Zła chwila

Blair i Phix nie powiedzieli jeszcze ostatniego zdania. Ich historia nie została jeszcze rozwiązana, tylko do czego doprowadzi? Ona uciekła od męża, przejęła po ojcu biznes i stała się królową koki. On zaś został zdradzony, zaszantażowany i jest zdeterminowany, by odzyskać to, co jego. Przyszedł czas na kolejną dawkę wielkich emocji, strzelanin i czarnych układów. Kto wyjdzie na tym obronną ręką? Czy ta wybuchowa dwójka może stworzyć coś na kształt związku i być prawdziwym małżeństwem?


I tak nadszedł kolejny tom tej historii. I chyba na początku się wyżalę, a później postaram się na merytoryczną recenzję. Ogólnie przykro mi to mówić, ale nie rozumiem takiego rozbicia tomów. Każda z części ma po ok. 260 stron, to można było to rozbić na dwa tomy, takie po 400-500 i byłoby o wiele lepiej, tak jak na przykład Sponsora. Jeszcze jakby to miała być trylogia, to jakoś bym to przetrawiła, ale nie gdy to nie jest jeszcze koniec. Nie dość, że nie są długie to jednak oczekiwanie na kolejne część do najkrótszych nie należy. A teraz co do samej książki, jakie mam przemyślenia. Nie chce pisać o tej książce mając niesmak z powodu tego podziału tomów, ale to jest naprawdę trudne.



Otóż mamy tutaj dalsze zawiłe relacje pomiędzy Blair i Phix. Każde z nich ma swoje własne problemy i muszą rozkecać biznesy, a jednak cały czas cos ich do siebie ciągnie. Nie jestem w stanie przewidzieć, jak to się zakończy, bo co chwila intencje bohaterów się zmieniają.



Bardzo miłym zaskoczeniem była mnie dla zmiana w zachowaniu Phixa. Z osoby, o której praktycznie nic nie wiemy, nagle pokazuje swoje uczucia, pragnie zmian i otwiera się na swoje emocje, to było miłym zaskoczeniem. Za to Blair staje się bardziej samodzielna i twarda. Wie, ż ten świat rządzi sie innymi prawami i musi pokazać swoją siłę, by nie zostać zniszczona. Liam od samego początku był dla mnie osobą, której nie ufałam i w sumie miałam swoje powody, ale to też dość tajemnicza osoba w tej historii.



Ogólnie co do fabuły to czuję niedosyt, ponieważ tutaj aż tak wielu akcji nie ma, bardziej skupiamy się na emocjach bohaterów i to raczej nie posuwa się do przodu, a wręcz, powiedziałabym że cofa. Nie wiem jak dokładnie ubrać w słowa, to co mi chodzi po głowie. Wydaje mi się, że wydarzenie, na którym opiera się cała trzecia część można było dać w poprzednim tomie i to pociągnąć, a nie tworzyć oddzielny tom. Jasne, cieszę się, że poznajemy bardziej Phixa i dowiadujemy się, że nie jest bez uczuć i też ma jakieś uczucia, ale to było też trochę naciągane. Tak naprawdę moment, który stał się paliwem do fabuły, można było wyjaśnić na jednej stronie, gdyby Phix zgodziłby się na rozmowę i może pragnąłby zemsty, ale to wszystko, a nie przez 200 stron czytamy o ich zmiennych nastrojach, tajemnych spotkaniach i kłótniach, które kończą się seksem. Zwłaszcza drażni dodatkowo to, że to się jeszcze nie rozwiązało i około roku będzie trzeba czekać na dokończenie tego.



Niestety, nie chce dalej wylewać żali nad tym tytułem. Nie będę zaprzeczać, bo dobrze mi się to czytało, styl był lekki i pomimo głupich decyzji bohaterów płynęłam przez kolejne strony. Emocje były, mogliśmy poznać bardziej niektórych bohaterów i byłam zaangażowana w fabułę. No ale nie mogę przeboleć tego, że najpierw bohaterowie chcą wobec siebie szczerości i mówienia sobie o wszystkim, a potem nie dadzą drugiej stronie wyjaśnić i sami to interpretują na swój sposób, a także te rozbicia tomów, tego niestety nie mogę wybaczyć. Nawet nie potrafię określić czy polecać Wam to, czy raczej odradzać. Ja bym chyba się na Waszym miejscu wstrzymała z lekturą, aż wyjdą wszystkie tomy, bo trochę na nie musimy czekać, niestety.

Chyba ta część była jedną z najbardziej wyczekiwanych przez czytelniczki. Ja sama byłam ciekawa, jak potoczą się losy Phixa i Blaire.
Blaire postanawia rządzić twardą ręką. Jednak reputacja jej męża daje jej zdecydowanie więcej. Ale czy w dobry czy złym tego słowa znaczeniu ? Czy Phix będzie jej wybawieniem, czy wręcz przeciwnie skarze ją na śmierć ?
?Phix ewidentnie wkroczył na ścieżkę mroku, który pochłaniał go coraz mocniej.?
W tej książce dużym atutem jest to, że Autorka nawiązuje do tego, co działo się w poprzednich częściach, jakby jakiś czytelnik zapomniał. Bo nie okłamujmy się, jakieś niuanse czytelnikom często uciekają i musimy wracać do poprzednich części i odkopywać jakiś szczegół, który nam umknął. Tutaj nie miałam z tym problemu, aby wrócić do wydarzeń z ich życia.
?Marzyłam o zemście, ale jednocześnie przerażał mnie fakt, że miałabym się mu narazić.?
Co więcej, Blaire pomimo tego, że na początku stanowi mocną bohaterkę, to niestety potem robi się zbyt uległa i zachowuje się zbyt irracjonalnie. Mam wrażenie, że sama nie wie na jakim świecie jest, czego chce i co najważniejsze kogo. Phix jednak tutaj przeszedł przemianę, lecz krótkotrwałą i nawet mi się to podobało.
?W jego oczach czaił się jakiś mrok albo...iskra. Same sprzeczności.?
Jednakże ta część nie jest dla mnie żadnym nowym odkryciem, ani zaskoczeniem. Zabrakło mi tutaj zdecydowanych zwrotów akcji, bo nie działo się nic, co by nie działo się wcześniej. Moim zdaniem jest to część, która została niepotrzebnie rozciągnięta w czasie, bo w moim odbiorze jako czytelnika powinna się zakończyć i na to liczyłam, a nie ciągnąć w nieskończoność.
Co więcej, jeżeli mam skrócić tę część, co się w niej działo to można zrobić to dosłownie w kilku słowach. Phixa nie ma, wraca, dochodzi do zbliżeń, wyjeżdża i tyle. Mam wrażenie, że jest to tom pisany na siłę, bez większego polotu, bez akcji do jakiej wcześniej przyzwyczaiła nas Pani Haner.
Dla mnie ta super zaczynająca się seria w tym momencie się kończy. Jednakże ja naprawdę zachęcam Was do zapoznania się z tą serią i do wykreowania własnego zdania.

Blair Crawford jest Królową Koki. Przejęła biznes po ojcu i stara się nad wszystkim zapanować. A przede wszystkim wzbudzić respekt i pokazać, że jest silna i nieustępliwa. Z pomocą Liama powoli buduje swój silny wizerunek. Phix zniknął, ale czy aby na pewno? Co się stanie, gdy powróci? Czy będzie chciał się jej pozbyć? A może kolejny raz wpadnie w jego sidła? A może wrogowie wykorzystają to, że Phix ma słabość do Blair? W końcu to najprostszy sposób do osiągnięcia celu...

Nie mogłam się doczekać trzeciego tomu świetnej serii. Najgorsze w tym wszystkim jest właśnie to czekanie. Ale za to radość i euforia niesamowita, gdy w końcu dopadnie się książkę. Tak było i tym razem. Gdy potwierdziłam chęć patronatu, to rzuciłam wszystko w kąt i od razu zabrałam się za lekturę. Kolejny raz autorka zaprosiła mnie do świata Blair i Phixa. Szalenie niebezpiecznej i totalnie ryzykownej gry. Wpadłam w tę historię niczym w otchłań. Porwała mnie. Świat mafii zawsze posiada mrok. Czarne chmury, czarną mgłę, przez którą totalnie nic nie widać. Tu przelewa się krew, tu słychać świst kul i przerażający krzyk ofiary. Dreszczyk emocji i wydarzenia mrożące krew w żyłach. Tak było i tym razem. Ale spadł on na drugie miejsce. Tym razem zdecydowanie wszystko skupia się wokół bohaterów. Wokół Blaire, Phixa i Liama. Blaire to silna i charakterna postać. Umie założyć maskę i zachować zimną krew. Stłumić szalejące wewnątrz niej emocje i pokazać, że strach i panika jej nie tyczą. Że jest zimną S. Panią i królową. Twarda i wojownicza. Odważna i lubi ryzyko. Gdyby tak nie było, to nie kusiłabym samego diabła. Phix taki właśnie jest. Jest demonem, brutalem, bezwzględnym zabójcą. Mordercą pozbawionych uczuć i emocji. Tylko czy aby na pewno? No, powiem Wam, że zdołał mnie zszokować. Wbić w ziemię i zatrzymać na chwilę bicie mego serca. Nie sądziłam, że ma w sobie takie zwykłe, ludzkie odruchy. Że gdzieś tam w głębi serca Blaire wyzwala w nim tę odrobinkę dobra. Ciepła, które na samym początku schował głęboko i zapomniał o nim. Ale to także niesamowicie gwałtowny i w gorącej wodzie kąpany przystojniak. Nie zawsze to, co widzą nasze oczy jest czystą prawdą. Dociekliwy i nieustępliwy. Ma serce, choć wydawało mi się, że zostało mu je odebrane. Niesamowicie charakterna i wyrazista postać. Natomiast Liam był takim mieszadłem. Takim łącznikiem między Blair i Phixem i powodem, dla którego spokój poszedł z dymem. Lubiłam go, ale pewnym zagraniem stracił w moich oczach. Przegiął strunę i mnie zdenerwował. Ile ja miałam emocji podczas czytania. Autorka zapewniła mi doskonałą rozrywkę. Dostarczyła wielu wrażeń. Zatrzymała czas. Kolejny raz zostałam rozbita, po zakończeniu, jakie autorka zafundowała czytelnikom. Pokazała jak krótka jest droga od nienawiści do miłości i w drugą stronę. Co się dzieje, gdy los sobie zakpi. Udowodniła, że wystarczy tylko chwila, by wszystko zepsuć. By na spokoju oceanu rozszalał się sztorm. Tom trzeci jest utrzymany w tym samym klimacie, co poprzednicy. Autorka świetnie pociągnęła historię. Momentami czytałam z wypiekami na twarzy, by w międzyczasie poczuć wszechogarniające zimno. Doskonała gra na emocjach. Było ostro, było niebezpiecznie i było seksownie. Bomba. Czekam na więcej. Jeśli podobały się Wam "Złe miejsce" i "Zły czas" to powinniście sięgnąć po kontynuację. A jeśli jeszcze nie znacie serii a lubicie ostro, spalająco, mafijnie i przewrotnie, to jest to seria dla Was. Jest pisana spójnie, lekko a wątki się ładnie ze sobą łączą. Powinna przypaść Wam do gustu. Ja jestem nią zachwycona. Od samego debiutu przypadł mi do gustu styl autorki a z każdą kolejno wydaną powieścią widać progres. Ja to doceniam i za każdym razem wypatruję informacji o kolejnych zapowiedziach. Także jeśli szukacie dopracowanej, niezwykle erotycznej powieści na tle mafijnych porachunków, to jest po zdecydowanie seria dla Was. Warto po nią sięgnąć.

Polecam.