Zliczyć cuda

Babcia Tannera na łożu śmierci wyznaje mu rodzinną tajemnicę. Wojskowy wyrusza do Karoliny Północnej, by odnaleźć swojego ojca, którego nigdy nie poznał. W miasteczku spotyka Kaitlyn, samotną matkę i lekarkę, która odkrywa w nim dotąd nieznane emocje.
Jasper żyjąc z dnia na dzień, wraca wciąż wspomnieniami do tragicznych wydarzeń, które miały miejsce kilkadziesiąt lat wcześniej. Gdy w pobliskim lesie pojawia się legendarne stworzenie, zrobi wszystko, aby tylko uchronić go przed kłusownikami.

Sparks pisze piękne powieści romantyczne, które niosą ze sobą przesłania i poruszają nawet najtwardsze serca. Nic więc dziwnego, że ma wielkie grono fanów, a niektóre jego romanse doczekały się także ekranizacji. "Zliczyć cuda" sprawiły, że zaczęłam w nie wierzyć. Świat dla niektórych jest okrutny, ale ma w sobie także coś pięknego, niesamowitego. Życie zaskakuje nas na każdym kroku i już niejednokrotnie udowodniło, że nic nie dzieje się bez powodu, wszystko jest po coś. Tanner szybko się przekonał, że jego spotkanie z Kaitlyn tak naprawdę nie było przypadkowe. Dwoje tak różnych ludzi, których połączyło coś wyjątkowego i niesamowitego. Tanner jako żandarm wojskowy przywykł do twardych realiów życiowych, był silny psychicznie, jednak nie emocjonalnie. Przez całe życie uciekał od uczuć i nigdzie nie potrafił usiedzieć na stałe.
Kaitlyn kilka lat temu rozstała się z mężem, samotnie wychowuje dwójkę dzieci i już dawno zapomniała jak to jest zakochać się w mężczyźnie.
Jasper jest samotnym starcem, którego spotkała rodzinna tragedia i do dziś nie jest w stanie się z nią pogodzić. Nie sądziłam, że nasza trójka ma ze sobą tak wiele wspólnego. Autor połączył ich w najmniej spodziewanym momencie poruszając mnie dogłębnie.
Sparks napisał niezwykle dojrzałą historię pełną tajemnic, strat oraz bólu. Dał nadzieję na lepsze jutro i pokazał, że cuda naprawdę istnieją i warto w nie wierzyć. Tu jest ich naprawdę wiele.

Nicholas Sparks to bez wątpienia jeden z popularniejszych autorów romansów. Jego książki cieszą się uznaniem wielu czytelników, w bibliotece stale znikają z półek, a ja... miałam przyjemność poznać jego najnowszą powieść. Czy tytuł Zliczyć cuda okazał się równie dobry, co przykładowo moja ukochana Ostatnia piosenka? No cóż, na to pytanie postaram się odpowiedzieć poniżej.

Tanner od zawsze ucieka od wszelkich zobowiązań. Jest byłym żołnierzem i obiecał babci, że postara się odnaleźć swoje miejsce na ziemi. Wyrusza więc w podróż do Karoliny Północnej, by odnaleźć ojca, którego nigdy nie znał. W niewielkim miasteczku poznaje Kaitlyn, samotnie wychowującą dwójkę dzieci lekarkę, cieszącą się licznymi sukcesami. Kobieta przeszła bolesny rozwód, a teraz stara się trzymać wysoko głowę i śmiało iść przez życie. Od pierwszego spotkania rodzi się między nimi jakieś przyciąganie, która zdecydowanie nie jest przypadkowa... Wkrótce na ich drodze staje Jasper, kolejna samotna i zraniona dusza. Czy ta trójka będzie mogła liczyć na siebie w trudnej chwili? Czy to możliwe, że cuda się zdarzają?

No co ja mogę napisać? Kolejne spotkanie z autorem wielu, wielu świetnych romantycznych powieści, które cieszą się uznaniem. Sama miałam przyjemność poznać kilka z nich i zdecydowaną większość pokochałam. Dlatego też zaczynając lekturę tej pozycji, miałam pewne nadzieje i oczekiwania. No dobra, bez owijania w bawełnę - liczyłam na zachwyt, po prostu.

Moją sympatię wzbudziła główna bohaterka powieści, czyli Kaitlyn. Jest to kobieta, która przeszła w swoim życiu wiele i szczerze? Podziwiam ją, po prostu. Przeżyła ciężki rozwód, sama wychowuje dwójkę dzieciaków, co wychodzi jej raz lepiej, raz gorzej, ale wciąż - stara się być najlepszą mamą, jak tylko potrafi, a przy okazji spełnia się w życiu zawodowym. Być może jest to postać odrobinę wyidealizowana, ale patrząc na to, że jest to romans i takiej książki właśnie teraz potrzebowałam - nie potrafię postawić tego w minusach.

Tanner to z kolei bohater, z którym miałam pewien problem. Z jednej strony wywołał on moje zainteresowanie i nawet cień sympatii, z drugiej jednak... zabrakło mi w nim czegoś bardziej realnego. Nie wiem, czy brzmi to tak dobrze, jak w mojej głowie, ale podczas lektury powieści miałam wrażenie, że Tanner jest tylko i wyłącznie postacią na papierze ? ma pewne cechy charakteru, ale żadna z nich nie sprawiła, że polubiłabym go tak bardzo, jak Kaitlyn, czy też spojrzałabym na niego jak na twór bardziej trójwymiarowy. No cóż, nie da się mieć wszystkiego.

W swojej najnowszej powieści autor postanowił wpleść motyw typowo rodzinny - nie tylko radzenia sobie z problemami rodzinnymi, ale i poszukiwanie własnego pochodzenia i wszelkich informacji o nim. Przyznać muszę, że taka tematyka raczej nie leży w gronie moich ulubionych, aczkolwiek w tej książce zostało to ukazane naprawdę dobrze i ciekawie.

Nicholas Sparks ma dobre pióro, co zresztą zdążył mi już udowodnić kilka razy. Cieszę się, że mogłam sięgnąć po ten tytuł i że poniekąd wróciłam do twórczości autora, ponieważ tego typu romanse są fenomenalnym odpoczynkiem dla mojej głowy. Dodam również, że sama lektura książki zajęła mi blisko pięciu godzin, z kilkoma przerwami - dużo? Mało? No cóż, oceńcie sami.

Zliczyć cuda to pozycja, która faktycznie przywołuje na myśl cuda i sprawia, że człowiek patrzy na różne, nawet te najmniej prawdopodobne sytuacje odrobinę życzliwszym okiem. Czy cuda istnieją naprawdę? Trzeba przekonać się samemu.

Macie ochotę na romantyczną powieść?

Nicholas Sparks zapewnił mi wieczór pełen emocji i wzruszeń.

"Zliczyć cuda" autorstwa Nicholasa Sparksa to poruszająca powieść, która łączy w sobie miłość. nadzieję i odkrywanie sensu życia. Jak w większości dzieł Sparksa, fabuła skupia się na relacjach międzyludzkich, a także na sile emocji, które są w stanie przetrwać najtrudniejsze próby. Głównym bohaterem powieści jest młody mężczyzna Tanner Hughes, były żołnierz, który zmaga się z własnymi demonami przeszłości i szuka sposobu na odbudowanie swojego życia po traumatycznych wydarzeniach. Wyrusza do Karoliny Północnej, by odnaleźć ojca, którego wcześniej nie znał. W miasteczku Asheboro spotyka lekarkę Kaitlyn Cooper, która wprowadza go w świat nowych możliwości i perspektyw. Ich relacja rozwija się w sposób niezwykle emocjonalny, a czytelnik ma okazję obserwować, jak miłość może być lekarstwem na ból i straty. Sparks umiejętnie buduje napięcie, wprowadzając wątek tajemnicy, który trzyma w niepewności do samego końca. Jego styl pisania jest przystępny i pełen ciepła, co sprawia, że czytelnik łatwo identyfikuje się z bohaterami. Warto również zwrócić uwagę na piękne opisy przyrody, które stanowią tło dla rozwijających się wydarzeń i nadają książce dodatkowego uroku.
"Zliczyć cuda" porusza również ważne tematy, takie jak przebaczenie, odwaga w obliczu przeciwności oraz znaczenie wsparcia ze strony bliskich. To historia, która skłania kłania do refleksji nad tym, co w życiu jest naprawdę ważne.
"Zliczyć cuda" to książka, która dostarcza emocji i wzruszeń, typowych dla twórczości Nicholasa Sparksa. To idealna lektura dla tych, którzy szukają inspiracji oraz pragną uwierzyć w moc miłości i cudów, które mogą zdarzyć się w codziennym życiu.
Jestem zachwycona piórem autora więc z niecierpliwością będę czekała na jego kolejne powieści.

Polecam z całego serca.

Czy Nicholas Sparks słusznie został okrzyknięty mistrzem romantycznych historii? Zdecydowanie tak! Przekonałam się o tym już wiele lat temu czytając "Pamiętnik", na którym łzy płynęły mi strumieniami, a nie należę do osób łatwo się wzruszających. Każde kolejne spotkanie z twórczością Autora niosło emocje rozdzierające serce, ale również te napełniające je radością i nadzieją.

Nie inaczej jest z najnowszą powieścią Autora, której tytuł "Zliczyć cuda" sugeruje, że będziemy świadkami czegoś niezwykłego, niewytłumaczalnego, czego nie możemy spodziewać się ani my, ani bohaterowie tej historii.

Poznajemy losy trojga doświadczonych przez życie ludzi. Tannera, czterdziestoletniego mężczyzny bez korzeni i miejsca, które mógłby nazwać swoim domem, odkładającego życie na później. Kaitlyn, lekarki i matki dwójki dzieci, której życie straciło dawną radość. I Jaspera z bliznami na ciele i duszy, którego tragiczny los porusza najmocniej. Ich ścieżki przecinają się w klimatycznej miejscowości Asheboro w Karolinie Północnej, a poszukiwanie przeszłości daje im nadzieję na przyszłość.

Autor niespiesznie i pięknie kreśli rodzącą się pomiędzy dwojgiem ludzi więź, pokazując, że w dojrzałym wieku ważne jest coś więcej niż zauroczenie. Akceptacja rodziny, ale też podążanie w jednym kierunku, podobne oczekiwania i zbieżne wartości nabierają większego znaczenia niż motylki w brzuchu.

Wątek romantyczny niejednokrotnie budzi uśmiech, ale Autor powierza nam również historię rezonującą przejmującym cierpieniem, samotnością, stratą i żałobą. Utrata w jednej chwili wszystkiego, co daje szczęście - kochającej rodziny, majątku i zdrowia jest niewyobrażalna. Odczuwałam emocje Jaspera całą sobą, współczując mu, ale też podziwiając za siłę i niesamowitą empatię.

W tej historii znalazłam momenty radości, smutku i wzruszenia, zupełnie jak w życiu. Umocniłam się w przekonaniu, że dom to nie tylko miejsce, ale przede wszystkim ludzie, relacje i poczucie przynależności oraz że cuda mogą zdarzyć się w najbardziej nieoczekiwanych momentach naszego życia. Nawet wtedy, gdy wydaje się, że wszystko co najlepsze już za nami.

To piękna, poruszająca opowieść o poszukiwaniu korzeni, domu i sensu życia, ale również o stracie, odkupieniu i nadziei, a jej fabułę najlepiej oddaje cytat "tam dom twój, gdzie serce twoje."