Zielone oczy driady

Po trudnych emocjach czas na reset i odrobinę przyjemności przy zupełnie innym gatunku - powieści obyczajowej od jednej z moich niezawodnych polskich pisarek - Doroty Gąsiorowskiej. "Zielone oczy driady" to trzecia część serii "Dni mocy".

Livia jest konserwatorem zabytków i od trzech lat mieszka w maleńkiej chatce nad oceanem w Irlandii. Ukryła się tu, by w samotności leczyć swe zranione serce. Jej spokój burzy niespodziewana wizyta brata bliźniaka, z którym jest skonfliktowana. Przyjechał z aktualną dziewczyną, a tych miał zawsze na pęczki. Jednak Olga jest inna, wpatrzona w Liama jak w obrazek, a i w jego oczach widać zachwyt, gdy spogląda na ukochaną. To główni bohaterowie poprzedniej części.

"Pasja to klucz, który potrafi otworzyć przed człowiekiem każde drzwi. Gdy się ją w sobie odkryje, wówczas nie ma nic niemożliwego".

Gdy przyjaciółka zwraca się do niej z prośbą o zastępstwo przy renowacji starego kościoła na Podlasiu, po początkowym wahaniu kobieta zgadza się. Pozna tu wielu fascynujących ludzi, w tym mężczyznę, który pomoże jej na nowo uwierzyć w miłość, a renowacja fresku zielonookiej Noelle i przypadkiem znalezione stare zapiski, pozwolą jej zrozumieć, że jako potomkini dwóch obdarzonych niezwykłą mocą sióstr, stanowi ona część większej historii.

Dorota Gąsiorowska jakże trafnie nazywana czarodziejką słowa roztacza przed nami pełne uroku i piękna obrazy. Targana wiatrem i smagana deszczem ponura i dziwnie pociągająca Irlandia, z jej bezkresnymi wrzosowiskami, szmaragdem łąk, szumem oceanu nad zdradliwymi klifami i ruinami starych zamczysk oraz urzekające swą sielskością polskie Podlasie, oba miejsca mocno osadzone w tradycji, pełne legend i ludowych podań. Kolejny raz potwierdziła się reguła, że zmiana otoczenia, choćby krótkotrwała, pozwala spojrzeć na wiele spraw z zupełnie innej perspektywy. Taka higiena umysłu jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania.

Jakże cudownie było zanurzyć się w tej historii, pięknej niczym baśń, kojącej duszę i serce niczym balsam. "Zielone oczy driady" to pełna ciepła i magii opowieść, która zachwyci niejedną czytelniczkę.

"Zielone oczy driady" Dorota Gąsiorowska

Życie od zawsze boleśnie obchodzi się z Livią. Niełatwa relacja z matką, spór z bratem i zdrada ukochanego mężczyzny, wywołały potrzebę odcięcia się od wszystkiego, co zapewnił kobiecie ukochany domek na irlandzkim pustkowiu. Restauratorka zabytków nieoczekiwanie otrzymuje propozycję wyjazdu do Polski, która zaważy na jej dotychczasowym życiu...
"Zielone oczy driady" są następną odsłoną fenomenalnej serii "Dni nocy" zapoczątkowanej przez świetny "Pamiętnik szeptuchy". Powieści ukazujące się pod jej znakiem łączą w sobie realizm magiczny, słowiańskie wierzenia i zwyczaje, dylematy życiowe bohaterów oraz motywy romantyczne będące swoistą wisienką na torcie. W każdym razie są to historie idealne na wakacyjne zaczytanie w ciepłe wieczory!
Dorota Gąsiorowska po raz kolejny oddaje swoim czytelnikom i czytelniczkom opowieść, która wciąga w wir wydarzeń od pierwszych stron. Dosłownie po kilku minutach zatracenia w lekturze czujemy nić porozumienia łączącą nas z postaciami wykreowanymi przez autorkę. Towarzyszymy im na drodze do rozwiązania tajemnic, odkrycia zatajanych przez lata prawd oraz przeżywamy te same emocje momentami sięgające zenitu.
"Zielone oczy driady" dostarczają odbiorcy przeróżnych doznań. I dzięki temu najbardziej wyróżniają się spośród dwóch pozostałych książek z cyklu "Dni nocy". Pod względem emocjonalnym najnowsza powieść Gąsiorowskiej ma więcej do zaoferowania niż wydaje się na pierwszy rzut oka! Co jakiś czas osnuwa nas uczucie niepokoju; delikatny dreszczyk strachu wylewa się spomiędzy wierszy, by za chwilę ustąpić miejsca wzruszeniu i współczuciu. W książce nie brak olbrzymich pokładów sympatii dla przedstawianych bohaterów, podenerwowania rozgrywającymi się scenami i niecierpliwego oczekiwania na to, jak potoczy się to wszystko dalej.
W powieści autorka zwraca uwagę na to, jak ważne jest posiadanie własnego miejsca w życiu człowieka. Takowy azyl zapewnia poczucie bezpieczeństwa, chwile królewskiego relaksu i zapomnienia, których przecież każdy z nas potrzebuje! Dorota Gąsiorowska podkreśla, że nasza strefa komfortu powinna być nienaruszalna dla nikogo, ma służyć jedynie nam i być przystanią pomiędzy kolejnymi życiowymi burzami.
Podsumowując, ponownie czuję się oczarowany książką spod pióra Gąsiorowskiej! Te historie mają w sobie pierwiastek niezwykłości - hipnotyzują, wciągają, ekscytują i wpędzają w swego rodzaju odrealnienie. Po prostu - niesamowite.
?7,5/10
...

Cały cykl ma w sobie wyjątkową magię i elementy, które mnie zachwyciły. Autorka ma wyjątkowy talent, świetnie pisze i wpłata w swoje opowieści nadprzyrodzone wątki, sprawy, liczne dziwne elementy, jakby z innego świata. Co istotne, wszystko do siebie pasuje, jest świetnie ze sobą połączone, a książki zachwycają. We wcześniejszych tomach akcja toczyła się na Podlasiu. Tym razem Dorota Gąsiorowska porywa nas także do Irlandii, gdzie prym wiodą malownicze klify, tajemnicze ruiny, zielone łąki i potężne wrzosowiska. Do tego spora porcja legend i wyjątkowa atmosfera. Bohaterką jest Livia, młoda, bardzo zraniona przez życie i najbliższych konserwatorka sztuki, która mieszka samotnie w irlandzkiej chatce na klifie. Jak się okaże i miejsce i osoba i jej aura idealnie do siebie pasują. Do tego dwie siostry, Noelle i Lavena, które przez brutalne zrządzenia losu zostały rozdzielone w dzieciństwie. Dołącza do tego niecodzienna propozycja pracy w Polsce i renowacji wyjątkowego fresku, podróż do Polski i nowa miłość, która okaże się na równi cudowna, jak i niezwykle skomplikowana. Trudno napisać, nie spojlerując, o czym są Zielone oczy driady. Wbrew pozorom i nadprzyrodzonym mocom to bardzo życiowa i ponadczasowa opowieść. To urzekająca historia miłości, nowych otwarć w życiu, nowych etapów, podnoszenia się po trudach, rodzinnych więzów i czarów, magii i wróżek mieszkających wokół nas. Całość przypomina puzzle złożone z wielu elementów, które krok po kroku składamy w jedną wyjątkową całość. Do tego ciekawi bohaterowie i bardzo realne dialogi. Wszystkie elementy są zręcznie połączona sprawia, iż Zielone oczy driady są cudowną, zaskakująco wspaniałą lekturą, którą z pełną odpowiedzialnością polecam. Książka angażuje, porywa, przenosi w inny świat i zapewnia zarwaną noc. Czyta się wyśmienicie. 624 strony książki mijają w mgnieniu oka. Polecam.

Livia uwielbia swoją irlandzką chatkę, gdzie szum fal i wiatr zagłuszają wspomnienia dotyczące zdrady, której dopuścił się ukochany mężczyzna. Przeszłość znów się o nią upomina, dlatego Livia przyjmuje propozycję wyjazdu na Podlasie. Dziewczyna zaczynając renowację fresku zielonookiej Noelle, zastanawia się nad zdarzeniami i zagadkami jej własnego życia. Na jej drodze staje również mężczyzna, który wydaje się dziewczynie dziwnie znajomy. Czy Livia upora się z demonami przeszłości? Czy otworzy się na nowe uczucie?

Nie wiem jak to się stało, ale okazuje się, że było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. "Zielone oczy driady" są trzecim tomem z serii #dnimocy, a książki można czytać w dowolnej kolejności.
Fabuła powieści niezwykle mnie zaciekawiła i wciągnęła, książkę przeczytałam w dwa wieczory, a to tylko ze względu na jej objętość. Książka jest raczej z gatunku tych spokojnych, w które trzeba się wczuć, by poczuć wszystkie uczucia i emocje. Razem z główną bohaterką Livią odbywamy barwną, pełną tajemnic i niespodzianek podróż, która zaczyna się w Irlandii, by później przenieść się na Podlasie. Jestem naprawdę urzeczona opisami krajobrazów, wielokrotnie czytałam się tak jakbym była w tych miejscach i chłonęła ich piękno. Książka ta przeplata realność, rzeczywistość z magią, zielonookimi wróżkami oraz różnymi wierzeniami, które niesamowicie frapują, muszę przyznać, w życiu bym nie pomyślała, że to połączenie tak mi się spodoba. Jeśli chodzi o bohaterów, wszyscy występujący w tej powieści wprowadzają do tej historii jakiś ważny element, bez którego ta książka nie byłaby taka intrygująca i niezwykła, dostarczając przy tym czytelnikowi całego wachlarza emocji. Livie polubiłam już od pierwszych stron i z całych sił jej kibicowałam, chciałam by w końcu zaznała uprawnionego szczęścia i miłości. "Zielone oczy driady" to opowieść o odnajdywaniu siebie i swojego miejsca na świecie, pogodzeniu się z przeszłością, ruszeniu do przodu oraz wielowymiarowej miłości. Jestem pewna, że jeszcze nie raz sięgnę po książki autorki, bo Pani Dorota naprawdę potrafi czarować słowem. Moja ocena to 8/10.