Zaraza

"Zaraza" to pierwszy tom cyklu romantasy, w którym czterech jeźdźców apokalipsy zstąpiło na Ziemię, aby przynieść ludziom zagładę. To typowe romantasy, w którym romans między Sarą, odważną i zdeterminowaną główną bohaterką, a tytułowym Zarazą, który sieje spustoszenie poprzez śmiertelną chorobę gra pierwsze skrzypce. Nie przysłania jednak fabuły, która, może nie do końca dopracowana, ale na szczęście jest. Akcja rozgrywa się w świecie pogrążonym w chaosie. Czterej jeźdźcy ? Zaraza, Wojna, Głód i Śmierć - realizują swoją misję zniszczenia ludzkości. Pierwszym z nich, na którym skupia się fabuła tej części, jest Zaraza. Sara Burns to strażaczka, której drogą losowania przypadła desperacka próba powstrzymania jeźdźca. Kobieta najpierw strzela do niego, a potem go pali, pewna, że zagrożenie odeszło w niepamięć. Niestety, Sara nie spodziewa się, że Zaraza jest nieśmiertelny, a ona swoim czynem położy na szali własne życie.

Odwaga i determinacja Sary są fundamentami tej historii, a jej decyzje prowadzą do zaskakującego zwrotu akcji. Sara zostaje porwana przez Zarazę, który zamiast ją zabić, zmusza ją do towarzyszenia sobie podczas jego morderczych wędrówek i do cierpienia w ich trakcie w różnorodny sposób. Skomplikowana relacja tej dwójki staje się osią fabularną książki, rozwijając się od wzajemnej nienawiści do trudnej, intensywnej miłości. Nie wiem, co jest w tej książce, bo obiektywnie rzecz biorąc, jest nieco monotonna i tak naprawdę nie dzieje się w niej wiele, a mimo to pochłonęłam ją w błyskawicznym tempie i od razu chwyciłam za drugi tom, totalnie oczarowana pierwszym. Ale, jak tak spojrzeć na to na chłodno, jest tu trochę niedociągnięć, trochę niedopowiedzeń, które wymagają szerszego objaśnienia, no i, jak pisałam chwilę wcześniej, dużo się w powieści nie dzieje. Bo bohaterowie podróżują, Zaraza roznosi chorobę, Sara mu towarzyszy, czasem starając się sabotować jego plany, czasem rozmawiając z ludźmi, on ją na początku torturuje, potem się nią opiekuje. I właściwie tyle. No jeszcze najważniejsze, coś się między nimi powoli rodzi. Wbrew okolicznościom, wbrew prawom natury czy wszechświata, wbrew wszystkiemu.

Podoba mi się wykreowana przez autorkę atmosfera apokalipsy. Świat w jej wizji jest miejscem pełnym strachu, desperacji i brutalności, ale też nieoczekiwanej dobroci i współczucia. Opisy dramatycznych scen śmierci i reakcji ludzi na zagładę są szczegółowe i poruszające, a przedstawienie postaw, od aktów heroizmu po zdradę i okrucieństwo dodaje tej wizji realizmu. To opowieść o destrukcji świata (oprócz oczywiście wątku romantycznego, który jest tu kluczowy), ale też o walce o człowieczeństwo w najbardziej ekstremalnych warunkach. Relacja między Sarą a Zarazą to serce powieści. Autorka w interesujący sposób rozwija ich więź. Zaraza, początkowo przedstawiony jako ucieleśnienie zagłady, stopniowo zyskuje, odkrywając w sobie typowo ludzkie cechy, których sam się po sobie nie spodziewał. Sara z kolei mierzy się z dylematami moralnymi, musi pogodzić swoje pojawiające się uczucia do jeźdźca, który jest przyczyną cierpienia ludzkości, z własnym poczuciem obowiązku i lojalności wobec świata. Chemia między bohaterami jest wyczuwalna, a ich rozmowy, pełne przekomarzanek, napięcia i humoru, nadają tej opowieści lekkości, kontrastując z dramatycznymi wydarzeniami, których również tu nie brakuje. Sceny romantyczne i erotyczne są napisane z wyczuciem, co czyni je integralną częścią fabuły. Mnóstwo jest w tej powieści różnych emocji i to prawdopodobnie one decydują o wrażeniu, jakie, mimo niedociągnięć, robi ta książka. Angażuje zarówno na poziomie emocjonalnym, jak i intelektualnym, pozostawiając czytelnika z pytaniami o granice ludzkiego człowieczeństwa i o zdolność do przebaczenia.

Dzięki wciągającej fabule, wyrazistym bohaterom, skrajnym emocjom i genialnej atmosferze ?Zaraza? jest pozycją godną uwagi. To lektura, która jednocześnie zachwyca, porusza i zmusza do refleksji, chociaż ze względu na swoją brutalność i ciężar emocjonalny może być dla niektórych zbyt ciężka do przetrawienia. Z tego powodu polecam ją wyłącznie dorosłym czytelnikom, którzy szukają nietuzinkowych historii, łączących napięcie i emocje z wyjątkową wizją apokalipsy.

"Zaraza" to pierwszy tom serii "Jeźdźcy Apokalipsy". I jest to książka, która dostarczyła mi wielu emocji. Niesamowicie bawiłam się podczas czytania, zwłaszcza części pierwszej. Bardzo podobała mi się relacja Zarazy i Człowieka o imieniu Sara. Dziewczyna została wybrana do zabicia Jeźdźca. Wiedziała, że czeka ją śmierć, ale pomimo to strzeliła i podpaliło ciało przystojnego potwora. Nikt jej jednak nie powiedział, że Zarazy nie można zabić i stała się jego zakładnikiem.
Pomimo, że zadał jej wiele ran, nie potrafiłam Jeźdźca nie lubić. Wręcz przeciwnie. Im dłużej ta para przebywa ze sobą, tym szybciej zdaje sobie, że coś do sobie czują. Tylko co? Tego nie potrafi nazwać Zaraza. I najpierw ich docinki mnie bawiły, a później poradność pięknego Jeźdźca.
Zarówno Sara jak i Zaraza to postacie, które zostaną ze mną na dłużej. Ona jako człowiek, słaba a zarazem odważna. Zaraza to facet, który pomimo, że jest silny i nieśmiertelny jest trochę gamoniotowaty. Ale uroczy w tej swojej nieporadności.
Książka napisana jest łatwym, lekkim językiem i czyta się bardzo przyjemnie. Mam nadzieję, że się skusicie, a ja uciekam czytać 2 tom "Wojnę". Jestem ciekawa czy Pan Wojna będzie tak samo nieporadny jak Zaraza.
"Przyszedłem podbić tę Ziemie i ludzi. Ale zamiast tego podbił mnie człowiek".