Zatoka cieni

Z twórczością Erica Berga zetknęłam się po raz pierwszy rok temu i muszę przyznać, że od razu bardzo przypadła mi do gustu. Co prawda nie są to książki, które się pochłania na jedno posiedzenie, ponieważ są dość trudne w odbiorze, ale ich fabuła jest tak skonstruowana, że czytelnik bardzo chce wiedzieć, jak dalej akcja się potoczy.

Zatoka cieni nie odstaje od poziomu dwóch poprzednich książek i od początku bardzo mnie wciągnęła. Mimo, że domyślałam się, co się mniej więcej stało, to i tak koniecznie chciałam wiedzieć, jak do tego doszło.

Marlene Adamski jest żoną piekarza i mimo swoich sześćdziesięciu lat, postanawia popełnić samobójstwo rzucając się z balkonu. Upadek przeżyje, ale trafia pod opiekę psychoterapeutki Iny, którą przypadek ten bardzo zaciekawił. Kiedy Marlene wraca do domu, Ina postanawia kontynuować terapię i w tym celu jedzie odwiedzieć pacjentkę. Niestety nie może liczyć na intymność rozmowy, ponieważ cały czas przy Marlene kręci się jej mąż. Czyżby oboje coś ukrywali?

Literatura niemiecka nie należy nigdy do łatwych, ale ma swój urok, który pomaga stworzyć pewien niepowtarzalny klimat. Między innymi właśnie przez twórczość Erica Berga zainteresowałam się niemieckimi autorami, którzy piszą thrillery i mam nadzieję, że niedługo będzie mi dane bardziej zgłębić ich dzieła. Berg pisze w pewien specyficzny sposób: niby czytelnik szybko domyśla się, co się w zasadzie stało, ale książka jest tak stworzona, że koniecznie chcemy wiedzieć, co się stało takiego, że dopuszczono się zbrodni oraz jak ona wyglądała.

Książka bardzo mi się podobała i zachęcam Was do lektury. Idealnie wkomponuje się w deszczową aurę za oknem i gwarantuję, że nie zmarnujecie swojego czasu. Szczerze powiedziawszy to mam cichą nadzieję, że niedługo będę musiała czekać na kolejne książki tego autora :)

Powieść "Zatoka cieni" podzielona jest na dwie strefy czasowe - teraźniejszy "wrzesień" oraz "czternaście miesięcy wcześniej". Rozdziały przeplatają się, przez co czytelnik może śledzić losy bohaterów dwutorowo, co jak się okazuje - ma na siebie ogromny wpływ.

W teraźniejszości poznajemy losy doświadczonej psycholog Iny, która leczy Marlene oraz młodego Christophera. Kobieta od samego początku widzi, że ci zupełnie od siebie niezależni ludzie skrywają w sobie ogromne brzemię, które nie pozwala im na spokojny sen. Kontakt ze starszą pacjentką - Marlene, jest jednak utrudniony, ponieważ wszędzie obecny jest jej mąż Gerd Adamski, który nie pozwala kobietom na swobodną rozmowę. Jednak pacjentka znajduje swoje drogi porozumienia i stara się zrzucić z siebie ciężar kłamstw oraz powód swojego niedoszłego samobójstwa. Jakie poniesie konsekwencje i kto ucierpi razem z nią?

W rozdziałach "czternaście miesięcy później" poznajemy kilku osobliwych bohaterów, których łączy swego rodzaju wspólna strata oraz chęć zadośćuczynienia winnym ich losom. Pomimo, że wszystko starannie zaplanowali, ich plany nieco się pokrzyżowały, a sumienie daje o sobie znać. Co będzie dalej? Jak rozegrają sprawę oraz jakie konsekwencje poniosą w przyszłości?

"Mowa jest srebrem. Milczenie złotem. Czego nigdy nikomu nie zdradzisz?"

Eric Berg w swoich książkach duży nacisk kładzie przede wszystkim na psychikę bohaterów. Każdy z nich ma za sobą przeszłość, która na długo pozostawia swoje znamię na ich sumieniu, a autor w wysublimowany sposób opisuje ich najskrytsze demony, obawy i wewnętrzne rozterki. Pokazuje, co dzieje się w ich głowach oraz to, że każdy przeżywa pewne sytuacje i odreagowuje je w zupełnie inny sposób. Bohaterzy w powieści przedstawieni są bardzo dokładnie, ich charaktery mocno zarysowane a dotychczasowy los w odpowiedni sposób opisany. Dzięki temu czytelnik może poczuć się jak największy odkrywca i psycholog w jednym.

Książkę uznałabym jako psychologiczny thriller, który przedstawia obraz przestępcy oraz jego drogę ucieczki od swoich czynów. W powieści tej nie ma ogromnych zwrotów akcji, czego chwilami mi zabrakło, jednak mimo wszystko całość bardzo do siebie pasuje, a wszelkie wydarzenia są dobrze przemyślane. Nie ma tu miejsca na przypadki, a autor wykazał się sprytem i dokładnością, zamykając wszystkie rozpoczęte w powieści wątki.

Chwilami w powieści towarzyszyła mi niepewność kolejnych wydarzeń, co uznaje za spory plus, ponieważ nie wszystkiego byłam w stanie się domyślić - a niezwykle cenię to w książkach. Element zaskoczenia to coś, co dodaje książce smaku i tajemniczości, a w "Zatoce cieni" to otrzymałam. Tak jak wcześniej wspomniałam, w opowieści tej zabrakło mi spektakularnego zakończenia, po którym jeszcze długo rozmyślałabym o książce. Nie mogę stwierdzić, że książka mi się nie podobała, bo psychologiczne podłoże historii bardzo przypadło mi do gustu, a niektórych bohaterów nawet polubiłam :)

O dziełach Erica Berga słyszałam wiele dobrego, choć sama nie miałam jeszcze okazji go poznać. I teraz, już po lekturze jednej z jego książek, wcale się nie dziwię tym zachwytom. Sama zaczęłam je podzielać.



Na ?Zatokę cieni? wprost nie mogłam się doczekać. Czyż ten opis nie jest niesamowicie elektryzujący? Zwiastuje wielowątkową i pasjonującą lekturę, której nie sposób się oprzeć. Dodatkowo okładka wprowadza w niezwykły klimat, autentycznie cieszy oko.



Sam pomysł na fabułę, jak dla mnie był świetny. Dostajemy złożoną i ciekawą historię, wciągającą w do swojego świata już od pierwszych stron. Nie sposób oderwać się od lektury. Przynajmniej mnie się to nie udało i musiałam połknąć całość na raz. Akcja jest dynamiczna, co tylko ułatwia błyskawiczne pochłanianie treści. Autor posługuje się lekkim i przystępnym piórem, którym z łatwością mnie oczarował. Kreuje plastyczne opisy i pełnokrwistych, tajemniczych bohaterów. Całą tę historię oblepiał intensywnie mroczny klimat. Berg umiejętnie utrzymuje napięcie i niekiedy naprawdę zaskakuje nieprzewidywalnymi obrotami sytuacji. Sama intryga jest skrupulatnie utkana i z łatwością wzbudza zaintrygowanie.



Nie pozostaje mi nic innego, jak zaopatrzyć się w inne książki autora i zatonąć w nich.