Zgłoba

"Zgłoba" to już piętnasty tom słynnej sagi o Lipowie, autorstwa jeszcze słynniejszej Kasi Puzyńskiej. Co ciekawe, pisarce wciąż nie brak pomysłów zarówno na interesującą i niemożebnie pokre?cona? fabułę, jak i nowatorsko brzmiące tytuły.

Ci, którzy śledzą serię od samego początku wiedzą, że Daniel Podgórski skończył marnie, zgadzając się pomóc tajemniczej kobiecie, która twierdziła, że Mikołaj Zieliński został niesłusznie oskarżony o cztery morderstwa. Emerytowana policjantka Klementyna Kopp oraz pisarka Malwina Górska wyruszają śladem Daniela i sprawy, którą się zajmował. Okazuje się ona pokłosiem wydarzeń z dzieciństwa oskarżonego, gdzie sześcioro dzieci spędza wakacje we wsi Puszczykowo, próbując dowieść, że wiedźma czy też strzyga istnieje i maczała swoje palce w śmierci małej dziewczynki. Coś jest na rzeczy, bowiem leżący nieopodal wąwóz szerokim łukiem omijają nawet dorośli.

Saga o Lipowie, tak nagminnie porównywana do skandynawskiej sagi o Fjällbace Camili Läckberg, znakomicie oddaje klimat współczesnej polskiej prowincji. Aura jest tutaj lekko złowieszcza, co tylko potwierdza mająca miejsce pierwsza z serii zbrodni, a ciekawa zagadka kryminalna oparta na solidnym tle obyczajowo-społecznym, pozwala nam lepiej poznać wszystkich bohaterów i motywy, które nimi kierują.

"Zgłoba" jest już piętnastym tomem tej jakże monumentalnej serii, a sama autorka nie zdradza, czy to koniec, a może nowy początek...

,,Zgłoba" to już piętnasty tom z serii o Lipowie. Tym razem bohaterów dosięga klątwa rzucona blisko dwieście lat temu przez pewną kobietę, którą mieszkańcy Puszczykowa okrzyknęli wiedźmą.
Którą dotarl do tego tu musi być niewątpiwie miłośnikiem tejże serii.
Zaczynając pierwszy rozdział, autorka zaskoczyła mnie do tego stopnia, ze wróciłam do ,,żadanicy", konkretnie ostatniego rozdziału, sprawiać czy czegoś nie pomyliłam. No cóż, autorka weszla na grubo, na tyle że szczęka mi opadła i nke chciałam wierzyć, że dokonała takiego zwrotu akcji. Nie potrafię tego wybaczyć autorce. Jednak nadzieja, matką głupich. Strasznie mi jakoś smutno, ze to tak się tragicznie potoczyło. Wiele emocji wywołała we mnie ,,Zgłoba". Niemniej śledztwo jak zawsze na najwyższym poziomie, mimo że po części bardziej amatorskie, bez udziału oficjalnych służb. No też nie do końca, ale w większości. Pani Katrzyna umie zakręcić czytelnikiem, tak że nie wiadomo w końcu kto i dlaczego. I to się nie zmieniło. Mam jakiś ogromny sentyment do tej sagi i jeśli wyjdzie kiedyś kolejny tom to z pewnością po niego sięgnę.

"Zgłoba" jest piętnastym tomem wyjątkowej sagi kryminalnej o nazwie "Lipowo". Przyznam się bez bicia, że było to moje pierwsze spotkanie z jej bohaterami. Po tym tomie koniecznie muszę poznać pozostałe części.
Katarzyna Puzyńska w wyjątkowy sposób łączy ze sobą kilka gatunków. Znalazłam tutaj elementy: kryminalne, obyczajowe a miejscami nawet i fantasy. Nie zabrakło tutaj wątków psychologicznych. Był dreszczyk emocji, który często spotykam w dobrych thrillerach. Dosłownie każdy w tej powieści znajdzie coś dla siebie. Mimo że nie znałam poprzednich części, nie przeszkadzało mi to w zrozumieniu historii ukrytej na kartkach "Zgłoby".
Czy lubicie nawiedzone miejsca i miejscowe legendy? To dobrze trafiliście. Spotkacie tutaj pewną kobietę, która była uznana za czarownicę. Żyła w dziewiętnastym wieku. Przed śmiercią rzuciła klątwę. Na kogo? O tym przekonacie się, czytając tę powieść.
A co powiecie na strzygi? Czy można się ich bać? Czy bohaterowie "Zgłoby" mają prawo być przerażonymi?
Tutaj akcja goni akcję. Fabuła jest idealna. Czytając tę książkę, czułam się, jakbym w niej uczestniczyła.
Na początku książki dowiedziałam się o śmierci Daniela. Tak jak nasze bohaterki chciałam dowiedzieć się, dlaczego musiał odejść z tego świata. Podgórski prowadził śledztwo w sprawie człowieka niesłusznie oskarżonego o zabójstwo czterech kobiet. Co takiego odkrył, że musiał ponieść śmierć?
Równocześnie prowadzimy śledztwo w sprawie śmierci Daniela. Czy poznamy prawdę? Czy prawda nas wyzwoli?
Kto tutaj ostro mąci? Kto mówi prawdę, a kto ostro ściemnia? Komu zależy na tym, żeby prawda nie wyszła na jaw? Pisarka Malwina Górska nie może pogodzić się ze śmiercią Daniela. Był miłością jej życia. Nie może sobie wybaczyć, że nie miała szansy się z nim pogodzić i pożegnać. Czy ulgę przyniesie jej poznanie prawdy? Tajemniczy e-mail, który otrzymała, wywróci jej życie do góry nogami.
Jestem zachwycona postawą Klementyny Kopp. Babka jest na emeryturze, ale ma krzepę. W idealny sposób prowadzi śledztwo w sprawie śmierci Podgórskiego. Wie, gdzie nacisnąć, żeby zabolało. Jest emerytowaną komisarz policji. Koniecznie musicie ją poznać.
Mikołaj Zieliński to kolejny bohater, którego miałam przyjemność poznać. Na początku bardzo mu współczułam. Martwiłam się o jego zaginionego ojca. Mikołaj został oskarżony o zabójstwo czterech kobiet. Byłam przerażona. Czy faktycznie przyczynił się do ich śmierci? Czy to był tylko makabryczny żart? Jego sprawę próbował wyjaśniać Daniel. Marnie skończył. Komu zależało na tym, żeby Mikołaj zgnił w więzieniu?
W "Zgłobie" znalazłam mnóstwo zwrotów akcji. Po niektórych do tej pory nie mogę się otrząsnąć. Jestem w głębokim szoku. Nie obyło się bez łez.
Katarzyna Puzyńska potrafi wywołać mnóstwo różnych emocji u swoich czytelników. Sprawiła również, że nie mogłam oderwać się od czytania. Dla takiej książki warto było zarwać nockę.
Jeżeli uwielbiacie mocne kryminały, z ciekawym zakończeniem i dobrze prowadzonym śledztwem, to zachęcam was do przeczytania "Zgłoby".
Czas poświęcony na czytanie tej książki nie był dla mnie czasem straconym.
Ps.
Chętnie zobaczyłabym całą historię kryminalnej sagi "Lipowo" na dużym lub małym ekranie.

Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Zgłoba autorstwa Katarzyny Puzyńskiej. Jest to już piętnasty tom sagi kryminalnej o policjantach z Lipowa. Nie ukrywam, że ostatnie części czytałam raczej z sentymentu bo seria złapała zadyszkę. Katarzyna Puzyńska w Zgłobie przełamała impas. Wykorzystała do tego zabieg, który początkowo wywołał u mnie bunt, smutek i oburzenie, ale z kolejnymi stronami powieści zrozumiałam, że był on niezbędny i podziałał bardzo ożywczo. Autorka wyprowadziła akcję poza Lipowo i skupiła się na wydarzeniach, które miały miejsce w Puszczykowie i w Warszawie. Zagadka kryminalna była wielowątkowa, a Katarzyna Puzyńska umiejętnie myliła tropy. Nie ukrywam, że skutecznie wywiodła mnie w pole. Dodatkowo zastosowała bardzo lubiany przeze mnie zabieg i poprowadziła narrację w kilku płaszczyznach czasu. Zgłoba podbiła moje serce. Podczas lektury czułam podobny dreszczyk ekscytacji, jaki towarzyszył mi kiedy czytałam pierwsze tomy sagi. Autorka zaserwowała czytelnikom nowe otwarcie i udowodniła, że nie ma litości nawet dla najważniejszych postaci swoich książek. Nie mogę się doczekać kolejnej części serii i tego w jaki sposób Katarzyna Puzyńska poprowadzi fabułę w tak okrojonym przez siebie składzie. Polecam!