść, która w subtelny sposób ukazuje skomplikowane emocje i relacje międzyludzkie, rozgrywające się w zaskakującym otoczeniu Dubaju. Autorka, poprzez barwne opisy i bogate emocje bohaterów, zaprasza czytelnika w podróż przez egzotyczną scenerię i skomplikowane uczucia.

Fabuła rozgrywa się w środowisku zawodowych ambitnych ludzi, którym życie rzuca wyzwania i dylematy. Główna bohaterka, Malwina, stoi przed trudnym wyborem: realizować swoje zawodowe marzenia w Dubaju czy pozostać wierna swojemu związkowi z Marcinem. Ta wewnętrzna rozterka stanowi serce opowieści, w której autorka bawi się dynamiką uczuć i dylematów moralnych.

Pierwszy raz sięgnęłam po powieść spod pióra Moniki Michalik i muszę przyznać, że zostałam oczarowana. "Zapach pustyni" to niezwykła opowieść, której malownicze opisy, głębokie emocje bohaterów i napięcie fabularne w pełni mnie kupiły.

Autorka doskonale oddaje emocje i rozterki głównych postaci, sprawiając, że czytelnik niemalże przeżywa każdy ich moment zwątpienia, czy ekscytacji. Ich wewnętrzne konflikty są ukazane w sposób subtelny, ale zarazem bardzo realistyczny, co sprawia, że bohaterowie stają się nam bliscy, a ich losy absorbują od pierwszych stron.

"Piękna, pełna malowniczych opisów powieść" - to idealne określenie dla tej książki. Monika Michalik w mistrzowski sposób przenosi czytelnika do egzotycznego Dubaju, opisując każdy szczegół z takim rozmachem, że czujemy się, jakbyśmy sami stąpali po pustynnych ulicach tego miasta.

Choć "Zapach pustyni" nie jest książką z gatunku sensacji czy kryminał, autorka zdołała wpleść w fabułę kilka zaskakujących zwrotów akcji, dzięki którym czytelnik nie jest w stanie przewidzieć, co wydarzy się na kolejnych stronach. To element, który dodaje tej opowieści niepowtarzalnego smaku i trzyma czytelnika w napięciu do samego końca.

Podczas lektury miałam wrażenie, jakbym ja sama przeniosła się do słonecznego Dubaju. Pomimo zimna za oknem, czułam, jakby temperatura podniosła się o kilka stopni, otulając mnie ciepłem i egzotycznym aromatem, który wypełniał każdą stronę tej książki.

Podsumowując, "Zapach pustyni" to powieść, która zachwyca swoją głębią emocji, malowniczymi opisami i nieprzewidywalną fabułą. To lektura, którą polecam każdemu, kto pragnie zanurzyć się w magicznym świecie Dubaju i doświadczyć miłości, która nie zna granic. Tytuł "Zapach pustyni" i autorka Monika Michalik z pewnością pozostaną w mojej pamięci na długo."

Czy książkę polecam? Odpowiedź brzmi bez wahania: tak. Ta książka nie tylko zapewnia czytelniczy odpoczynek w egzotycznych sceneriach Dubaju, ale także otwiera przed nami drzwi do głębi ludzkich emocji i związków. To lektura, która porusza, inspiruje i zostaje w pamięci na długo po zakończeniu lektury. Dlatego też, jeśli pragniesz przeżyć niezwykłą podróż zarówno fizyczną, jak i emocjonalną, "Zapach pustyni" z pewnością spełni Twoje oczekiwania.

To moje kolejne spotkanie z twórczością Moniki, a za mną teraz tak naprawdę wszystkie historie, które wyszły spod jej pióra. Stylistyka i język jakim posługuje się Monika jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie, ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Od pierwszych chwil zostałam wciągnięta do świata bohaterów i z ogromnym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam ich losy oraz relację. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w niesamowicie prawdziwy sposób wykreowani, to postaci, które nie są idealne, mają swoje wady i zalety, tak jak my popełniają błędy czy postępują pod wpływem emocji, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski czy dylematy moralne. Razem z bohaterami powieści przeniosłam się do Dubaju i muszę przyznać, że Monika w niesamowicie plastyczny i pobudzający wyobraźnię sposób oddała klimat tego miasta ukazując jego dwa oblicza. To, które widzą turyści, czyli drapacze chmur, luksus, przepych, piękne pustynie i nowoczesność oraz to, przedstawione oczami głównego bohatera obrazujące przedmieścia miasta, gdzie jest mieszkają i walczą o przeżycie obywatele Pakistanu czy Hindusi pracujący za marne wynagrodzenie przy budowaniu wspomnianych budowli. Czytając niektóre opisy czułam się tak jakbym towarzyszyła bohaterom we wszystkich przejażdżkach, przechadzkach, słyszała szum wiatru, dźwięki miasta oraz czuła zapach pustyni! Całą sobą chłonęła uroki, piękno i jednocześnie surowość tego miasta. Historia została przedstawiona z perspektywy Malwiny oraz Ibrahima co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, jakie wydarzenia z przeszłości odcisnęły piętno na ich obecnym życiu, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Malwina od początku zaskarbiła sobie moją sympatię, to pełna życia, podążająca za marzeniami kobieta, której z całych sił kibicowałam. Ibrahim natomiast to muzułmanin szanujący tradycje, liczący się ze zdaniem swoich rodziców iszykujący się do aranżowanego małżeństwa mężczyzna. Mogłoby się wydawać, że dzieli ich bardzo wiele - status, pochodzenie, różnice kulturowe, jednak zagłębiając się w ich losy okazuje się, że mają ze sobą więcej wspólnego niż mogliby przypuszczać. Ich relacja została w rewelacyjny sposób poprowadzona, wszystko toczyło się swoim niespiesznym rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących głównym postaciom, co niesamowicie mi się podobało. Cudownie było obserwować jak Malwina i Ibrahim się przed sobą uzewnętrzniają i śledzić powolnie kiełkujące między nimi uczucie, które okazało się jednak okupione wieloma wyrzeczeniami i przeciwnościami losu, które momentami były trudne do pokonania. Ważnym wątkiem, w znacznym stopniu wpływającym na relację bohaterów jest ten związany z matką Ibrahima i jej tajemniczym zniknięciem z jego życia. Jeśli chodzi o ten aspekt to Monika naprawdę trzymała mnie w napięciu do ostatnich stron, serwując gorzką historię, która w ostatecznym rozrachunku przyniosła ukojenie. Autorka w swoje powieści nie boi się poruszać ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas czy naszych bliskich, wywołując w Czytelniku wiele skrajnych emocji i wrażeń. Monika na przykładzie swoich bohaterów pokazuje, że miłość jest w stanie przenosić góry i udowadnia, że każdy z nas niezależnie od tego skąd pochodzi, jakim majątkiem dysponuje pragnie jedynie szczęścia i miłości. "Zapach pustyni" to emocjonująca, poruszająca i wartościowa opowieść o poszukiwaniu siebie, poszukiwaniu swojego miejsca w życiu, otwieraniu się na drugiego człowieka, trudnych wyborach, walce o siebie i swoje szczęście oraz miłości, takiej która pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie. Cudownie spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejne powieści spod pióra autorki! Polecam!

Malwina zostaje oddelegowana przez firmę w której pracuje, na 3miesięczny kontrakt do Dubaju. Kobieta zawsze marzyła, by móc tam się znaleźć. Jednak tę niespodziewaną okazję przyćmiewa rozłąka z ukochanym Marcinem. W tym samym czasie tysiące kilometrów od Krakowa, Ibrahim przygotowuje się do ślubu z Ayeshy i jednocześnie przejmuje obowiązki w firmie ojca, która podjęła współpracę z europejską ART-Design. Mężczyzna już wkrótce ma przywitać przybyłych z niej pracowników, pośród których znajduje się Malwina...

"Zapach pustyni" to cudowna, pachnąca szafranem i rozgrzanym piaskiem, opowieść przenosząca czytelnika w objęcia magicznego Dubaju. Przepłynęłam przez tę historię, jak przez piękny sen. Oczarowała mnie lekkością pióra autorki, wspaniałymi opisami dubajskich widoków, przysmaków oraz uczucia niczym z bajki, choć nie bez trudnych wyborów, dla którego różnice kulturowe nie są przeszkodą.
Polecam wam tę książkę gorąco, tak jak gorący jest piasek emirackiej pustyni wspaniała propozycja, która umili wam wieczór i długo nie pozwoli o sobie zapomnieć.

??Jest to cudowna i pełna ciepła historia,która przenosi czytelnika do gorącego Dubaju.
Tam zostajemy wrzuceni w zakazaną relację,która z góry skazana jest na porażkę.Bo nie da się walczyć z tradycjami,zasadami i nakazami rodziców,którzy planują dzieciom przyszłość.Oprócz rozwijającego się uczucia pomiędzy bohaterami możemy z nimi zwiedzać piękne miejsca w Dubaju,które oszałamiają swoim wyglądem i wielkością.Dzięki opisom spokojnie mogłam je sobie wyobrazić.Jest przepych,nowoczesność oraz miasto o stu twarzach.

??Przybliżone są również zasady panujące w rodzinie muzułmańskiej.Spotkania przyszłych małżonków,relacje nowożeńców jak również pragnienie poczucia prawdziwego uczucia.
Skrywane tajemnice przeszłości rozbudowały fabułę sprawiając,że historia staje się nieodkładana!

??Książka jest obrazem walki z zasadami,kulturą i swoim sercem,które chce kochać tą jedyną.Czy uda się bohaterom stawić czoło przeciwnościami losu?O tym przekonacie się sięgając po lekturę.
P O L E C A M