Ziemiomorze (twarda)

Z olbrzymim zainteresowaniem postanowiłam zapoznać się z wydaniem ,,Ziemiomorza?, które po raz pierwszy ukazało się w jednym zbiorze. Nie ukrywam, że nieco przerażała mnie jej objętość. Ponad 940 stron wydanych w jednym tomie robi wrażenie. Na szczęście już teraz wyjawię, że była to bardzo dobra decyzja, by podjąć się tego wyzwania. Z lekturą spędziłam dwa dni i nie żałuję, że postanowiłam to zrobić.

Bardzo podobało mi się podzielenie jej na sześć dużych części. W każdej z nich występuje postać głównego bohatera. Gdy był on mały bardzo szybko okazało się, że ma nadzwyczajne moce. Następnie kształcił się w różnych miejscach, a co z tego wyniknęło musicie dowiedzieć się sami. Dodatkowo każdy rozdział to główna linia fabularna innej osoby. Poznajemy dziewczynkę odebraną rodzicom by pełniła inną funkcję, dziecko podpalone i poparzone. Nie brakuje także innych postaci.

Jest to świetna propozycja dla osób, które szukają niebanalnej lektury, w której wszystko jest ze sobą idealnie zgrane. Jedno wynika z drugiego, nie można mieć do tego wydania żadnych zarzutów. Bardzo odpowiada mi to, że sześć części wydano w jednym tomie. Dzięki temu publikacja jest jeszcze atrakcyjniejsza pod względem kupna. ,,Ziemiomorze? to pozycja, którą warto mieć w swojej biblioteczce.

,,Ziemiomorze", które napisała Ursula K. LeGuin zajęło jej kilkadziesiąt lat. Nie ma więc się czemu dziwić, że wszystko jest na swoim miejscu i z niesłabnącym zainteresowaniem pochłaniałam kolejne strony tomu.

Fantastyka. To gatunek, który uświadomił mi najmocniej, jak bardzo lubię czytać. To gatunek, który odkryłam mając lat naście i rozkochał mnie w sobie bezapelacyjnie. I możecie pomyśleć, że hej, to pewnie za sprawą Władcy Pierścieni. Ależ nie, bo pierwsza była Ursula K. Le Guin. I to Ged, zwany Krogulcem okupował moją młodość i to on miał na nią największy wpływ. Nie Gandalf, Merlin czy też inni magowie i czarownice, którzy mieszkali na mojej półce z książkami. Nie, to Ged przechowywał moje cenne wspomnienia. I to on po tych wszystkich latach pokazał mi, jak wciąż ogromnie kocham artyzm Le Guin, jednocześnie uświadamiając, że współczesna fantastyka jest niczym w porównaniu z tą tysiącstronicową, którą z uwielbieniem przyciskam do serca.

Ursula K. Le Guin była geniuszką, wizjonerką i niewątpliwą mistrzynią w rozbudzaniu wyobraźni czytelników. O jej Ziemiomorzu napisano już wszystko, oceniono na wszelkie sposoby i przeanalizowano w każdym możliwym aspekcie. Bo Ziemiomorze to triumf jej przenikliwości i inwencji, a wydanie, które dumnie dzierżę, to złożony jej hołd. Ta obejmująca wszystkie utwory z serii ogromna książka, której rozmiar sam w sobie jest niejako potwierdzeniem znaczenia i wpływu twórczości Le Guin. Jest potwierdzeniem jej unikalnego geniuszu. Bo tylko ona mogła stworzyć świat, który całkowicie zmienia naturę heroizmu. Świat, w którym nie ma stereotypowej walki dobra ze złem, bo tutaj by z nim walczyć, trzeba zrozumieć, że zło jest w tobie i ty jesteś w nim. Świat, w którym kobiety nie są tylko obserwatorkami, a dzierżą władzę i mają kluczowe znaczenie dla uzdrowienia ich otoczenia. Świat, w którym odrzuca się kłamstwa o nieśmiertelności, a paradoks życia polega na przyjęciu śmierci, a nie ucieczce od niej. Proza Le Guin jest bardzo mocna, a sposób, w jaki buduje świat wokół swoich bohaterów, jest absolutnie fascynujący. Cała tkanina Ziemiomorza jest ciasno utkana, a tekstura otoczenia jest wyczuwalna w każdej frazie. I prawie można poczuć wietrzne wybrzeża i zapach gotowanych potraw, a podziw zwykłych ludzi, gdy widzą czarodzieja, jest wręcz namacalny. A wszystko opowiedziane tym wdzięczny tonem w starym stylu, który sprawia, że czujemy się, jakbyśmy siedziały przy ogniu, słuchając opowieści starego mędrca. I być może nie do końca potrafię ubrać w słowa swoje zachwyty, być może nawet tego nie powinnam robić, ale ta historia, ten świat i ta zachwycająca magia, na stałe wryły się we mnie, więc jestem tutaj dziś i piszę i pragnę, by tę serię przeczytał każdy, nie tylko fani fantasy.