Zasady Gry

­dzie­li­ście. - Po­rucz­nik prze­stał ana­li­zo­wać wy­ni­ki. - W ar­mii może to uj­dzie, ale u nas nie. Pod­ci­ągnij­cie się. Fina może wam udzie­lić kil­ku lek­cji. - Yes, sir. - Bone, to jest wy­nik. Na­stęp­nym ra­zem do­sta­niesz M110. M110, sa­mo­pow­ta­rzal­ny ka­ra­bin wy­bo­ro­wy, to już coś. - Tyl­ko tak da­lej, a tra­fi­cie na kurs. Jero, też nie­źle. Oka­zał się naj­słab­szym ogni­wem. Po­zo­sta­li byli od nie­go o wie­le lep­si. Na­wet ten szczyl, któ­re­go do­pie­ro co przy­jęli, wy­da­wał się asem. Je­dy­na po­cie­cha, że jak przyj­dzie co do cze­go, ich pu­kaw­ki oka­żą nic nie­war­te w po­rów­na­niu z jego umie­jęt­no­ścia­mi. Oni żyli mi­tem Gu­adal­ca­nal, Sa­ipa­nu i Pe­le­liu. - Lu, nie łam się - prze­mó­wił Bone. - Ja­sne. - Ju­tro idzie­my w tan­go. Jero przy­pro­wa­dzi dziew­czy­ny. - Ta­kie, jak te, co ostat­nio? - za­py­tał Alex. - Nie prze­ry­waj, jak roz­ma­wia­ją do­ro­śli. Rzy­gasz po jed­nym pi­wie. Tyl­ko przy­no­sisz nam wstyd. Od ry­tu­al­ne­go chla­nia się nie wy­mi­ga. W so­bo­tę będzie nie­przy­tom­ny. Może to i le­piej. Wi­zja spa­da­jące­go Black Haw­ka nie opusz­cza­ła go ni­czym anioł stróż. Od­ru­cho­wo do­tknął krzy­ży­ka na szyi. Ostat­nio stał się re­li­gij­ny. Może to spa­dek po przod­kach, hisz­pa­ńskich kon­kwi­sta­do­rach? Sły­szał o tym od dziad­ka, za­nim ten zma­rł wy­ko­ńczo­ny przez CO­VID-19. Przy­kre, ale praw­dzi­we. Wi­rus zmie­nił świat nie do po­zna­nia. Niby się na nie­go uod­por­ni­li, ist­nia­ły już le­kar­stwa, szcze­pion­ki i pro­ce­du­ A je­śli zmu­tu­je bar­dziej niż do­tych­czas, to co wów­czas się sta­nie? ? Rozdział trzeci 1 AUSTIN, TEKSAS - USA 11 marca Kil­ka dni po po­wro­cie z go­ści­ny u Atwo­oda Chris wy­brał się do Tek­sa­su. Do tej pory nie udzie­lił zle­ce­nio­daw­cy wi­ążącej od­po­wie­dzi, za­po­wie­dział je­dy­nie, że spró­bu­je uło­żyć so­bie wszyst­ko w gło­wie, co ja­kiś czas po­trwa. Miał dać znać, gdy się zde­cy­du­je. Mi­liar­der nie na­ci­skał. Ide­al­ne roz­wi­ąza­nie, jak by się mo­gło wy­da­wać. Za­da­nie uznał za nie­zbyt skom­pli­ko­wa­ne. Co za pro­blem do­ko­nać kom­pi­la­cji opu­bli­ko­wa­nych w ne­cie ma­te­ria­łów i przed­sta­wić Atwo­odo­wi. Prze­cież naf­ciarz nie zo­rien­tu­je się, że zo­stał zro­bio­ny w wała, no chy­ba że po­pro­si wi­ru­so­lo­ga o wy­ja­śnie­nie pew­nych kwe­stii. Tak też się prze­cież mo­gło zda­rzyć. Jed­ne­go Carl­son nie po­tra­fił zro­zu­mieć - dla­cze­go Atwo­od brnął w ten śle­py za­ułek? Ro­xa­ne zma­rła i ża­den ra­port nie przy­wró­ci jej do ży­cia. Chciał się mścić? Za całą ludz­ko­ść? Spó­źnio­ny Zor­ro się zna­la­zł. Pod­czas pan­de­mii, w jej naj­gor­szym mo­men­cie, prze­ka­zał na cele spo­łecz­ne nie­wiel­kie środ­ki, zwłasz­cza jak na swój ma­jątek. Na tym ko­niec. Mógł zro­bić o wie­le wi­ęcej, ale nie, po pro­stu się za­szył na od­le­głym ran­czu, za­jęty wła­sny­mi spra­wa­mi albo pew­nie wy­stra­szo­ny mo­żli­wo­ścią za­ra­że­nia. Sko­ro tak ko­chał Ro­xa­ne, to dla­cze­go tak mało dla niej zro­bił? Py­ta­nie war­te po­sta­wie­nia w kon­te­kście za­da­nia. Chris spraw­dził wska­źnik pa­li­wa i zje­chał w stro­nę po­bli­skiej sta­cji ben­zy­no­wej. Przy­naj­mniej to wci­ąż kosz­to­wa­ło nie­wie­le. Być może na­le­je do baku ben­zy­nę do­star­czo­ną przez fir­mę Atwo­oda. Sta­cja spro­wa­dza­ła się . . . ...(fragment)... Całość dostępna w wersji pełnej Spis treści Karta tytułowa Karta redakcyjna Prolog Rozdział pierwszy Rozdział drugi Rozdział trzeci Rozdział czwarty Rozdział piąty Rozdział szósty Rozdział siódmy Rozdział ósmy Rozdział dziewiąty Rozdział dziesiąty Rozdział jedenasty Rozdział dwunasty Rozdział trzynasty Rozdział czternasty Rozdział piętnasty Rozdział szesnasty Rozdział siedemnasty Rozdział osiemnasty Rozdział dziewiętnasty Rozdział dwudziesty Rozdział dwudziesty pierwszy Rozdział dwudziesty drugi Rozdział dwudziesty trzeci Rozdział dwudziesty czwarty Rozdział dwudziesty piąty Rozdział dwudziesty szósty Rozdział dwudziesty siódmy Rozdział dwudziesty ósmy Rozdział dwudziesty dziewiąty Rozdział trzydziesty