Zapach zazdrości

Catherine Montmar i Bruno Winters. Tych dwoje przyciąga do siebie niewidzialna siła. Tak wielka, że zapada spontaniczna decyzja: po trzech tygodniach znajomości postanawiają wziąć ślub!
Ale jako iż los bywa kapryśny, już wkrótce czekają na nich wyzwania. Kolejne troski i kłopoty. A także sytuacja testujące prawdziwość ich uczucia.
Co się wydarzy? Co przytrafi się Bruno i jak się z tego wszystkiego wyplącze? Co czeka na Catherine? Czy decyzja o ślubie nie była zbyt pochopna? Czy dla tej dwójki los przygotował szczęśliwe zakończenie?

Pierwszy tom serii "Nienasyceni" wspominam niezwykle pozytywnie. To był udany debiut. Bardzo spodobała mi się kreacja głównych bohaterów. A także przyjaciół pary: Julii, Williama, Samuela i Jasona. I oczywiście przebojowa babcia Helena - i już od razu zaznaczę, że tutaj bardzo mi jej brakowało. Liczyłam na jeszcze kilka scen z jej udziałem.
W kontynuacji przede wszystkim widzę progres jeśli chodzi o słowa kochanków. Dialogi tutaj wyszły bardziej naturalne, choć jeszcze odrobina brakuje tego szlifu ale naprawdę widzę, że wszystko zmierza w dobrym kierunku.
Relacja głównej pary bohaterów nadal jest złożona. Pełna przeszkód i testów sprawdzających ich uczucie. Gwałtowność uczucia, pochopność decyzji i brak wyrobionego zaufania zbierały żniwa. A to kolejno mocna mąciło spokój i nadawało akcji. Dostarczało wielu wrażeń. A przede wszystkim emocji, które zmieniały się niczym w kalejdoskopie.
Wątek erotyczny był bardzo wyczerpujący. Dopracowany i nasycony pożądanymi emocjami. Nie zabrakło głębi, pożądania i pasji. Widać było między bohaterami to, że nie mogą o sobie zapomnieć. Najchętniej przykleili by się do siebie by być razem przez sto procent doby.
Wątek sensacyjny i mafijny również się znalazł. Niestety jak szybko się pojawiał, tak samo szybko znikał. Ekspresowe. Nie było adrenaliny ani potęgowania niepokoju bo nie miało kiedy urosnąć. Zabrakło mi po prostu rozbudowania fabuły pod tym kątem.
I niestety pojawiło się kilka spraw, które dla mnie okazały się dziwne, niedopracowane i gryzły się z całością historii. W tym momencie uprzedzam o możliwości wystąpienia spojlerów, więc jeżeli nie chcecie nic wiedzieć, omińcie proszę poniższy akapit.
Po pierwsze nie rozumiałam w jakim celu Catherine podkreślała potrzebę samodzielności, po co się starała pokazać swoją niezależność, skoro dosłownie wsiąkła w relację i stali się partnerami. Po drugie nie rozumiem motywu ślubu i osobnego mieszkania. Po trzecie pojawiła się mała zdrowotna komplikacja i zabrakło wizyty lekarskiej i tutaj dochodzi bezpieczeństwo podróży samolotem. Po czwarte w chwili największej sensacji gdzie troska rodziców? Nic nie wiedzą a kontakt utrzymują?
I przechodzimy na bezpieczny rejon. Mam jeszcze jedną nieścisłość (ojć, ale się dzisiaj opiszę). Mianowicie: nieścisłość podanego opisu względem tekstu. O co mi chodzi dokładnie? Już mówię: "Bruno bardzo naruszył jej zaufanie, więc pod wpływem impulsu kobieta wyjeżdża na Sycylię. Jednak nie będą to dla niej wakacje, ponieważ nieoczekiwanie wpada w wir niebezpiecznych sytuacji, jak również w oko pewnemu włoskiemu przystojniakowi Leonardo. To mężczyzna, który z pewnością niełatwo przyjmuje odmowę." Kobieta wyjeżdża mając inny motyw a nie weselny. Zabrakło doprecyzowania i niewprowadzanie czytelnika w błąd. Sytuacja na Sycylii również miała trochę inny przebieg. Wyolbrzymiona i przesadzona postać Leonardo.
Lektura z plusami i minusami. Co przeważyło? Tak prawdę mówiąc to jest na równi. Zdecydowanie pierwszy tom był lepszy. Lepiej się bawiłam, choć i tu było wesoło i humorystycznie.
Zachęcam do czytania i wyróżnienia sobie własnego zdania.
...

?Mężczyźnie należy ufać, ale nie zaszkodzi go skontrolować od czasu do czasu.?

Catherine i Bruno znają się zaledwie kilka tygodni, podejmują spontaniczną decyzją, postanawiają się pobrać. Już wkrótce Catherine żałuje swojej decyzji. Na przyjęciu weselnym, przez zupełny przypadek dostrzega całującą się parę. Ten widok wstrząsa nią do głębi, po chwili dociera do niej, że jej mąż całuje inną. Jej zaufanie do Bruna wali się jak domek z kart. Pod wpływem impulsu podejmuje decyzje o natychmiastowym wyjeździe na Sycylię. Tam próbuje zapomnieć, jednak nie wszystko idzie po jej myśli, zostaje wplątana w niebezpieczne wydarzenia. Jakby tego było mało, wpada w oko mężczyźnie, który nie przyjmuje odmowy.

Z ogromną przyjemnością przeniosłam się do świata wykreowanego przez Autorkę. Byłam ogromnie ciekawa co nowego wydarzy się w życiu naszych bohaterów. Pełna zawirowań akcja powieści toczy się swoim rytmem i intryguje. Płynne, lekkie dialogi, słowne przepychanki, cięte riposty ? zasługują na plus. Narracja toczy się z perspektywy naszej pary, znamy ich myśli, uczucia, porywy serca. Poczułam do nich sporą sympatię.

Relacja naszej pary bardzo się komplikuje. Podejmowanie ryzyka, walka z własnymi ograniczeniami. Tak ważne i potrzebne w każdym związku zaufanie i szczere rozmowy. Zazdrość, która motywuje. Determinacja w walce o odzyskanie ukochanej. Trudna, złożona, niejednoznaczna walka serca z rozumem. Podjęte decyzje i ich konsekwencje. Przyjaźń taka prawdziwa, szczera, bezwarunkowa, ludzie, na których zawsze i wszędzie można liczyć. Porachunki mafijne.

Przyjemny, lekki, wciągający romans, udana kontynuacja. Czytanie od początku do końca było przyjemnością i dobrą zabawą. O trudnych wyborach, o walce z własnymi słabościami, o niespodziewanej miłości i o prawdziwej przyjaźni. Serdecznie polecam całą serię! Tatiasza i jej książki :)

,, Zapach zazdrości" to książka, która pokazuje, że zaufanie to podstawa udanego związku, lecz gdy w grę wchodzi zazdrość, może on zostać mocno nadszarpnięty!

Powrót do Bruna i Catherin okazał się strzałem w dziesiątkę! ,, Zapach zazdrości" zaskoczył mnie dojrzałością bohaterów, bo mimo iż tematem przewodnim jest zazdrość to główni bohaterowie w sposób rozważny, podchodzą do tego zagadnienia, lecz co ja rozumiem przez pojęcie rozważny? Zazdrość to uczucie, które pojawia się w momencie, gdy na kimś nam zależy, można oczywiście tutaj rozłożyć na różne czynniki zazdrość, lecz w wypadku Bruna i Catherin jest ona w granicach zdrowego rozsądku!

,,Zapach zazdrości" to również książka o odkrywaniu siebie. Bohaterowie tej powieści odkrywają swoje pragnienia, a także muszą zmierzyć się z trudnymi decyzjami, które w bardzo dużym stopniu rzutują na ich przyszłość.

Autorka w bardzo zmysłowy sposób przedstawiła sceny zbliżeń, które podczas czytania wydawały się realne, a wręcz mogę śmiało napisać, że pobudzały zmysły! Dokładnie jak w pierwszym tomie tak i tutaj mamy bardzo wyraziście przedstawioną przyjaźń, która tak naprawdę nie jest na rok, a jest na całe życie, bo prawdziwi przyjaciele nie wybierają czasu, w którym z nami są, prawdziwi przyjaciele są z nami zawsze!

Bruno okazał się w ,,Zapachu zazdrości" jak dla mnie najbardziej wyrazistą postacią I to właśnie on w głównej mierze skradł moje serce w tej książce! Na zakończenie chciałabym wspomnieć o postaci, która swoją mądrością i ciepłem zachwyca, a mowa oczywiście o babci, której słowa dotąd dźwięczą mi w uszach: ,,(..)Męż­czyź­nie na­le­ży ufać, ale nie za­szko­dzi go skon­tro­lo­wać od czasu do czasu."

Polecam!

Drugi tom historii losy Catherine i Bruno z serii ?Nienasyceni?

Szybka decyzja o ślubie bohaterów wprawia w zdumienie ich znajomych.Szczęśliwi zakochani nie widza świata poza sobą.Szczęście nie trwa długo,gdy w czasie wesela Catherine przyłapuje ukochanego w ramionach innej kobiety.Zraniona ucieka,aby zapomnieć o tym widoku.Szczera rozmowa prostuje napięta sytuacje.Niestety nie na długo?ponowne naderwane zaufanie sprawia,że wraz z przyjaciółka lecą na Sycylię.Poznaje tam tajemniczego Leonardo.Wpada w wir niebezpieczny znajomosci,który przyczyni się do tego,że jej życie będzie w niebezpieczeństwie.
Czy zazdrość zniszczy ich związek?

Tytuł jest idealny do rozgrywających się wydarzeń w tej historii.Zarówno Catherine jak i Bruno będą musieli okiełznać swoją zazdrość wobec drugiej strony.Nie jest to proste,gdy naprawdę zależy Ci na drugiej osobie.Dzięki temu można zrozumieć,że naprawdę zależy ci na nim/niej!

Pełna zawirowań akcja połączona z niebezpiecznymi osobami wraz z porachunkami mafijnymi czyni książkę bardziej ciekawszą.
Czyta się ją jednym tchem chcąc poznać zakończenie oraz rozwiązanie problemów,które piętrzą się wraz z fabułą.

Postać przyjaciółki Catherine-Julki z Williamem wprowadza zabawne sytuacje,czasem wręcz komiczne.Wielkorotnie pojawił się uśmiech na twarzy,gdy te postacie wkraczały do akcji.Są nieokiełznane i zwariowani.Idealni dla siebie.

Czekam oczywiście na historie Lorenzo i Leonardo,którzy byli barwnymi osobami w lekturze.Mam nadzieje,że nie będzie trzeba czekać na poznanie ich histori.

Świetna książka z dobrze wykreowanymi bohaterami!
Zachęcam i polecam przeczytanie drugiego tomu ?Nienasyceni?Naprawdę warto!!!