Zemsta

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki i drugie z sagakaszubska. Książka "Zemsta" jest drugim tomem owej sagi i zarazem kontynuacją powieści "Sztorm". Książki te należy czytać w odpowiedniej kolejności żeby zrozumieć wszelkie zależności oraz ciąg przyczynowo - skutkowy wszystkich wydarzeń. Daria pierwszy tom zakończyła w taki sposób, że moje serce dosłownie na chwilę stanęło i jak na szpilkach wyczekiwałam dalszych losów bohaterów. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze, co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie. Świetnie, że są tłumaczenia kaszubskich słów, zwrotów, które niesamowicie ubarwiają tą powieść. Fabuła została w niesamowicie interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Bohaterowie natomiast zostali genialnie i bardzo autentycznie wykreowani, dodatkowo są różnorodni, borykają się z różnymi problemami, mają swoje wady i zalety, tak jak my popełniają błędy, postępują pod wpływem emocji, a co za tym idzie, nawet mimo dzielących nas lat i okoliczności, śmiało możemy się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne bolączki i dylematy moralne. Ponownie razem z rodzinom Stoltmanów przeniosłam się na Kaszuby. Autorka w niesamowicie plastyczny oraz pobudzający wyobraźnię sposób nakreśliła to co działo się w tamtym okresie na ziemiach kaszubskich oraz z czym musieli się zmagać mieszkańcy tamtego obszaru. Z dużym zaangażowaniem śledziłam to co działo się w życiu bohaterów oraz jak wszystkie toczące się wokół nich wydarzenia wpływają na relację rodzeństwa, ich rodzin oraz pobliskich mieszkańców. Autorka w niesamowity sposób kreśli portrety psychologiczne wszystkich postaci. Tak naprawdę ciężko było przewidzieć jak potoczą się ich losy oraz jakie konsekwencje będę miały ich niektóre decyzję. Ta książka wywołała we mnie lawinę emocji oraz wzruszeń, a ilość niespodziewanych zwrotów akcji przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Daria poraz kolejny zakończyła tom w taki sposób, że moje serce dosłownie prawie stanęło... Cudownie spędziłam czas z tą książką i zabieram się czym prędzej za kolejny tom! Polecam!

Kaszubi to twardy i dumny naród, który przez lata był dyskryminowany, a ich kulturę wielokrotnie próbowano zniszczyć, ale mimo trudności zachowali własny język, tradycje i obyczaje oraz świadomość, że są potomkami prastarego plemienia słowiańskiego. Daria Kaszubowska Kaszubka z krwi i kości pokazała, że ma rozległą wiedzę na temat swojego regionu, z którą w znakomity i plastyczny sposób dzieli się w ?Sadze kaszubskiej?. Z niesamowitą miłością i wyczuciem odkrywa przed czytelnikiem piękno tego regionu i czuć, jak bardzo Kaszuby są jej bliskie i jaką ogromną miłością je darzy.


Ta niesamowita wiedza i miłość Darii sprawiają, że ?Saga kaszubska? z każdą kolejną książką staje się coraz lepsza i coraz bardziej wciągająca. Daria Kaszubowska stworzyła nie tylko wspaniałą opowieść o rodzinie Stoltmanów, ale w fikcyjne ich losy mistrzowsko wplotła zdarzenia, które faktycznie miały miejsce. Przy okazji opowiadania dziejów kaszubskiej rodziny, przedstawia zwyczaje, tradycje, przesądy i wiarę, a także regionalne potrawy. Ta historia jest tak pięknie napisana, że nie sposób nie zakochać się w Kaszubach i w bohaterach powieści, którym autorka snuje losy, plecie kolejne wątki, plącze nitki, rzuca kłody pod nogi, ale pozwala przeżywać im także chwile uniesień i euforii.

Drugą część sagi ? ?Zemsta? otwierają przygotowania do pogrzebu Bernarda Stoltmana szanowanego gospodarza i głowy rodziny, którego ktoś zamordował pod jego domem w noc po zebraniu narodowościowym w karczmie. Sceny związane z obrzędami pogrzebowymi i rozpacz rodziny, rozrywa serce na strzępy. Każde z rodzeństwa na swój sposób szuka mordercy ojca. Anton robi wszystko szybko i bez zastanowienia, Piotr zlecił czarną robotę detektywowi, Bruno ze spokojem czeka, aż sprawy wyjaśnią się w swoim rytmie, a Anna chodzi po wsi i wypytuje ludzi. Niestety mimo ich usilnych starań, wciąż nie można ustalić, kto w tak okrutny sposób odebrał im ukochanego ojca. Ciało Bernarda Stoltmana spoczywa w ziemi, a sprawę jego brutalnego mordu przyćmiewają sprawy polityczne.

Sprawa powstania wielkopolskiego podzieliła Młodokaszubów. Jedni chcieli walczyć, by przyspieszyć przepędzenie Niemców i pokazać obradującym w Wersalu politykom, że Pomorze chce należeć do Polski, a inni uważali, że trzeba poczekać na pokojowe przywrócenie ziem zaboru pruskiego do Polski, że byłoby największą głupotą dać się wybić Niemcom. ?Jak trudno być Kaszubą! Jedni żądają od ciebie deklaracji polskości, inni niemeieckości, ale żadni w pełni ci nie ufają, lecz wykorzystają każda okazję, by dokuczyć i pognębić?.

Gdy nadciągnęło wojsko polskie, Kaszubów ogarnęła radość. Dzielili się z żołnierzami tym, co mieli. Radość niestety nie trwała długo. Pogarda okazywana Kaszubom i grabieże jedzenia, którego na przednówku mieszkańcy Pomieczyna sami mieli nie za wiele, szybko ostudziła ich sympatię do polskiego wojska. Dodatkowo zabawy, nieobyczajne rozrywki spędzały mieszkańcom wioski sen z oczu. Polacy byli ignorantami i nie znali miejscowej kultury, historii, języka i z tej ignorancji wynikały najwstrętniejsze zachowania. Młode dziewczyny bez zastanowienia, karmiąc się mrzonkami o wielkiej miłości, ochotnie oddawały się uciechom cielesnym z żołnierzami, często żonatymi, a potem za swoją niefrasobliwość często płaciły niechcianą ciążą. Wojsko za chwilę poszło dalej, a one całe życie będą musiały nosić brzemiona swojej naiwności.

Daria Kaszubowska nie szczędzi swoim bohaterom przeżyć, których losy śledzi się z zapartym tchem. Ciągłe zwroty akcji są tak samo zaskakujące, jak życie, które codziennie przynosi coś nowego. ?Saga kaszubska? to prawdziwe dzieło sztuki, utkane ze zwyczajów, wierzeń, historii kaszubskiej ziemi i losów jej bohaterów. Opowieść o rodzinie Stoltmanów Kaszubów z dziada pradziada jest pretekstem do opowiedzenia prawdziwej historii o pełnym godności narodzie, który mimo przeciwności losu do dziś kultywuje swoją odrębność. Dzięki codziennym i odświętnym zwyczajom, które były przekazywane z pokolenia na pokolenie, naród kaszubski zawsze potrafił przetrwać bez względu na to, czy ich ziemia przynależała do Niemiec, czy do Polski, zawsze potrafił być dumny z własnej unikalności.

Finał tej części jest dość zaskakujący. Nie pozostaje nic innego, jak czekać na kolejną część, której premiera będzie już niebawem.