Zimowe Żuławy Beata

?Trzeba cieszyć się życiem i chwilą, która trwa. To, że będziemy się zamartwiali i tak niczego nie zmieni.?

Bardzo pozytywnie zaskoczyła i ucieszyła mnie informacja, że powstała kontynuacja ?Żuławskich żywiołów?. Tym razem na plan pierwszy wysuwa się dobrze nam znana z pierwszej części, przyjaciółka Dobrosławy ? Beata. Beata od zawsze mieszka na Żuławach, to jej miejsce na ziemi, tutaj czuje, że żyje. Prowadzi dobrze prosperujący pensjonat, ma swoich stałych klientów i ciągle przybywa jej nowych. Dni Beaty wypełnione są pracą, a ona sama jest optymistką i z uśmiechem patrzy na świat i otaczających ją ludzi. Jednak ostatnio coraz częściej myśli, że chciałaby mieć kogoś u swego boku, z kim mogłaby dzielić codzienność. Zbliżające się święta Bożego Narodzenia to czas radosnego oczekiwania, ale i wytężonej pracy, Beata musi zakasać rękawy, aby wszystkiemu podołać. Coraz częściej jej myśli uciekają do Kacpra, sąsiada, zajmującego się hodowlą krów i który wskutek nieprzewidzianych wydarzeń został chwilowo kurierem. Czy tych dwoje znajdzie drogę do siebie i swych serc?

Autorka kolejny raz przenosi nas na Żuławy, do miejsca, które czaruje swym pięknem. Piękna relacja między wnukiem i jego babcią, wzajemna życzliwość, wsparcie, zrozumienie, szacunek. Trudna praca na roli, niosąca satysfakcję, radość i wewnętrzne spełnienie. Bezinteresowna ludzka pomoc, wsparcie, poczucie bycia potrzebnym. Samotność, potrzeba bycia z drugim człowiekiem. Wspólne świąteczne przygotowania przepełnione radosnym oczekiwaniem, słownymi przepychankami. Nieuchronność przemijania. I miłość, która przychodzi dość niespodziewanie.

Żuławska ziemia, jej siła i niepowtarzalne piękno ? muszę przyznać, że nigdy tam nie byłam ? coś czuję, że muszę to zmienić. Pani Sylwia barwnie, naturalnie ukazuje piękno tamtych okolic, do tego potrawy regionalne, aż czułam ich aromat. Z załączonych na końcu książki przepisów na pewno skorzystam.

Powieść całkowicie skradła moje serce. Czytanie od początku do końca było ogromną przyjemnością, niespodzianką, chwilami zaskoczenia i wzruszenia. Mądra, wartościowa, ukazuje życie takim, jakie ono jest. Daje do myślenia, niesie nadzieję na szczęście. Polecam z całego serca. Tatiasza i jej książki :)

?Zimowe Żuławy. Beata? to moja pierwsza przygoda z autorką, do tej pory nie miałam okazji przeczytać żadnej powieści pani Sylwii Kubik i powiem wam szczerze, że trochę żałuję. Najnowsza książka autorki to bardzo ciepła i klimatyczna opowieść o nadziei, miłości oraz samotności.
Główna bohaterka to osoba, której nie sposób nie lubić. Bardzo ciepła i empatyczna osoba, która stworzyła pensjonat, gdzie co roku stali bywalcy spędzają święta.
Ta książka pokazuje jak samotne potrafią być starsze osoby, które często spędzają święta same. Nie zapominajmy o nich w tej całej gonitwie przedświątecznej.
Autorka zaprasza nas na Żuławy, gdzie czuć klimat świąt. Opisany krajobraz tego miejsca sprawia, że chce się tam być, a do tego przepiękna okładka, od której nie można oderwać wzroku.
Każdy bohater tej książki wzbudza zainteresowanie. Będziemy się śmiać i wzruszać, a także będziemy świadkami rodzącego się uczucia i narodzin nowego życia.
Polecam????

Wiatr hula po otulonych śniegiem Żuławach zaglądając w okna mieszkańców szykujących się do świąt. Niektórzy, pochłonięci przez świąteczny rozgardiasz, z radością wypatrują pierwszej gwiazdki i gwarnych spotkań przy wigilijnym stole. Są jednak i tacy, których samotność w czasie świąt staje się dotkliwsza.
Jednak święta to przecież czas magii, pięknych marzeń i ziszczonych życzeń. Czasem wystarczy otworzyć serce i pozwolić im odnaleźć do siebie drogę.
Czy w otoczeniu pięknych żuławskich krajobrazów, w czasie najpiękniejszych świąt w roku, wszystkie serca napełnią się miłością?

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, a jeśli chodzi o jej żuławskie powieści, to za mną już wszystkie książki dotyczące tego pięknego, klimatycznego regionu naszego kraju. Uwielbiam historie jakie tworzy autorka, wprowadzając magiczny element do każdej ze swoich książek. "Zimowe Żuławy. Beata" jest drugim tomie cyklu żuławskieżywioły i kontynuacją powieści "Żuławska miłość. Dobrosława", łączą się ze sobą, jednak można je czytać osobno. Styl i język jakim posługuje się Sylwia jest bardzo lekki, a jej książki czyta się z ogromną przyjemnością. Ja od pierwszych stron wciągnęłam się do świata Beaty, gości jej pensjonatu oraz Kacpra i jego bliskich. To niezkyjle naturalni, życiowi bohaterowie, których z powodzeniem moglibyśmy spotkać w rzeczywistości. Historia została przedstawiona z perspektywy Beaty i Kacpra, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, w tym samym lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Oboje od początku zaskarbili sobie moją sympatię i ogromnie im kibicowałam. To postaci od których bije niesamowite ciepło, są bezinteresowni, wielkoduszni, troszczą się o innych, pozostaje przy tym bardzo naturalni, aż chciałoby się mieć takie osób wokół siebie. Łączy ich to, że obojgu doskwiera samotność, oboje pragną mieć kogoś ważnego u swojego boku, chcą kochać i być kochanymi. Relacja pomiędzy bohaterami toczy się swoim niespiesznym rytmem, Beata i Kacper mają czas na poznanie się i dostrzeżenie tego, na co wcześniej nie zwracali uwagi. Postaci drugoplanowe również odgrywają tutaj istotną rolę i dostarczają wielu pozytywnych emocji, szczególnie goście pensjonatu Beaty często swoimi rozmowami sprawiali, że na mojej twarzy gościł uśmiech. Do tego cudowna, zimowo - świąteczna atmosfera, która przygotowuje już czytelnika do tego niesamowitego okresu w roku. Sylwia w bardzo ciekawy sposób przedstawiła również pracę kuriera, pokazała z czym czasami ludzie pracujący w tej branży muszą się zmagać, jakie przeciwności pokonywać. Mój narzeczony przez dwa tygodnie pracował w jednej z takich firm i przez ten czas prawie w ogóle się nie widywaliśmy, dlatego podjął decyzję o rezygnacji, od tamtej pory podziwiam i szanuję ludzi pracujących jako kurier. Poraz kolejny świetnie spędziłam czas z książką Sylwii i mam nadzieję, że jeszcze będzie mi dane udać się z bohaterami na Żuławy. Polecam! Moja ocena 9/10.

To była naprawdę nietypowa książka. Wpierw przywitała się z nami żuławska ziemia dzieląc się swoimi planami. I miała w tym celu wiele racji, gdyż kto miłość jej okaże, ona potrafi się odwdzięczać. Dobroć za dobroć, serce za serce, pielęgnacja za żyzne plony. Już po tym przekazie czułam, że to będzie piękna malownicza powieść i wcale się nie pomyliłam. Styl autorki jest przepiękny, wypełniony ciepłem i ozdobnikami ukazującymi nawet rzeczy zwyczajne jako serdeczne i miłe. Przemawia do nas babciną słodkością w której kryje się wieloletnie doświadczenie. Niczym sam Bóg karze ludzi złych i wynagradza tych dobrych sowicie. Żuławy przedstawiła jako chłodny lecz przyjemny krajobraz, otoczony wianuszkiem śnieżnego puchu i dwóch dobrych z natury serc, których będzie się starała przybliżyć do siebie. Cudowna świąteczna atmosfera, kiedy to ludzie krzątają się, by zdążyć jeszcze przed gwiazdką podać wszystkie potrawy. Będą tu również osoby, którym zimowy klimat bardzo dokucza. Ciężko jest im sie przebić przez zaspy śniegu, a przecież wymaga się od niego, by paczki zostały dostarczone na czas. Czy i jemu ziemia okaże rąbek szczęścia? Poznacie również przepiękny pensjonat w którym od razu się zakochacie! Jak miło było czytać o robieniu świątecznych stroików i pieczeniu pierników. Od razu przypomniały mi się moje dziecięce czasy, kiedy to razem z babcią i mamą dbałyśmy, by nie tylko stół, ale i dom wyglądał radośnie i nastrojowo. W książce Beata miała się czym pochwalić, lecz czy był przy niej ktoś, komu mogłaby oddać ten rąbek szczęścia?
Co jeszcze zwróciło moją uwagę, to wielkoduszność ludzka. Oni potrafią sobie pomagać nie oczekując niczego w zamian. Jakakolwiek relacja między bohaterami nie dzieje się szybko, tylko ukazuje ten czas na poznanie siebie, polubienie, dostrzeżenie nie tylko zalet, ale i wad. Im się nigdzie nie spieszy, choć w opowieści wciąż coś się dzieje. Bohaterowie poboczni są tak samo ważni jak ci główni. Cudowna i bardzo klimatyczna. Od tej pory autorka wskakuje na wysoką pozycję ulubionych piór pisarzy. Bardzo ją polecam!

Niektórzy autorzy, autorki potrafią tak pisać, że całą sobą przenoszę się i zagłębiam w literacki świat przez nich stworzony. Jedną z takich pisarek jest Sylwia Kubik. Klimat, jaki tworzy w swoich powieściach, pochłania do reszty.

Tytułowa Beata jest młodą kobietą mieszkającą w Borętach, małej, spokojnej wsi na Żuławach. Prowadzi pensjonat, do którego co roku zjeżdżają się, oprócz nowych gości, stali bywalcy. To dzięki właścicielce i klimatycznym Żuławom pensjonariusze lubią tu wracać. Mimo wielu życzliwych dusz wokół, pragnie tej jednej, która obdarzy ją prawdziwą miłością. Tego samego pragnie Kacper, sąsiad Beaty, mieszkający z babcią Jadwigą i prowadzący gospodarstwo. On również szuka miłości i woli cichą wieś zamiast miasta, skąd się wyprowadził. Opieka nad krowami to jego praca, która jednocześnie dostarcza mu dużo więcej przyjemności niż wielkomiejskie życie. Czy Beata i Kacper zauważą w sobie kogoś więcej niż sąsiadów? Czy empatia i dobroć, jaką w sobie mają zbliży ich do siebie? A może zadziała magia nadchodzących Świąt?

Sylwia Kubik pisze bardzo klimatyczne książki. Czytając, mam ogromną ochotę odwiedzić Żuławy i posmakować tradycyjnych, regionalnych potraw, posłuchać opowieści "wszystkowiedzących" wierzb, będących świadkami miłosnych perypetii, wiatru niosącego szczęście, czy stąpać po żuławskiej ziemi, do której bohaterowie mają ogromny szacunek. Tę powieść czyta się z zapartym tchem i spokojem. Ciepła, otulająca fabuła doskonale wpasowuje się w chłodny, jesienny klimat. Dobro oraz miłość, jak i sąsiedzka pomoc dają nadzieję na lepsze jutro, jakiej w tych czasach nam brakuje.