Zawsze tu będę

Czytaliście "Powiedz, żebym został"? Jeśli tak to idealną kontynuacją będzie przeczytanie książki o dwójce ich przyjaciół Lane i Matta, którzy się przyjaźnią? A może coś więcej? Ja jeszcze nie znam historii Chloe i Warrena, ale z miłą chęcią poznam bo pióro autorki jest przyjemne i z łatwością idzie odnaleźć się w fabule.

W tym tytule znalazłam mnóstwo emocji, począwszy od smutku, przechodząc przez żal, poczucie winy, złość, irytację, kończąc na szczęściu i zakochaniu. Hannah stworzyła bohaterów, którzy żyją z własnymi demonami, szczególnie Lane, której postać jest bardzo rozwinięta. Nie wie co chce robić w życiu, czuje jakby stała w miejscu, mierzy się ze stratą bliskiej osoby i agorafobią. Jednak jej takim słoneczkiem jest Matt i przysięgam wam, że jest to ideał mężczyzny. To nie jest niegrzeczny chłopak, w żadnym tego słowa znaczeniu. Wrażliwy, troskliwy, czuły, po prostu przekochany. Ich relacja to wiadomo mieszanka dwóch różnych charakterów, ale pięknie się uzupełniających. Jedyne co mi przeszkadzało to, gdy bohaterzy poszli na pewien układ i w tamtym momencie odczuwałam u nich tylko pożądanie, nie mogłam znaleźć głębszych uczuć. Całe szczęście później oboje zaczynają się przed sobą odkrywać i ich wspólne momenty są zabawne oraz słodkie (w międzyczasie trochę bólu też się znajdzie). Cała ta historia dodatkowo jest niebanalna bo duża część akcji dzieje się? w autobusie

Myślę, że jest to w pewien sposób ważna książka bo porusza dużo takich tematów, o których wiele osób woli milczeć. Wpływ żałoby/poczucia winy na nasze życie, jak śmierć bliskiej osoby może zmieniać spojrzenie na pewne sytuacje i jak przede wszystkim ograniczać w miłości, przyjaźni, relacji z rodziną. Pokazane jest również, że czasami potrzebna jest terapia by móc ruszyć do przodu i nie jest to powód do wstydu. Z mojej strony polecajka!

"Zawsze tu będę" to tytuł, na który byłam nakręcona od pierwszych wzmianek o jego publikacji. Poprzeczkę postawiłam wysoko, po fenomenalnej pierwszej części liczyłam na to, że druga z pewnością ją przebije.

Początek był niestety trudny, przez pierwsze 100 stron nie mogłam kompletnie się wkręcić. Postać Matta została cudownie nakreślona: mężczyzna miał serce na dłoni, każdym swym gestem coraz to bardziej rozczulał. Cechowała go niesamowita opiekuńczość, którą z resztą wyniósł z wielodzietnego domu. Mogę rozpisywać się o nim w samych superlatywach. Dodatkowo był mechanikiem, w moim osobistym rankingu na książkowego męża dostaje od razu +50. Za to miałam problem z Lane. Tak, rozumiem, miała swoje nieprzepracowany problemy, ale z drugiej strony los obdarzył ją wspaniała osobą, na której mogła polegać, której mogła zaufać. Przy której boku mogła zawalczyć o swoje szczęście, rozpaść się w jego ramionach. Według mnie była zbyt zamknięta w sobie na nowe możliwości.

Za to to, co działo się później to istna magia. Strony tak skrajnie przepełnione emocjami, że od chwil euforii i śmiechu przechodziłam do łez: nie rzadko tych wywołanych smutkiem. Wstawki z wspólnego remontu autobusu Lane i Matta świetnie dopełnieniły całość.

Całość zwieńczają słodko- gorzkie wydarzenia umacniające człowieka w przekonaniu, że prawdziwa miłość jest w stanie pokonać każda przeszkodę.

Według mnie warto sięgnąć po "Zawsze tu będę" bo to uniwersalna lekcja nauki kochania siebie i dowód, że jeśli sami o siebie nie zawalczymy nikt tego za nas nie zrobi.

Serdecznie polecam.