Zatrzymać gwiazdy

Zatrzymać gwiazdy to tytuł, który jednocześnie mnie zaintrygował i który wzbudził moje obawy. Czy historia miłosna o dwójce osób znajdujących się w sytuacji z pozoru bez wyjścia, może kryć w sobie coś więcej niż powolne zmierzanie ku niesamowitemu i nieprawdopodobnemu happy endowi, w którym miłość zwycięża na przekór wszystkiemu? Okazało się, że tak. Zapraszam do zapoznania się z niezwykłym debiutem, który mnie osobiście bardzo pozytywnie zaskoczył.



Carys i Max znajdują się o krok od śmierci. Dryfują w przestrzeni kosmicznej z niewielkim zapasem tlenu, który wystarczy im na około półtorej godziny, z jeszcze mniejszymi szansami na ratunek. Szukając w sobie nawzajem otuchy dwójka zakochanych w sobie młodych ludzi zaczyna wspominać życie, które pozostawili za sobą na Ziemi.

Tak w dużym skrócie przedstawia się fabuła debiutanckiej książki Katie Khan. Z pozoru wydawałoby się, że nie czeka nas nic ciekawego podczas lektury. Ot kolejna historia zakochanych, wspominających swoje życie i to jak się poznali. Co prawda całość ubrana w dość drastyczne okoliczności, jednak przecież i to już się zdarzało. Otóż nic bardziej mylnego. Książka Khan zaskakuje niemalże na każdym kroku. By nie psuć nikomu przyjemności z lektury opowiem o tylko jednym z elementów książki, który wywarł na mnie największe wrażenie.

Autorka Zatrzymać gwiazdy zaprasza czytelnika do Ziemi po wojennym kataklizmie, w wyniku którego część świata została niemalże zniszczona, a w Europie zapanował nowy ustrój zwany Rotacją mający za zadanie zapobiec kolejnej takiej katastrofie. Zakłada on przemieszczanie się co trzy lata do innego miejsca zamieszkania, co ma umożliwić poznanie nowych kultur, obyczajów, a przede wszystkim spróbowanie nowych rzeczy, dzięki czemu w przyszłości człowiek może wybrać co najbardziej chciałby robić. Cały ustrój zakłada bowiem iż jednostka ma się skupić na realizowaniu własnych celów i spełnianiu swoich pragnień, nie skupiając się na innych osobach. Z pozoru taki świat może wydawać się rajem, jednak czy rozdzielanie rodzin w ramach Rotacji, czy też zakochanych, takich jak nasi bohaterowie, ze względu na nakazy systemu, rzeczywiście jest takie dobre?

Katie Khan zaskoczyła mnie niezwykle oryginalną, nieporównywalną do żadnej innej, wizją świata, której długo po zakończeniu lektury nie mogłam wyrzucić z pamięci. Nie jest to jednak jedyny atut książki, dodam tylko, że zakończenie także stanowi wyjątkowo mocny element i choćby dla niego warto przymknąć oko na pewne niedociągnięcia i chaotyczność w opowiadanej historii, jakiej nie udało się uniknąć debiutującej pisarce.

Zatrzymać gwiazdy to jedna z ciekawszych książek jaką przyszło mi przeczytać w tym roku. Niezwykle oryginalna, trzymająca w napięciu i zaskakująca na każdym kroku, takiej historii miłosnej na pewno nie czytaliście. Z pewnością będę przyglądała się dalszej karierze pisarskiej Katie Khan licząc, że jeszcze nie raz zaskoczy mnie równie niezwykłymi wizjami i nieszablonowym wykorzystaniem znanych motywów.

Carys i Max spadają przez pustą przestrzeń kosmosu, nie mają nic prócz siebie nawzajem. Powietrza zostało im tylko na ostatnie półtorej godziny. W ostatnich chwilach życia zatracają się we wspomnieniach, wspominają swoje życie, ale przede wszystkim narodziny ich związku, który nie miał prawa bytu w opuszczonej przez nich utopijnej rzeczywistości.

Sięgając po ?Zatrzymać gwiazdy?, nie wiązałam z tą książką wielkich nadziei, spodziewałam się po prostu lekkiej historii miłosnej, której akcja toczy się w kosmosie. Przed wydaniem tej książki w Polsce nie słyszałam o niej za wiele, nie czytałam też żadnych recenzji, więc nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Nie sądziłam jednak, że otrzymam książkę, która tak dojrzale podejdzie do tematu relacji międzyludzkich, a w szczególności przedstawi związek nie jako uczucie, przez które świat nagle staje się piękny, a zakochani nie dostrzegają nic oprócz siebie nawzajem, ale takie, które wymaga wysiłku i wielu poświęceń.

W świecie wykreowanym przez autorkę panuje utopijny ustrój społeczny. Wiąże się to z tak zwaną Rotacją ? co trzy lata wszyscy obywatele muszą obowiązkowo zmieniać miejsce zamieszkanie. Przenoszą się wówczas do innych wielokulturowych społeczności, ich życie jednak skupione jest tylko i wyłącznie na ich własnej osobie i celach, do których dążą. Miłą odmianą jest to, że akcja książki rozgrywa się nie w Stanach Zjednoczonych, ale na terenie Europy, jednak poza tym uważam ją za bardzo smutną. Życie w tym utopijnym na pierwszy rzut oka świecie jest puste, ponieważ po co przywiązywać się do miejsca i do ludzi, by po trzech latach ich opuścić i zaczynać wszystko od początku. Przez to tak naprawdę nic nie jest w życiu stałe, nawet tworzenie związków jest dozwolone dopiero od 35 roku życia.

Fabuła książki nie jest szczególnie zaskakująca. Na początku bardzo ciężko było mi się wciągnąć w tę historię, przewracałam kolejne kartki bez większego przekonania. Choć po połowie historia się rozkręca i zauważamy znaczną poprawę, to jednak nawet po przeczytaniu całości nie udało mi się zżyć z bohaterami i nie przeżywałam aż tak bardzo tego, co się z nimi stało. Tego właśnie najbardziej zabrakło mi w tej historii, bo choć sam związek Carys i Maxa jest przedstawiony bardzo dobrze, nie jest idealny, a bohaterowie mają swoje problemy, to jednak nie udało mi się przywiązać do nich samych. Warto jednak wspomnieć, że jest to debiut autorki i to według mnie udany.

?Zatrzymać gwiazdy? to interesująca opowieść, która przedstawia związek pomiędzy dwójką ludzi w bardzo realistyczny sposób. Choć nie obywa się bez banałów, to jednak miłość, którą zapałali do siebie Carys i Maxa nie jest przesłodzona i wyidealizowana. Historia idealna dla fanów romantycznych historii, którzy szukają czegoś nowego, młodzieżówki, która nie będzie kolejną cukierkową opowieścią o nastoletniej miłości. Jeśli jednak szukacie powieści science fiction, która bardziej przybliży Wam tematykę kosmosu, to radzę skierować się w innym kierunku, bo ?Zatrzymać gwiazdy? na pewno nie zaspokoi waszej ciekawości w tej dziedzinie.

http://someculturewithme.blogspot.com/2017/10/rozbite-dusze-maja-dar-wyczuwania.html

Zawsze zachwycał mnie bezmiar kosmosu. Gwiazdy oddalone od siebie całymi latami świetlnymi, bezkresna przestrzeń i ta wręcz przerażająca cisza. Zafascynowana zastanawiałam się, jakby to było dryfować w otchłani, z dala od zgiełku i przyziemnych problemów. Marzenie z pewnością nierealne, ale kto wie, co będzie za kilkadziesiąt lat? Wszechświat jest nieznany i wypełniony mrokiem, a także niemożliwy do odkrycia w pełni. Może nadszedł czas, aby to zmienić?

Uwielbiam tematykę kosmosu i do końca nie wiem, skąd mi się to wzięło. Jednakże uwielbiam spoglądać w gwiazdy. Mają w sobie jakieś nieuchwytne piękno, które ciężko wyrazić słowami. Dlatego też z wielkim optymizmem podeszłam do czytania Zatrzymać gwiazdy. Sam motyw kochanków zagubionych w przestrzeni kosmicznej wydawał mi się niezmiernie intrygujący.

Początek szedł mi nieco opornie, ale na szczęście po kilkudziesięciu stronach mocno się wykręciłam. Rzeczywistość wykreowana przez autorkę przypominała utopię. Ludzie żyli w pozornie idealnym świecie i ściśle przestrzegali zasad Rotacji ? byli zmuszeni zmieniać miejsce zamieszkania co trzy lata i realizować wyłącznie własne cele. Wszystko miało na celu zapobieganie kolejnym kulturowym konfliktom. Spodobało mi się stopniowe przeplatanie przeszłości z teraźniejszością. Mogłam jednocześnie poczuć nieziemski klimat panujący w kosmosie, jak i powrócić do wyidealizowanego życia na Ziemi.

Bohaterowie wykreowani. Autorka stworzyła ich na zasadzie kontrastu ? Carys i Maxa dzielił niemal wszystko: od pochodzenia, poprzez poglądy i prawo zabraniające małżeństw w ich młodym wieku. Moją sympatię zdobył przede wszystkich Max (chociaż Carys również była niczego sobie). Posiadał barwną i ciekawią osobowość. Poza tym miał w sobie coś z buntownika. Potrafił sprzeciwiać się twardym zasadom w imię własnych uczuć. To jak wyrzeczenie się wszystkiego, w co się dotąd wierzyło. Żadne z nich tak naprawdę nie należało do tego świata.

Wątek romantyczny został bardzo ciekawie obmyślony. Przez całą powieść zostają przytoczone poszczególne etapy relacji Carys i Maxa. To jak spojrzenie z perspektywy czasu na to, co potrafi zrobić z ludźmi prawdziwa miłość. A już w szczególności w obliczu śmierci. Zakończenie dało mi dużo do myślenia i spowodowali pewien chaos w głowie. Pierwsza miłość rzeczywiście zmienia ludzi. Niektórych potrafi złamać, ale są nieliczni, dla których jest jedynym ratunkiem.

Podsumowując, Zatrzymać gwiazdy to z pozoru banalna historia miłości dwojga ludzi zagubionych w kosmosie. Ale im dalej myślę, tym więcej w niej dostrzegam. W tej książce nie chodzi tylko o romans niemieszczący się w sztywnych ramach utopijnej rzeczywistości. Owszem, jest ważny, ale równie istotne jest spojrzenie na wszystkie dokonane w życiu decyzje z dystansem. Czy naprawdę było warto? Mi osobiście się spodobało, chociaż powieść nie należy do najłatwiejszych. Myślę, że mogę polecić ją fanom kosmicznych klimatów i wielkich love story.