Zbrodnia w operze

"Zwy­kle trupy znaj­do­wano nad Wisłą, w spe­lun­kach albo miesz­ka­niach. Ale w ope­rze?"
Klucz, Maciej Siembieda
W pogrążonym w mroku gmachu warszawskiego Teatru Wielkiego do głosu dochodzą szepty dawnych spektakli. Sztuka stworzona przez znanych i cenionych polskich autorów kryminałów. Główną rolę odgrywa dynamiczny taniec emocji, wzmocniony arią intryg, kłamstw i zbrodni. Zakurzona słowami kurtyna skrywa wiele tajemnic, ambicji i pragnień. Wyjątkowość inscenizacji podkreśla głębokie studium psychologiczne, ujęte w formę kryminalnej fabuły...
"W teatrze wszystko było grą z widzem".
Myślę, że każdy z czytelników znajdzie tu coś dla siebie. Przedstawione opowiadania różnią się stylem, klimatem, dynamiką i akcji. Nie zabraknie mistrzowskich intryg, błyskotliwych śledztw czy tajemniczych zbrodni. Podobała mi się ta różnorodność, a także podejście do tematu jakim jest zbrodnia na deskach teatru. Ciężko mi jednoznacznie wskazać, która opowieść była najlepsza. Wiele z nich mnie zaskoczyło i z pewnością chciałabym poznać ich dłuższą wersję. Dużą niespodzianką, a zarazem fenomenalnym zakończeniem było opowiadanie "Wysokie C (C trzykreślne) Janusza Onufrowicza. Jednakże każdy z autorów zasłużył na owacje, wykazując się ogromną kreatywnością i udowadniając, że wyobraźnia nie zna granic.