Zapisane we krwi

Istnieją pewne choroby natury psychicznej, które możemy odziedziczyć po swych przodkach i nie zawsze mamy w pełni możliwość kontrolowania ich przebiegu podczas leczenia. W celu zahamowania rozwoju danych objawów czasem potrzebne jest troskliwe i czujne otoczenie składające się z bliskich osób, które w porę właściwie zareagują i pomogą cierpiącej osobie. Lekceważenie pewnych zachowań może być tragiczne w skutkach i niekoniecznie chory je poniesie.

Zarys fabuły

W książce akcja rozgrywa się w trzech płaszczyznach czasowych. Pierwsza dotyczy stanu obecnego, gdzie główna bohaterka Nina stara się, jakoś funkcjonować po tragedii, która ją dosięgnęła, a mianowicie po wypadku, w którym zginął jej mąż i synek. Kolejna związana jest z tym wszystkim, co działo się przed tym wydarzeniem. W tamtym czasie Robert będący mężem Niny stara się rozstać z przyjaciółką żony, z którą ma romans, a w pracy prowadzi śledztwo w sprawie zaginięcia syna jego byłej partnerki. Ostatnia płaszczyzna dotyczy czasu sprzed kilkudziesięciu lat, gdzie pewna nastolatka była przetrzymywana w piwnicy i molestowana przez mężczyznę. W jaki sposób te trzy ramy czasowe się ze sobą łączą? Co stało się z synem Diany? Kim była owa nastolatka i co ma z tym wspólnego Diana? Jak zakończy się ta historia? O tym w książce ?Zapisane we krwi? autorstwa A.E. Szumskiej.

Zachowania bohaterów

Autorka za sprawą swej książki zdecydowała się ukazać to z czym borykają się ofiary różnych tragedii, jak wygląda ich życie codzienne, jakie mają problemy i w jaki sposób sobie z tym wszystkim radzą. W przypadku Niny było to kompletne załamanie i gdyby nie jej pies to długo, by nie pożyła. Natomiast więziona nastolatka nie znała innego życia, niż to w piwnicy, więc wszystko zaakceptowała takim, jakie jest uznając to za coś normalnego. Innym przypadkiem jest mężczyzna, który więził tę dziewczynkę, gdyż był to człowiek zdecydowanie cierpiący na chorobę psychiczną. Niestety niewiele jest o nim wzmianek, więc jakie podłoże miało jego zachowanie dowiemy się dopiero na końcu książki. Reasumując bohaterowie nauczyli się funkcjonować w swoim otoczeniu tak, by nie wzbudzać większych podejrzeń, nadmiernego zainteresowania sobą osób postronnych i starały się zachowywać normalnie przy powiedzmy bliskich osobach (oprawca nazywany był wujkiem) czego doskonałym przykładem będzie również osoba odpowiedzialna za porwanie dziecka Diany. Nie chcę zdradzać więcej szczegółów, ale stwarzane pozory w takich przypadkach czasem mają swój tragiczny koniec, dlatego każdy powinien być wyczulony na chociażby najmniejszą zmianę w zachowaniu u ludzi z najbliższego otoczenia.

Podsumowanie

Książkę czytało mi się z dużym zaciekawieniem, a występujące dreszczyki emocji jeszcze bardziej zachęcały do dalszej lektury. Zakończenie jest zaskakujące, a ewentualne nieścisłości pojawiające się tekście są bardzo delikatne i nie warto zwracać na nie uwagi. Poruszone zachowania, czy też zaburzenia wraz z całą otoczką sugerują, iż w tym przypadku mamy bardzo dobry thriller psychologiczny. Okładka przedstawiająca krew nawiązuje do tytułu, którego sens poznacie po przeczytaniu pozycji. Gorąco polecam tę książkę wszystkim fanom gatunku, a także tym, którzy chcieliby zobaczyć do czego mogą posunąć się osoby chore psychicznie, zwłaszcza jeżeli leczenie farmakologiczne nie przynosi pożądanych efektów.

Nigdy nie myślała, że jej życie może lec w gruzach, że straci wszystko, co miała. W jednej sekundzie wszystko się zmieniło. Dla niej zmienił się cały świat?.

?Zapisane we krwi? historia, która rozdziera serce, przepełniona mrocznym klimatem,  cierpieniem, emocjami, skrajnymi uczuciami, tajemnicami, które zaskoczą nieprzewidywalnymi zwrotami akcji. 
Wielowątkowa fabuła, która trzyma w napięciu, autorka wikła wątki w taki sposób, aby podkręcić temperaturę, zmyli nas, gdy już niemal jesteśmy pewni rozwiązania zagadki, wychodzi kolejna ważna wskazówka, a my delektujmy się,  nieoczywistą historią rozwiązując zagmatwaną przeszłość, która wpłynęła na losy bohaterów. W tak niewielkiej ilości stron dostajemy naprawdę świetną historię, która wciąga od pierwszych stron. 
Autorka w bardzo rzeczywisty sposób pokazuje przechodzenie przez fazy żałoby i pogodzenia się ze stratą. 
Autorka pisze naprzemiennie, to co wydarzyło się miesiąc wcześniej, co jest teraz i co było wtedy, wplatając między nimi wspomnienia więzionej dziewczynki Minki. Możemy zajrzeć w głąb bohaterów, śledzić wydarzenia i zobaczyć co było przyczyną wydarzeń, które pociągają za sobą konsekwencje dzisiejszych wydarzeń, łącząc w ten sposób wszystkie wątki, które układają się w logiczną całość. 
Jestem zachwycona tą książką, która zostanie, zemną na dłużej. 

Poznamy historię  bohaterów, którzy zostali w pewien sposób związani ze sobą. 
Nina, Robert, Diana, Minka.

Bohaterowie naprawdę świetnie wykreowani, możemy poznać każdego z osobna, ponieważ dostaniemy perspektywę każdego z nich, dzięki czemu poznajemy ich zachowania, to co skrywają, co siedzi w nich. Niektórzy zakładają maski, skrywają wiele tajemnic. 
Czuć tutaj te wszystkie kłębiące się uczucia, emocje, napięcie, które autorka pokazuje, a my razem z bohaterami je przeżywamy.

Postać Diany został świetnie wykreowana, tajemnicza, pełna sprzeczności, zakłada maski.

?Nic więcej nie wiem i już nic nie słyszę. Po chwili widzę swoją mamę. Jest ze mną. Trzyma na rękach mojego synka i woła mnie do siebie. Kiwa ręką, żebym do nich podeszła. Idę. Odchodzę w ich stronę. Teraz już jesteśmy razem?.

Nina ma wszystko, o czym marzyła męża, ukochanego synka, jednak pewnego dnia w  jednej sekundzie traci wszystko i jej świat się  zmienia. Śmierć najbliższych osób doprowadza Ninę do załamania, jej życie przypomina powolną śmierć.
Wegetuje, nie mogąc poradzić sobie ze stratą najbliższych.
Później wszystko się zmienia w dniu kiedy Nina dostaje zdjęcie syna i zaczyna się wyścig z czasem. Na jaw wychodzą kolejne skrywane tajemnice. 

Poznajemy historię Minki, która jest więziona w piwnicy i jej całym światem staje się mężczyzna, który ją przetrzymuje. 

-Jakie tajemnice skrywa Robert? 
-Czy Nina poradzi sobie ze stratą? 
? Co łączy ze sobą te trzy historie? 
? Kto porwał syna Diany i Juliana? 
?Czy Julian uratuje syna?
? Co ukrywa Diana? 
-Jak potoczą się losy Minki? 
? Co odkryją w związku ze znalezionym zdjęciem Olafa?
?Czy mamy wszystko zapisane we krwi? 

Polecam. 

Nina ma idealne życie. Kochanego męża, cudownego syna i piękny dom. Niestety życie bywa przewrotne i Nina traci ukochane osoby.
Nina nie może otrząsnąć się po stracie. Zamyka się na cały świat. Aż pewnego dnia znajduje w skrzynce zdjęcie swojego syna. Czy to możliwe, że jednak żyje?

Minka urodziła się w piwnicy i poza nią nie zna świata na zewnątrz. Kiedy ma 7 lat traci mamę. Teraz ona musi przejąć obowiązki mamy. Chce, żeby "wujek" był z niej zadowolony.

Diana jest matką, której dziecko zostało uprowadzone. W obliczu tragedii rozpadło się jej małżeństwo. Podobnie jak Nina, zostaje sama. 

Co łączy te trzy historie?

"Zapisane we krwi" to debiut literacki a.e.szumska_strona_autorska . Książka jest króciutka, ja bym powiedziała, że nawet za krótka. Fabuła jest ciekawa i ma duży potencjał. Podoba mi się wieloosobowa narracja i różne perspektywy czasowe. Oprócz teraźniejszych wydarzeń cofamy się w czasie o miesiąc i śledzimy wydarzenia, które doprowadziły do tragedii.
Napięcie rośnie w miarę czytania i można się wciągnąć w tę fabułę. Historia przepełniona jest emocjami. Ból, samotność, strach wychodzą z każdej strony.

Jedno małe "ale?, mam do języka. Jest dla mnie za sztywny, zbyt ugrzeczniony, co najbardziej rzucało mi się w oczy przy dialogach. Moim zdaniem są one mało naturalne.

Najciekawsze postaci według mnie to Minka i Diana. Szkoda, że autorka nie rozbudowała ich historii trochę bardziej. Minka, cierpiąca na syndrom sztokholmski, dla której oprawca był całym światem. Która nie znała życia poza piwnicą. Diana cierpi od urodzenia na zaburzenia psychiczne. Potrafi się jednak świetnie maskować. Nikt właściwie nawet nie podejrzewa, że coś jej dolega.
Przyznajcie, że brzmi interesująco.

Podsumowując, "Zapisane we krwi" to ciekawy debiut, na który warto zwrócić uwagę.

Dziś chciałabym napisać kilka słów o bardzo ciekawym debiucie, który mocno mnie zaskoczył i sprawił, że długo o nim myślałam, już po skończeniu lektury.
Powieść debiutującej A. E. Szumowskiej jest rewelacyjna, trzyma w napięciu niemal od początku, jest nieprzewidywalna i zaskakująca, a opisywane wydarzenia na pierwszy rzut oka wydają się totalnie nierealne, zakończenie totalnie zmiażdży mózg, genialnie łącząc wszystkie wątki w spójną i klarowną całość.
Jest to opowieść wielowątkowa i mocno złożona, przepełniona skrajnymi emocjami, udowadniająca jak życie potrafi się skomplikować w przeciągu kilku chwil. Autorka pokazuje, jak wiele sekretów potrafią skrywać ludzie pod maską "normalności". Idealnie pokazuje schemat syndromu sztokholmskiego, kolejne fazy żałoby i godzenia się ze stratą. Nie podkolorowuje tego, pokazuje wszystko z brutalną autentycznością.
Fabuła zaskoczyła mnie wiele razy, autorka miesza wątki, urywa snutą historię w najmniej spodziewanym momencie, by ta wypłynęła ponownie kilka stron później, i znów porządnie wszystko wymieszała- kiedy już byłam pewna, że rozwiązałam zagadkę, pojawiał się kolejny trop, który totalnie burzył całą moją koncepcję.

Mroczny, ciężki i duszący klimat powieści podsyca tylko atmosferę niepewności i obawy co do dalszych losów bohaterów.
Głównych postaci nie jest dużo, ale są one niejednoznaczne, poranione psychicznie, niejednokrotnie także fizycznie, ich dusze przepełnione złem i chęcią zemsty wymagają stalowych nerwów, szczególnie gdy wracamy do historii małej Minki.
Autorka, budując w dość szybkim tempie napięcie, rozbudza ciekawość i nie pozwala, by odłożyć książkę na bok bez poznania zakończenia. "Zapisane we krwi" to totalnie rozpędzony rollercoaster.
Jeszcze co ważne, mamy tu trzy perspektywy czasowe, które są poprowadzone naprawdę intrygująco, oraz naprzemienną narrację, która odkrywa wiele tajemnic z przeszłości bohaterów i zaskakująco łącząc tym samym ich losy.

Książkę przeczytałam dosłownie w jedno popołudnie. Napisana ładnym językiem, jest spójna i logiczna. Jedyne co mi przeszkadzało, to zbyt wiele powtórzeń, ale pomimo tego chciałabym, by o tej książce było słychać, bo naprawdę warto. Pamiętajmy, że jest to debiut, więc takie potknięcia są całkowicie wybaczane.
Pani Szumskiej gratuluję niesamowitego debiutu!
Z wielką niecierpliwością będę wyglądać kolejnych mrocznych historii.

Czy polecam?
Zdecydowanie! Jeden z ciekawszych debiutów, jakie ostatnio czytałam. Dla mnie bomba!