Zbrodnie pozamałżeńskie

Po powieściach Agnieszki Lingas-Łoniewskiej wiem, że mogę spodziewać się ogromnej, skrajnej dawki emocji. Natomiast twórczości Daniela Koziarskiego nie znam, ale zrobiłam mały research i wiem, że w swoich książkach używa ciętego, bezkompromisowego języka, a do tego lubuje się w socjopatycznych postaciach. Dlatego tym bardziej byłam ciekawa, co może wyniknąć z tego duetu - czy wrażliwość i cięty język mogą współgrać, i czy będzie to na tyle interesujące, aby lektura pozostawiła po sobie jakieś głębsze emocje, odczucia i przemyślenia? Po przeczytaniu tej książki wiem jedno: Agnieszka Lingas-Łoniewska pokazała zupełnie inną twarz. A czy ta odsłona się mi podoba? Zdecydowanie tak!

Mamy tu historię dwóch sąsiadujących ze sobą małżeństw - Alicji i Marcina oraz Marty i Arka. Marcin to zawodowy piłkarz, który dostaje szansę na wyjazd z Polski i grę w niemieckiej kadrze. Jego żona Alicja, nie jest z tego powodu zadowolona, bo planuje skończyć książkę i napisać doktorat. Dla niej najważniejsze jest wykształcenie, którym nie może pochwalić się jej mąż. Wszystko komplikuje się jeszcze bardziej, gdy Alicja wdaje się w dziwną relację ze swoim przyjacielem Adamem. Marcin w przypływie zazdrości postanawia dać rywalowi nauczkę, ale sprawy wymakają się spod kontroli i to, co miało być ostrzeżeniem, zmienia się w zbrodnię. Natomiast w drugim małżeństwie tylko z pozoru jest idealnie. Arek to prawnik, który zaniedbuje dom i żonę. I jakby tego było mało, Marta zaczyna interesować się Maciejem, nowym aplikantem w kancelarii.

"Gniew, który ewoluuje w nienawiść, jest potężną siłą?"

Autorom udało się wykreować bohaterów z wiarygodnymi portretami psychologicznymi, którzy tak jak i my nie są idealni. Obserwujemy ich motywy, priorytety i przyczyny postępowania. Dużym zaskoczeniem było dla mnie to, że z jednej strony wzbudzali moje zrozumienie i współczucie, by w następnej chwili czuć do nich niechęć a nawet potępienie. Przez to są jeszcze bardziej interesujący i niejednoznaczni. W zasadzie mogę powiedzieć, że wszyscy bohaterowie cechowali się podłością, okrucieństwem, zakłamaniem. Niezwykle trudno było mi ich ocenić a nawet polubić. Stworzenie takich postaci to wielka sztuka. Autorzy przedstawili nam studium małżeństwa rozkładając je na czynniki pierwsze, uświadamiając nam, jak brak rozmowy, miłości i zaufania potrafi zrujnować każdy związek. Widzimy również jaką rolę w związku odgrywa kobieta i mężczyzna.

"Czasem po prostu trzeba było wytrwać w jakiejś decyzji, a nie komplikować sprawę zgubnym hamletyzowaniem."

Intryga, zbrodnia, brutalna prawda, namiętność, brak uczucia, zdrady, poniżanie, samotność, egoizm, zależność finansowa, zmiana orientacji seksualnej i nieprzewidywalne zakończenie - czego chcieć więcej? Wszystkie poruszane problemy przerażają swoim realizmem.

"Nie tylko mówmy, ale i słuchajmy, bo to w słuchaniu bardziej wyraża się miłość do drugiego człowieka, w dawaniu mu kolejnych szans na odkrycie naszej miłości, tak jak Bóg nigdy nas nie skreślił, mimo że my jego miłość tak często odrzucamy."

Narracja prowadzona jest z perspektywy dwóch par małżeńskich, dzięki czemu możemy poznać ich motywy postępowania oraz emocjonalne rozterki. Język również przystępny. A czy poznałam, kto był autorem poszczególnych fragmentów. Myślę, że w niektórych przypadkach udało się mi to.

"Zbrodnie pozamałżeńskie" to powieść obyczajowa z wątkiem kryminalnym oraz wnikliwym i interesującym studium natury ludzkiej. Choć w tytule mamy zbrodnię, to typowo klasycznego kryminału tu nie znajdziemy. Pomysł na fabułę wydaje się być banalny, ale jego wykonanie jest niesztampowe i zaskakujące. Zresztą cała książka jest przewrotna i niejednoznaczna. Lektura uświadamia, że człowiek jest zdolny do wszystkiego, a niekiedy wystarczy mała iskra, aby obudzić w nas mroczne oblicze.

Powieść emocjonuje, zmusza do refleksji i... dezorientuje. Tak, to chyba najwłaściwsze słowo. A dlaczego? Sami przeczytajcie, a poznacie odpowiedź.

...

Małżeństwo to wspólne życie, rodzina, kompromisy, śmiech i łzy, ale również kłótnie, zdrady, brak zrozumienia, brak dialogu oraz życie obok siebie zamiast ze sobą ? patrzenie w dwóch różnych kierunkach zamiast w tym samym. Stawanie się zupełnie obcymi ludźmi, wzajemne ranienie się i oskarżenie. Życie razem, ale jednak osobno. Uczucia w małżeństwie posiadają różne oblicza, te radosne i te przygnębiające. O trafnych obserwacjach i zjadliwych uwagach, bez zbędnego słodzenia na temat małżeństwa przeczytacie w Zbrodniach pozamałżeńskich.

Alicja i Marcin są zupełnie różni ? mają całkowicie odmienne cele i priorytety. Ona chce zostać naukowcem, natomiast on ? sławnym piłkarzem. Ich małżeństwo powoli zaczyna się rozpadać. Marcin sądzi, że jedynym ratunkiem jest dziecko, o którym Alicja nie chce słyszeć. Ich sprawy łóżkowe również się nie układają. Przyjaciel i jednocześnie sąsiad ? Arek, zasiewa ziarno niepewności, sugerując Marcinowi, że być może jego żona ma romans z innym?

Drugim małżeństwem, jakie poznajemy w książce, jest Arek i Marta. On mecenas, spełniający się zawodowo, oczekujący od wszystkich (w szczególności od żony) posłuszeństwa. Ona to kura domowa, poświęcająca własne marzenia dla dobra rodziny. Z pozoru małżeństwo doskonałe, ale to tylko fasada stworzona dla świata zewnętrznego, ponieważ w rzeczywistości to ciągłe kłótnie, tajemnice, brak czułości i wytykanie sobie błędów.

Narratorami są wszystkie postaci umieszczone w powieści, każda ma prawo się wypowiedzieć i uzasadnić swoje czyny. W tej książce autorzy nie oceniają zachowania bohaterów, a i nam czytelnikom jest się trudno wypowiedzieć jednoznacznie, czy stanąć za daną stroną. Wszystkie osoby są kontrowersyjne. Szczerze nie znosiłam Alicji i Arka. Ala myślała, że jest najmądrzejsza na całej ziemi, a przynajmniej w jej gronie znajomych. Wszyscy dookoła to ciemnogród, ona wszystko wie, bo pracuje na uczelni, pisze książkę i chce obronić doktorat. Jak tylko Alicja pojawiała się w wątku, mnie momentalnie ciśnienie rosło. Arek jest podobny, liczy się jego praca, jego znajomi i jego samopoczucie, na obiad jest to, na co on ma ochotę, wychodzą tam, gdzie on chce. No ja pierniczę. Wszystkie sytuacje opisane w książce są tragikomiczne, nie będę wymieniać, abyście nie stracili przyjemności z czytania.

Kreacja bohaterów wypadła bardzo dobrze, ponieważ otrzymujemy postaci o zróżnicowanych cechach charakteru i wyglądu. Wydaje się, że to zwykli ludzie. Szczerze powiedziawszy, autorzy nieźle namieszali w życiu swoich bohaterów, nie zostawiając na nich suchej nitki. I uwaga ? wszyscy mają coś za uszami. Żaden nie jest od początku do końca kryształowo czystą postacią, ale, czy w życiu zdarzają się ideały?

Książkę czyta się bardzo przyjemnie, jak wcześniej wspomniałam ? lekturze towarzyszą bardzo duże emocje. Niejednokrotnie ciężko było mi się powstrzymać przed rzuceniem czymś o ścianę, by dać ujście złości. Nie brak też przystępnego języka, plastycznych opisów i wartkiej akcji. Mocną stroną książki, jest to, że autorzy przedstawili spójną i logiczną historię, nader życiową, która z pewnością daje do myślenia. Nasuwa mi się na myśl, że zbrodnie popełniane w małżeństwie można wybaczyć, ale poza małżeństwem już niekoniecznie. Ponadto lektura obfituje w wiele niespodziewanych zwrotów akcji, jedne są przyjemne, inne nieco mniej, ale wszystkie bardzo fascynujące. Zakończenie totalnie mnie zaskoczyło. Nigdy nie spodziewałabym się takiego finału, który może zostać różnie odebrany.

Ostatecznie książka podobała mi się, a obserwowanie zmagań bohaterów z własnymi wyborami i ich konsekwencjami było bardzo interesujące. Małżeństwo należy pielęgnować, pomóc ma w tym wspólny dialog, bo jak ukazali autorzy, miłość często się wypala, a małżonkowie nie żyją razem, ale obok siebie. Treść wydawałoby się, że będzie banalna ? dwa małżeństwa ze swoimi problemami ? nic bardziej mylnego, ponieważ autorzy przedstawili to tak, że historia pochłania czytelnika bez reszty. Jeżeli szukacie książki, w której pisarze przedstawili ?prostotę? małżeństwa, to polecam sięgnąć po Zbrodnie pozamałżeńskie, z pewnością nie pożałujecie.