Zapisane w wodzie

Jest to jedna z najbardziej rozczarowujących książek, jakie przeczytałam w ciągu... ostatnich kilku lat? Długo zbierałam się do tego, aby ją przeczytać, ale chciałam to zrobić, ponieważ ciekawiło mnie, skąd się wziął ten ogromny szał na tę książkę, który swego czasu był dość mocno zauważalny. Szczerze powiedziawszy - gdy tylko zaczęłam lekturę, wiedziałam, że tego szału nie zrozumiem. "Zapisane w wodzie" to książka, którą nie tylko czyta się bardzo ciężko, ale też, przynajmniej moim zdaniem, nie da się obdarzyć sympatią żadnego bohatera. Ba! Bohaterów tej książki mogłabym nawet określić mianem nieciekawych. Jeśli chodzi o fabułę - uważam ją za aż zbyt przewidywalną. I m.in. właśnie przez tę przewidywalność tak ciężko mi się to czytało. W ogóle nie czułam się zaciekawiona tym, co się działo. Dokończyłam tę powieść tylko dlatego, że liczyłam, iż w pewnym momencie zrozumiem jednak jej fenomen. Moim skromnym zdaniem - opis brzmiał zachęcająco, jednakże autorka całkowicie zmarnowała potencjał swojej pracy. Na chwilę obecną wątpię, że kiedykolwiek jeszcze sięgnę po coś napisanego przez Paulę Hawkins.

W przeciwienstwie do Dziewczyny z pociagu, Zapisane w wodze czyta sie opornie; ksiazke odkladalem, z calkowitym zapomnieniem, trzy razy. Malo jest elementow, ktore szczerze zaskakuja, zas sam temat poruszany milion razy - i lepiej. Zakonczenie nie przynosi satysfakcji - wiecej nie powienm. Nastolatka w ksiazce sie zakocha, ale nawet srednio doswiadczony czytelnik zakonczy lekture z duza iloscia niespelnienia.

...

Byłem mocno zły na Hawkins. Okazało się bowiem, że w koncertowy sposób zmarnowała temat, który miał spory potencjał. Nie mogę napisać zbyt wiele o zakończeniu, żeby nie zdradzić za dużo tym, którzy jeszcze książki nie czytali, ale sprawniej poprowadzona narracja mogłaby zaowocować naprawdę wciągającym dreszczowcem. Bohaterowie kryli wiele tajemnic, podobnie jak samo Beckford i zabrakło chyba tylko talentu autorki, by wyszła z tego przyzwoita książka. Dostaliśmy tymczasem mocno przeciętne tomiszcze.

"Zapisane w wodzie" to mroczna i nieprzewidywalna opowieść, która zapiera dech w piersiach. Jest niepokojąca, owiana tajemnicą i grozą. Zdarzenia opisywane są z perspektywy kilku osób, co uważam za bardzo dobre rozwiązanie, pokazujące różne punkty widzenia, z których Czytelnik może wysnuć prawdę, spojrzeć na historię panoramicznie.
Paula Hawkins zaskakuje i chwilami denerwuje (przynajmniej mnie), ponieważ dochodzi do takich zakątków ludzkiej duszy, których chyba wolelibyśmy nie odwiedzać. Pokazuje, jak ludzka psychika jest złożona, niezbadana i mroczna.
Czytając tę powieść były momenty, że naprawdę się bałam. Odczuwałam metafizyczny dreszcz, niepokój i strach. Może dlatego, że woda jest według mnie najbardziej zdradliwym i niebezpiecznym żywiołem. Bardzo się jej boję, a Hawkins jeszcze potęguje ten strach. Nie było to jednak uczucie paraliżujące, bo pragnęłam zagłębić się w opowieść i poznać prawdę, która, jak się okazuje na końcu, nie jest taka oczywista. Myślę, że od czasu "Dziewczyny z pociągu" Autorka bardzo się rozwinęła i potrafi jeszcze lepiej zobrazować mechanizmy psychologiczne człowieka.
Nieoczywiste, złożone i skomplikowane psychologicznie postaci, Topielisko, demony przszłości, omamy, agresja, zaskakujące reakcje, dziwny fetysz, który w konsekwencji doprowadza do tragedii... Thriller psychologiczny na najwyższym poziomie. Gorąco polecam!

"Zapisane w wodzie" pochłonęłam w dwa wieczory - świetny kryminał, pozytywne zaskoczenie :)

Po literackim debiucie pani Hawkins byłam sceptycznie nastawiona do "Zapisane w wodzie". Jak się okazało - niesłusznie. Wciąga od pierwszych stron i trzyma w napięciu aż do samego końca.