Żar

?Żar? to spektakularny debiut kryminalny, z doskonale zaplanowaną i przemyślaną fabułą, z bardzo dobrze wykreowanymi postaciami, świetnie napisany i do tego pięknie wydany. Jednym słowem mówiąc, doskonały debiut, kolejna kryminalna perełka tego roku.

Dziennikarka Lena po latach wraca do Górska, gdzie kiedyś w opuszczonym domu podczas czerwcowej pełni księżyca popełnił samobójstwo jej chłopak, w którym była szaleńczo zakochana. Mieszkańcy Górska omijają z daleka opuszczony dom, który od lat cieszy się złą sławą. Ta zła sława nigdy nie przeszkadzała jednak młodzieży w libacjach i tajnych schadzkach. Nawiedzony dom stał się też niemym świadkiem śmierci dwójki nastolatków. Chociaż obie tragedie dzieli dwadzieścia pięć lat, to jest coś, co je łączy.

Teraz dwadzieścia pięć lat później w tym samym miejscu w podobny sposób odbiera sobie życie Kasia, dziewczyna syna Leny i siostrzenica aspiranta Jakuba Zommera. Jasiek próbuje z matką skontaktować się w nocy, ale ona będąc w alkoholowo ? lekowym zwidzie nie pamięta tej rozmowy. Jasiek zaginął, a Kasia, raczej nie popełniła samobójstwa, wygląda na to, że ktoś odebrał jej życie. Kuba i Lena znają się jeszcze z czasów szkolnych, a teraz połączy ich ta sprawa. Ona szuka zaginionego syna, a on mordercy siostrzenicy. Kuba z racji pokrewieństwa z ofiarą zostaje odsunięty od śledztwa, lecz nie potrafi tej sprawy sobie odpuścić, bo jest w niej sporo niewiadomych, a on przecież znał Kasię, jak mu się wydawało doskonale. Kuba zadaje sobie mnóstwo pytań, na które nikt już nie udzieli mu odpowiedzi. Czy ktoś wiedział, co Kasia naprawdę robiła, czym się interesowała? Jakub nie rezygnuje z prywatnego śledztwa, pomimo że ojciec emerytowany stary pies policyjny, straszy go konsekwencjami takiego postępowania. Jakub chciałby poprosić ojca o pomoc, ale ich relacje nigdy nie były poprawne, a po śmierci matki, uległy jeszcze pogorszeniu.

Dwie bezsensowne śmierci, które dzieli szmat czasu, ale łączą je podobne okoliczności. Czy ćmy na rysunkach Rafała i obrazki znajdujące się w pokoju Kasi mają jakieś znaczenie w tej sprawie? Czy obie śmierci, coś łączy? Nie można oprzeć się przeświadczeniu, że są ze sobą jakoś dziwnie powiązane.

Robi wrażenie idealnie skonstruowana fabuła, gdzie szczątkowe informacje z przeszłości splatają się powoli ze współczesnością. Uzupełniają się i zazębiają. Z rozrzuconych na planszy puzzli wyłania się idealny obraz historii, która korzeniami sięga głęboko w przeszłość. Przychodzi moment, kiedy wszystkie puzzle, nawet te pozornie niepasujące do całości powoli wskakują na swoje miejsce.Nadchodzi moment ,gdy wszystko spala wszech otaczający żar. Żar tajemnic, miłości i nienawiści. Żar odrzucenia. Żar, który wznieca ogień w ciele. Krzywda, samotność, opuszczenie, porzucenie, przemoc i zdrada sprawiły, że wszystko zamieniło się w szalejącą pożogę, która wypala wszystko i wszystkich, bez wyjątku.

Przerażająca historia utkana ze wspomnień, powodująca przyśpieszone bicie serca, niedowierzanie i szok. Żar to geneza zła w czystej postaci, zbrodni, która już się dokonała. Podejrzenia, niedomówienia. Doskonała konstrukcja fabuły, która składa się z wielu nitek, pozornie zupełnie niepasujących do siebie, ale gdy autorka je pochwyciła i zaczyna splatać w jedną całość, wyłania się wtedy spójna historia, obraz prawdy, którą wszyscy mieli przed oczami na wyciągnięcie ręki. Na uwagę zasługują świetnie wykreowane postaci, że aż czuło się ich realność, ich odczucia, myśli i dylematy. To ludzie z krwi i kości, nie herosi, którym zawsze wszystko wychodzi. Są ludźmi, dlatego popełniają błędy, często podejmują złe decyzje, a potem latami muszą mierzyć się z ich konsekwencjami. Dlatego, że są tacy ludzcy, tacy prawdziwi, łatwo się z nimi utożsamić i polubić, następnie z drżeniem serca czekać na finał.

?Żar? to historia, która mrozi krew w żyłach. Musi nastąpić kara, która wszystko zakończy. Nie da się inaczej zastopować zła, trzeba odciąć wszystkie możliwości, które dłużej nie będą ????????????????????ć ???????????????????????? ???? ????????????????????ć ???????????????????????????????????? ????ł????. Płomień gaśnie, następuje cisza. Jeszcze słychać szum w uszach, łomot tłukącego się o żebra serca, przyśpieszony oddech. I koniec. ?????ł???????????????? ???? ????ą???????????????????????????????? ????????????ł????ł ???????????? ????????????ł???? ???????????????????????????????????????? ???????????????????????? ????????????. Niebo znów rozświetla czerwcowy księżyc w pełni.

?Żar? to uczta literacka na bardzo wysokim poziomie. Genialny debiut, napisany pięknym językiem, który oprócz ciekawej historii kryminalnej ma coś więcej do przekazania. Powieść dostarcza nie tylko rozrywki na wysokim poziomie, ale opowiada także o młodych skrzywdzonych ludziach, ich nieprzepracowanych traumach, które są jak blizny pozostające w psychice i kładące się cieniem na całe ich życie. Ż???????? koniecznie trzeba przeczytać, bo o tej autorce będzie jeszcze głośno.

Lena spotyka się z chłopakiem w opuszczonym domu. Tam wyznaje mu miłość. Tego samego dnia w tym samym miejscu Rafał popełnia samobójstwo.
Dla Leny to ogromną traumą, która zostanie z nią za zawsze.

Dwadzieścia lat później Lena wraca z synem w rodzinne strony. W upalne lato opuszczony dom ponownie jest świadkiem samobójstwa. Tym razem ofiarą jest dziewczyna syna Leny. Chłopak zaś znika bez śladu.

Lena jest zdeterminowana, aby odnaleźć syna i odkryć co wydarzyło się w przeszłości. Jest przekonana, że obie śmierci coś łączy. Pomocną dłoń wysuwa do niej aspirant Zommer, którego siostrzenica zmarła w opuszczonym domu.

Czy prawda pomoże uśmierzyć ból? Czy przyniesie kolejne traumatyczne przeżycia?

Dlaczego lubię czytać debiuty? Właśnie dla takich książek ???? Czytając debiut, nie mam oczekiwań. Wiem, że może być różnie. Zdarza się też tak, że po skończonej lekturze, zastanawiam się jak to możliwe, że to debiut. Czy to nie jakaś pomyłka.

I dokładnie tak jest z "Żarem", czyli debiutem literackim weronikamathia_autorka. Jest tu wszystko, co lubię w kryminałach. Tajemnica sprzed lat, wciągające śledztwo, przeszłość, która wpływa na teraźniejszość, świetnie skonstruowana fabuła i ciekawi bohaterowie. Do tego historia jest przepełniona emocjami, pełna bólu, samotności i cierpienia. Lena wiele przeszła. Strata przyjaciela, którego znała od dziecka, odcisnęła w niej piętno. Życie po tym już nie było takie samo. Teraz znika jej syn. To chyba najgorszy koszmar matki. Nie wiedzieć co się dzieje z dzieckiem, czy żyje, czy jest bezpieczne.

Weronika Mathia ma świetne pióro, dlatego książkę czyta się jednym tchem. A przeczytana historia na długo zostaje z czytelnikiem. Chcę więcej takich debiutów.

Genialna, wielowątkowa powieść, która momentami chwytała mnie za serce i poruszyła moją duszę. Ta historia zostanie ze mną zapewne na długo. Duszny klimat małej miejscowości mnie pochłonął, a tajemnice nie dały spokoju póki nie poznałam finału tej historii.

Zagadka kryminalna była ciekawie skonstruowana. Wszystkie elementy układanki były przemyślane i sprawnie poprowadzone. Urzekł mnie wątek miłosny między bohaterami. Miłości, która została gwałtownie odebrana.

Kiedy Lena wyznaje miłość Rafałowi, on w ten sam dzień popełniania samobójstwo. Kilka lat później kobieta powraca do wsi gdzie się wychowała i zamieszkuje w rodzinnym domu z synem. Wspomnienia dają o sobie znać, a dramat sprzed lat powraca. Jasiek pewnego dnia poszedł na imprezę i przepada bez śladu, a jego dziewczyna popełnia samobójstwo, w tym samym opuszczonym domu co Rafał.. Lena łączy siły z aspirantem Jakubem by odnaleźć syna i ustalić co skłoniło dziewczynę do takiego kroku. Do tego wszystkiego, ojciec Leny przed śmiercią wyjawia jej sekret, który wywraca jej życie do góry nogami. Czy krzywdy wyrządzone w przeszłości da się naprawić w przyszłości?

Akcja powieści toczy się dwutorowo. Możemy w ten sposób poznać historię z perspektywy bohaterów jak są nastolatkami, a potem jak już są dorośli i zobaczyć jak trauma i sekrety wpływają na ich dalsze życie, jak to ich ukształtowało. Autorka od samego początku wprowadza czytelnika w stan niepokoju i zwodzi za nos podrzucając mylne tropy. Akcja toczy się powoli w swoim tempie, a tajemnica goni tajemnicę. Historia ta przepełniona jest bólem, rozpaczą za niespełnioną miłością oraz ludzkimi dramatami. Wykreowani bohaterowie są autentyczni i prawdziwi, nie pozbawieni wad, a każdy z nich ma własne problemy i demony. Pióro autorki jest lekkie i przyjemne, pełne plastycznych obrazów.

Fenomenalny debiut! Gorąco zachęcam do lektury, warto zatracić się w emocjach i przeżyciach bohaterów. Czytając w ogóle nie odczuwa się, że jest to pierwsza powieść autorki. Takie debiuty uwielbiam!????

"Tajemnice są jak żar. Tlą się latami i wypalają dziury o nierównych brzegach".
(Cytat pochodzi z książki)
.
Młodzieńcza miłość nie zawsze kończy się happy endem. Lena doświadczyła tego w bardzo bolesny sposób. Chłopak, któremu wyznała miłość, kilka godzin później odebrał sobie życie. Dwadzieścia lat później podobną tragedię przeżywa jej syn, Jasiek, którego dziewczyna popełnia samobójstwo, a on sam znika. Co łączy obie tragedie? Stary, opuszczony dom, w którym mieszka sam diabeł.
.
Zaskakujący, świetny debiut. Ciekawie opowiedziana historia, która rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. Zabieg, który osobiście bardzo lubię.
Hipnotyzująca okładka i jakże wciągająca fabuła, od której ciężko się oderwać. "Żar " to rasowy kryminał. Budzi emocje, jest nasiąknięty gęstą, duszną atmosferą. Z każdą kolejną stroną czytelnik jest bliżej rozwiązania zagadki a napięcie jest cały czas odczuwalne. Takie kryminały chcę czytać. Mocne w przekazie, wywołujące dreszcze, bazujące na ludzkich emocjach i tajemnicach z przeszłości.
Polecam, bo dobre.

Rafał i Lena, zakochani pierwszą miłością, kradną rzadkie chwile sam na sam, spotykając się na progu starego domu w środku lasu, który ponoć jest nawiedzony. Czy to prawda? Nie wiadomo, lecz dziewczyna szóstym zmysłem wyczuwa czające się weń zło. Jej domysły potwierdzają się, gdy po pierwszej wspólnie spędzonej nocy, chłopak bierze sznur i wiesza się w jego murach.
Dwadzieścia lat później dramat powtarza się: syn Leny znika, po tym, gdy jego dziewczyna kończy swe życie w ścianach starego domiszcza.

Pierwszym, na co zwracam uwagę, jest niebywale piękny język bogaty w różnego rodzaju środki stylistyczne. Kolejna rzecz to genialny, niemalże namacalny nastrój, zbudowany z lęku i niepewności, mamy wrażenie, że stoimy nocą nad przepaścią i wystarczy jeden krok w złą stronę, by pochłonęła nas ciemność, paraliżuje nas strach, nie jesteśmy w stanie zrobić głębszego oddechu, czas płynie nieznośnie powoli w oczekiwaniu na ratunek, który nie nadchodzi. Weronika Mathia ofiaruje nam niesamowite emocje, gdzie przeszłość rzuca cień na to, co tu i teraz, dopełnia ją i przenika. Jeśli lubicie małomiasteczkowy klimat, ludzkie dramaty i nieznane ścieżki, którymi prowadzi nas los, ta książka jest właśnie o tym.
Niech spali Was ten "Żar".

"Żar" Weroniki Mathia to powieść przejmująca, przenikająca i zaskakująca w fabule. Wypala się w pamięci i zostawia w nas to "coś". Książkę czyta się jednym tchem, nie sposób jej odłożyć. Znakomita na prezent dla miłośników kryminału. Coś czuję, że tym debiutem objawiła się nowa królowa polskich kryminałów! Czekam na ekranizację tej powieści oraz inne książki autorki.

Trudno przejść obojętnie obok książki, którą wszyscy się zachwycają. Mnie jako czytelnikowi od razu zapala się czerwona lampka i zastanawiam się, w czym tkwi jej fenomen? Ale, że debiut i taki wybitny? Jak to mówią, nie sprawdzisz, to się nie dowiesz. I wiecie co? Musiałam się przekonać na własnej skórze jak ten "Żar" na mnie wpłynie.

"Tajemnice są jak żar. Tlą się latami i wypalają dziury o nierównych brzegach".

Kiedyś chłopak Leny Rafał popełnił samobójstwo. Ponad dwadzieścia lat później historia się powtarza. Tym razem samobójstwo popełnia dziewczyna jej syna Kasia. Jak to możliwe, że w tym samym miejscu kiedyś i teraz doszło do samobójstwa młodych osób? Czy opuszczony dom faktycznie jest nawiedzony i zamieszkało w nim zło? W samobójstwo Rafała uwierzyli wszyscy, ale w samobójstwo Kasi nie wierzy nikt.
Jakby tego wszystkiego było mało, w tym samym czasie zaginął Jasiek syn Leny. Aspirant Jakub Zommer na własną rękę próbuje znaleźć mordercę siostrzenicy, a Lena szuka syna. Lena i Kuba chodzili razem do szkoły. Teraz obydwoje muszą się skonfrontować z przeszłością. Na światło dzienne wychodzą niewygodne fakty dotyczące ich bliskich. Jak sobie poradzą z bolesną prawdą? Czy będą w stanie uwierzyć w to, że można kłamać w dobrej wierze?

"Między życzeniem komuś śmierci a przyglądaniem się, jak traci życie, jest jeszcze cała gama pośrednich emocji".

Życie Leny, Jakuba i ich bliskich zostanie wywrócone do góry nogami. Przeszłość pojawi się zupełnie nieproszona, narobi spustoszenia i pozostawi żal.

"Lepiej jest spłonąć szybko, niż tlić się powoli" -Kurt Cobain

I pomyśleć, że to debiut. Elektryzująca okładka, która przyciąga oko, do tego intrygujący opis książki to sprawiło, że sięgnęłam po tę książkę. To, co w niej znalazłam, totalnie mnie zaskoczyło. Mroczny kryminał na wysokim poziomie.
Coś się kończy, coś zaczyna.

"Jeden wypadek może zniszczyć życie, a drugi dać szansę na to, by przeżyć je jeszcze raz".

Autorka ma talent i wysoko postawiła sobie poprzeczkę. Mnie nie pozostaje nic innego jak tylko czekać na kolejne powieści.

Polecam!

Żar z nieba się sączy.
Opuszczony dom.
Księżyc Gorący.
Młodzieńcza miłość. Rafał i Lena.
Jego delikatny dotyk.
Szkic na jej plecach.
Rysunek pełen uczuć.
Tych pierwszych. Subtelnych. Wstydliwych. Pełnych pragnień.
Jego sznur na szyi.
Młodzieńcza miłość przerwana.

? Nocne motyle, które w milczeniu przyglądały się ich rozpaczy, złożyły kolorowe skrzydła na znak żałoby ?.

Ta książka jest rozpaczą.
Za życiem młodego chłopaka.
Za utraconą miłością.
Za zaginionym synem.
Za trudną i złą przeszłością.
Za życiem młodej dziewczyny.

Ta książka jest wzruszeniem.
Takim prawdziwym.
Takim, które chwyci Cię za serce.
Ale nie byle jak.
Mocno. Potężnie. Odważnie.
I nie puści. Do ostatnich kart tej książki będzie Ci towarzyszyć.

Może łzę uronisz, jak ja?
Nad losem chłopaka, który poczuł, co to dotyk zły.
Nad losem młodej matki, która poczuła, co to dziecka utrata.
Nad siłą młodzieńczej miłości, która nie miała prawa przetrwać.

Ta książka jest pięknem języka.
Pełna plastycznych obrazów.
Pokolorowanych subtelnością i delikatnością słów pisanych.
Naszkicowanych trudem przeszłości.
Pokrytych kolorami emocji, które wrażliwość mojej duszy otuliły.

Ta książka jest nadzieją.
Że czas rozliczy winnych ze zła, jakie popełnili.
Że nie każda tragedia jest końcem.
Że można zacząć od nowa. Zawsze. Tylko z przeszłością trzeba się pogodzić. Dać jej odejść. Odpuścić.

Nie dowierzam, że ten przejmujący do szpiku kości kryminał to debiut. O emocjach tej powieści mogłabym pisać wiele. Ale nie tylko o nie tutaj chodzi. To dopracowana i poprowadzona niemalże doskonale zagadka kryminalna z tak prawdziwymi bohaterami, że niemal realnymi. Trzyma w napięciu do ostatnich stron i nie odpuszcza. Takie debiuty chcę czytać.