Zimny trop

"Zimny trop" to drugi tom cyklu kryminalnego z Tomkiem Winklerem, autorstwa Beaty i Eugeniusza Dębskich, wydany przez Wydawnictwo Agora.

Wydarzenia z części pierwszej są płynnie kontynuowane, dlatego zalecam trzymać się kolejności wydania. Tomek budzi się w szpitalu, mocno pokiereszowany po ostatniej sprawie, której sukces przypisuje sobie policja. I gdy podejmuje decyzję, by rozwiązać zagadkę spisku lekarzy, przez który został wyrzucony z "firmy", niespodziewanie o pomoc prosi go babcia Roma.

Tym razem Tomasz podejmie się sprawy tajemniczego zaginięcia. Chodzi o starszego pana, bliskiego przyjaciela Romy z czasów studenckich. Pojawia się również nowa barwna postać - Dorota, która chce napisać książkę o tym, co spotkało Tomka, a tymczasem podejmuje u niego pracę. Jego relacja z Iwą zaczyna się coraz bardziej komplikować, a na horyzoncie pojawia się zabójczo urocza wnuczka zaginionego - Jagoda.

Wartka akcja, humor i duet, którego jeszcze w literaturze nie było, Tomek i babcia Roma, zawojowali moje serce już od pierwszego spotkania. Miłośnicy napitków wszelakich od kawy i herbaty począwszy, na tych bardziej wyskokowych skończywszy.
Niewątpliwie ogromnym atutem, tuż obok rewelacyjnej fabuły, są tutaj charakterni bohaterowie. Akcja nie pędzi na łeb na szyję, przeciwnie toczy się tempem, które pozwala nam dobrze przyjrzeć się wszystkim postaciom i ich otoczeniu. Rozwiązanie jest zaskakujące i nieprzewidywalne, a liczne i sugestywne próby wywiedzenia nas w pole dodają całości niezbędnego napięcia.

"Zimny trop" to świetnie skonstruowany i drobiazgowo dopracowany kryminał z intrygującą zagadką.

Przyznaję, że zbyt późno poznałam Tomka Winklera, jestem pewna, że szybko nadrobię zaległości. Nie wiem, jak to możliwe, że pierwszy tom przygód tego niecodziennego faceta gdzieś mi umknął. Ale co się odwlecze, to nie uciecze ?
Tomasz Winkler zostaje wezwany na pomoc przez ukochaną babcię, Romę. Starsza pani przebywa w sanatorium w Polanicy Zdrój, gdzie wnuczek ją wysłał. Roma przypadkiem spotyka znajomego Julka Sztyca, w którym się kochała wiele lat temu. Byli ze sobą blisko, a nawet bardzo blisko. Starszy pan nagle zniknął, nie pozostawiając żadnego śladu. Babcia się martwi i ściąga do siebie Tomka. I stawia przed nim nie lada zadanie, ma za wszelką cenę odnaleźć ukochanego ?
Kim jest Tomasz Winkler ? Były policjant, odsunięty od zawodu za rzekome łapówkarstwo. Leczy rany po poprzednim zleceniu, które zdecydowanie odbiło się na jego życiu. Teraz bawi się w detektywa, a jego zleceniodawcą jest nikt inny jak babcia Roma. Autorzy stworzyli świetną i nieszablonową kreację Tomka. Były glina, nie stroniący od alkoholu i śmierdzący papierosami. Ze znakomitym zmysłem i intuicją, nie mogący się zdecydować, u boku której kobiety osiąść na dłużej. Ale podążanie z nim śladami zbrodni ta ekscytująca zabawa. Tym bardziej, że autorzy stronią od brutalności i rozlewu krwi. A to wszystko rewelacyjnie zastąpili dobrym i ciętym humorem, cudownymi dialogami i ripostami, zwłaszcza między babcią a wnukiem. Ich wymiana zdań stanowi wspaniałe tło dla całej historii, bez nich lektura straciłaby wiele na atrakcyjności. Realizując zlecenie Tomasz sam będzie narażony na wielkie niebezpieczeństwa, nieznajomi o nieciekawej aparycji depczą mu po piętach. A co detektyw na to? Przekonajcie się sami ? Nie liczcie, że będzie łatwo i przyjemnie, nie jedno drżenie serca was dopadnie, policzki będą pąsowe od nadmiaru strachu i wrażeń ?
Zimny trop to zdecydowanie komedia kryminalna, z ciekawym pomysłem na fabułę. Początkowo akcja toczy się powolnym i umiarkowanym tempem, by później nabrać rozpędu i się rozkręcić do granic możliwości. Liczne zwroty akcji wyprowadzają nas z przekonania, że rozwiązanie zagadki jest na wyciągnięcie ręki. A tu, bum, bum ? i jesteśmy dalej finału niż na samym początku. Rozwiązanie jest zaskakujące i nieprzewidywalne, autorzy wielokrotnie celowo wprowadzali nas na niewłaściwy ? zimny trop, czekając, czy się poddamy ich sugestiom. Nie można było się oprzeć pomysłom, niewiele swobody mieliśmy dla siebie.
Duet Roma ? Tomasz to fantastyczny pomysł, trafiony w dziesiątkę. Babcia z koniaczkiem w jednej ręce i dymiącym papierosem w drugiej, to nie jest codzienny widok. Cięty język i nieszablonowy styl dopełniają całości. Mnie oni przekonali do siebie, miło spędziłam czas z nimi, tylko krótko. Wszystko co przyjemne szybko się kończy, i podobnie było z tą opowieścią. Chce się więcej i więcej, niedosyt czuć na odległość.
Intrygująca opowieść, ze skrojoną na miarę fabułą, wyrazistymi i charakterystycznymi bohaterami, brylującymi ciętym i sarkastycznym słowem. Z takimi bohaterami nie sposób się rozstać ? Od razu robi się tęskno ...

Tomasz Winkler i babcia Roma powracają :) w kryminale bardzo mało kryminalnym w klasycznym tego słowa znaczeniu. Zimny trop nie jest bowiem rasowym, sztampowym, klasycznym kryminałem do jakich przyzwyczaiło nas wielu autorów.
Państwo Dębscy poszli o krok dalej. Stworzyli cudowną powieść z wątkiem kryminalnym, który żyje swoim życiem i w owo życie wciąga żywo :) czytelnika. Czytelnik już od pierwszej strony ma wrażenie znajdowania się w centrum akcji, bycia jedną z uczestniczących w niesamowitej fabule postaci.
Przy tym, żeby nie spocząć na laurach, musi w stopniu znacznym ruszyć szarymi komórkami i mocno się wysilić. Nagrodą jest cudowna, porywająca, bawiąca i sprawiająca ogromna przyjemność lektura.
Tak, jak napisałam na początku, Tomasz Winkler powraca. Wloką się za nim echa wydarzeń z 1. tomu serii- Dwudziestej trzeciej. I teraz problem...co napisać żeby osobom nie znającym Dwudziestej trzeciej nie spojelrować. Zawsze mam z tym problem przy pisaniu o kolejnych tomach jakiejś serii.
Napisze tylko, iż Winkler dostaje nowe zlecenie. Dzieje się to za sprawą jego cudownej, przewspaniałej i jedynej w swoim rodzaju babci Romy. Babcia Roma, no cóż :) :) wyjątkowa jest. Gdy będę w Jej wieku chciałabym choć w części Ją przypominać.
Trudno Jej nie polubić. Gdy śledzi się poczynania babci, Jej komentarze, działanie trudno się nie uśmiechnąć. Babcia jest najlepsza i rządzi książką i Winklerem też. Postać Romy jest wyjątkowa, cudowna i unikalna. I choćby dla niej samej warto tę książkę przeczytać. Dzięki babci autorzy wpletli w fabułę spora porcję doskonale skrojonego, inteligentnego humoru. Brawa.
No i jest bardzo ciekawa kwestia kryminalna. Sprawa niby błaha. Ot z pewnego uzdrowiska zniknął starszy pan, znajomy babci Romy. Tomasz ma go odnależć. Niby nic. Standard. Błahostka. Jakże się myli każdy, kto tak pomyśli.
Dzieje się, oj dzieje mimo, iż akcja w Zimnym tropie toczy się niespiesznie. Brak jest rozlewu krwi. Brak dramatycznych zwrotów akcji. Ale jest napięcie, doskonała sprawa, świetne choć niekonwencjonalne dochodzenie, wyjątkowe, mega długie i jedyne w swoim rodzaju dialogi i mnóstwo cudownej zabawy oraz lektury z uśmiechem na ustach. Czyta się wyśmienicie.
Wielkie brawa. I choć Zimny trop nie jest klasyką kryminału, to wątek dochodzenia i sama zagadka są niezłe, a pozostała społeczno-obyczajowo-rodzinna część książki jest cudowna. Polecam i niecierpliwe czekam na kolejny tom serii.