Zimistrz

Książka Pratchetta mnie porwała, przeczytałem ją jednym tchem. Fabuła wciąga jak bagno, Nac Mac Feegle rozśmieszali mnie do łez,
przez cały czas możemy się delektować przepięknym językiem tychże niebieskich stworków np. "Duży Jan zawołał: To za sybko! Storcyło cosu ino na parę lekcji z bohaterowania! Z nigo ciągle jesce tako wielkie nic!"
Dziwne postacie typu Panna Spisek, Annagramma czy nawet Zimistrz starający się być człowiekiem ciekawią nas od samego początku książki. Nic nas tu nie znudzi : ) Książkę szczerze polecam i zachęcam do przeczytania!

Fabuła, jak zwykle u Pratchetta, genialna. Postacie Feeglów przezabawne i nadające całej powieści odpowiedniego smaczku, kreacja Zimistrza i jego dramatyczne próby bycia człowiekiem są po prostu świetne. Natomiast jeśli chodzi o styl - wyraźnie wyczuwa się, że autor pisał tę powieść z myślą o młodszym czytelniku. Jego abstrakcyjny, czarny humor ustąpił miejsca przyziemnym żartom, a pokrętne, wielopoziomowe metafory nie miały praktycznie racji bytu. Kto wie, może to po prostu wina kiepskiego przekładu? Natomiast w okresie zimowym warto przeczytać, ot, dla relaksu i miłej zabawy z barwnymi postaciami.