Zazdrość

?Sytuacje są jak śruby, pasuje do nich tylko jedna konkretna nakrętka i trzeba tak długo grzebać w szufladzie aż się ją znajdzie?, czyli Jo Nesb? w zbierze opowiadań.

Chyba nikomu nie trzeba przedstawiać Jo Nesb?, autora wielu bestsellerowych książek. Tym razem na rynek trafia zbiór opowiadań pod tytułem Zazdrość. Muszę przyznać, że nie bardzo lubię czytać antologię. Raczej wolę sięgać po dłuższe formy. Jednak sam opis zachęcił mnie do sięgnięcia po Zazdrość.

Śledczy z Aten zostaje wezwany do zbadania sprawy zaginięcia niemieckiego turysty na wyspie Kalimnos. W swojej karierze policjanta zyskał renomę, analizując zabójstwa pod kątem motywu zazdrości. Czy i tym razem intuicja go nie zawiedzie?
Kierowca taksówki znajduje na tylnym siedzeniu auta kolczyk. Łudząco podobną parę kolczyków kupił w prezencie swojej żonie. Czyżby ta błyskotka należała do niej? Ale w takim razie skąd się tam wzięła? Niepokojące pytania, zważywszy, że pojazd należy do jego szefa?
Pasażerka lecąca z Nowego Jorku do Londynu postanawia rozstać się z życiem po odkryciu, że mąż ma romans z jej najlepszą przyjaciółką. Czy rozmowa z człowiekiem, który siedzi obok niej w samolocie, zmieni decyzję kobiety?

Zazdrość składa się z siedmiu opowiadań: Londyn, Zazdrość, Kolejka, Śmierć, Przyznanie się do winy. W każdym z nich towarzyszą nam skrajne emocje i gwałtowne uczucia. Czuć, że autor eksperymentuje z taką formą. Wiadomo, że jedne opowiadania bardziej polubimy, a drugie mniej. Tutaj są one na podobnym poziomie. Raczej mało tutaj mrocznego klimatu skandynawskiego kryminału, czyli czegoś, z czego Nesb? jest znany. Ja chyba jednak wolę autora w dłuższej formie, gdzie ma miejsce, by rozwinąć akcję i stworzyć ciekawych bohaterów. Najbardziej zapadło mi w pamięci najdłuższe tytułowe opowiadanie Zazdrość oraz Londyn, które było naprawdę intrygujące.

Byłam ciekawa jak autor sobie poradzi w takiej formie. Niestety trochę się zawiodłam. Nie lubię zbiorów opowiadań i ta książka nie przekonała mnie do nich. Owszem, nie jest to zła lektura, ale nie znajdziecie tutaj wielu zaskoczeń. Czyta się ją szybko, ale jednak brakowało mi tutaj tego czegoś... czegoś, co by sprawiło, że nie mogłabym się od niej oderwać. Zazdrość to fajny pomysł, gdy chce się przeczytać coś krótkiego i niezobowiązującego. Ogólnie myślę, że to ciekawy eksperyment, ale ja jednak wolę dłuższe formy.

"Zazdrość" to zbiór siedmiu opowiadań znanego wszystkim doskonale, znakomitego norweskiego autora, jakim jest Jo Nesb?, wydanych nakładem Wydawnictwa Dolnośląskiego / Publicat.

*Maria planuje samobójstwo z powodu zdrady męża z najlepszą przyjaciółką.
*Co stanie się, gdy dwóch braci zakocha się w tej samej kobiecie?
*O tym, że czekolada nie tylko tuczy przekona się Simone.

Tytułowa "Zazdrość" jest lejtmotywem wszystkich opowiadań. Po lekturze antologii zawsze odczuwam niedosyt, zwłaszcza gdy są to dobre historie. Brakuje mi ich rozciągnięcia, tak, by przyjemność mogła trwać odrobinę dłużej. Jedne podobają się bardziej od innych, lecz łączy je jedno: zaskakująco dobre zakończenia.

Wszystkie z opowiadań opierają się na zbrodni, jednak zdecydowanie większe znaczenie odgrywa tu aspekt psychologiczny, niż kryminalny. Autor próbuje odpowiedzieć na pytanie, do czego jesteśmy zdolni pod wpływem silnych uczuć, między innymi zazdrości? Każdy z nas ma swą ciemną stronę, która pod wpływem silnych bodźców może zdominować wszystkie inne, a wtedy biada temu, kto stanie na naszej drodze.

Nesb? to mistrz w budowaniu nieoczywistego, mrocznego, pełnego napięcia nastroju. Już od lektury genialnego w mym mniemaniu "Królestwa" mam wrażenie, że autor odchodzi od typowego kryminału na rzecz psychologii postaci, umiejętnie łącząc oba te gatunki, a są one tym, co w literaturze cenię najbardziej.

Przyznaję, że jest to moje pierwsze spotkanie z autorem i zaczęło się od opowiadań. "Zazdrość" to zbiór różnych historii nasiąkniętych zazdrością, zdradą, pożądaniem. Część bohaterów konfrontuje się z przeszłością, gdy poznają ludzi, którzy przechodzą podobne doświadczenia.
7 historii kryminalnych o ludziach, których uczucia do drugiej osoby doprowadzają do morderczych czynów. Bohaterowie żyją w różnych miastach, na pozór wiodą normalne życie, ale w końcu nadchodzi taki moment, kiedy to uczucia biorą górę nad rozsądkiem. Taksówkarz, pisarz, ekspedientka sklepu, specjalista od "zazdrości", cichy zabójca - te postaci, mimo różnych zawodów i pochodzenia, łączy jedno. Silne uczucia, które sprawiają, że posuwają się do ostateczności. Czy ujdzie im to na sucho?
Ciężko mi szerzej pisać o twórczości autora, jeśli nie znam poprzednich książek. Nie znam jego stylu i nie mam jak tego porównać do innych historii spod pióra pana Jo. Czy uważam opowiadania za warte przeczytania? Szczerze przyznam, że jestem na rozdrożu. Z jednej strony ciekawe pomysły, historie zwykłych ludzi i motyw, który popycha ich do morderstwa. Śmiało przyznaję, że z tej perspektywy książka mi się podobała i mimo tego, co robili bohaterowie, w jakiś sposób ich polubiłam. Natomiast z drugiej strony medalu uważam, że miejscami opowiadania były przegadane. Nużyły mnie filozoficzne wywody i niestety zagrało to na niekorzyść. Dla mnie były one nieistotne i sądzę, że nie wniosły za dużo do historii. Tak widocznie miało być i jest to zamysł autora, ale zamiast świetnej rozrywki, miałam czasami chęć odłożyć książkę i odczekać. I tak też robiłam.
Najbardziej podobały mi się opowiadania z cichym/płatnym zabójcą, specjalistą od zazdrości i mężczyzną, który przyznał się do winy. Zaciekawiły mnie oryginalne specjalizacje panów, no i fakt, jak ten ostatni przyznał się do tego, co zrobił.
Nie wiem, czy fani autora będą zachwyceni. Czytałam wiele razy o zachwytach nad jego książkami i na pewno sięgnę po kolejne książki. "Zazdrość" ma swoje wady i zalety, a w jakim kontekście, to już każdy indywidualnie oceni ????