Złodziejska magia. Prawo milenium Księga I.

Świetna książka na idealnym papierze wydrukowana perfekcyjną czcionką. Wspaniale leży w dłoni a mała waga pozwala na długie czytanie bez męczenia rąk. Polecam!

Nazwisko Trudi Canavan nie raz spoglądało na mnie z księgarskich witryn, ale dopiero opis "Złodziejskiej magii", sugerujący, że jest to "Pierwszy tom kolejnej trylogii jednej z najpopularniejszych autorek fantasy ostatniego dziesięciolecia", skusił mnie do zapoznania się z twórczością tej autorki. Spora pokusa wkręcenia się w świat fantasy, stworzony przez najpopularniejszą autorkę tego gatunku ostatniego dziesięciolecia, podczas lektury "Złodziejskiej magii" powoli przeobrażała się w równie spore rozczarowanie.
Książka podzielona jest na dwie niezwiązane ze sobą fabuły, dziejące się w dwóch różnych światach; jedynym czynnikiem łączącym te światy jest wszechobecna magia, która w świecie Tyena, studenta archeologii, napędza rewolucję przemysłową, a w świecie Rielle, córki farbiarza odkrywającej w sobie zdolność do posługiwania się magią, stanowi temat tabu zarezerwowany jedynie dla kapłanów. Obaj bohaterowie to klasyczny przykład młodzieńczego buntu, który w konsekwencji prowadzi do ich społecznej alienacji, zerwania kontaktów z rodziną, ucieczki. Historia Tyena jest zdecydowanie ciekawsza - dzieje się tu nawet dość sporo, a i wciągających momentów można tu znaleźć niemało. Struktura książki zmusza jednak czytelnika do przeskoków między światami głównych bohaterów i tak oto, gdy pędzimy z Tyenem i jego magiczną książką, nagle Trudi Canavan podkłada nam nogę i lądujemy w towarzystwie Rielle, młodej panny wychowywanej w duchu wielkiej moralności, według zasad "dobrego domu". Ta część lektury to moim zdaniem naciągane i nudnawe romansidło, ze światem fantasy mające bardzo mało wspólnego i skutecznie obniżające moją ogólną ocenę "Złodziejskiej magii".
Podczas czytania miałem nieustanne wrażenie, że biegnące osobnymi torami wątki wreszcie jakoś się połączą, że nastąpi jakiś fabularny przełom, który mocno mnie zaskoczy i popchnie ślimaczącą się zbyt często akcję do przodu. Trudi Canavan, ku mojemu sporemu rozczarowaniu, światom Tyena i Rielle nie dała jednak szansy na połączenie się. Pierwszy tom trylogii Prawo Milenium uznaję jako ciągnące się przez 500 stron wyczekiwanie na jakiś przełom i ciekawe zawiązanie akcji. Ostatecznie coś wreszcie zaczyna się dziać (duża w tym zasługa ucięcia wątku romansu Rielle), ale w tym właśnie momencie przewracamy ostatnią stronę książki. Trudno powiedzieć, czy tak mocno odstające (na plus) zakończenie powieści będzie w stanie wszystkich czytelników zachęcić do sięgnięcia po drugi tom. Mnie dalsze losy Tyena i Rielle jakoś specjalnie nie interesują; jeśli przeczytam kiedyś "Anioła burz", zrobię to chyba tylko dlatego, że ogólnie lubię czytać.
Największy zarzut stawiam tej powieści jednak nie za przeciętną jakość fabuły, lecz za brak klimatu fantasy. Jeżeli takowy jest tu wyczuwalny, to w śladowych ilościach, a przecież - skoro przedstawione światy przesycone są magią - to i klimatu fantasy powinniśmy stąd czerpać całymi garściami. Ja zmieściłbym go w małym koszyczku.

Trudi Canavan to jedna z moich ulubionych autorek. Jej trylogia Czarnego Maga podbiła moje serce, pochłonęłam ją bardzo szybko (za szybko). Kolejne opowieści tej autorki również mi się podobały, chociaż żadna nie dorównała już historii Sonei i Akkarina. Niemniej jednak bez wahania zawsze sięgałam po książki Canavan, spodziewając się dobrej zabawy. Jakież było moje rozczarowanie i smutek, gdy zaczęłam lekturę Złodziejskiej magii, pierwszego tomu Prawa Milenium.

Autorka po raz kolejny opowiada historię młodych ludzi, którzy są otoczeni przez magię. I to dosłownie. Magia jest w powietrzu, wystarczy ją tylko pobrać. Rielle, córka farbiarzy, została jednak wychowana w wierze, która nie pozwala na używanie magii. Tylko kapłani mogą z niej korzystać. Jeżeli nie jesteś kapłanem, okradasz Aniołów, zostajesz wygnany z miasta, a Twoja dusza zostanie rozerwana po śmierci. Tyen zaś żyje w innym świecie, gdzie magii jest mało, jednak nie jest zakazane jej używanie. Tych dwoje nie będzie jednak wiodło spokojnego życia, gdyż na ich drodze staną niespodziewane przeszkody.

Muszę przyznać, że Złodziejska magia niesamowicie mnie rozczarowała. Książka ma około 580 stron, a dopiero w połowie ? dosłownie ? zaczyna się coś dziać, pojawia się długo wyczekiwana akcja. Najciekawsze wydarzenia występują na końcu powieści, wcześniej zaś niewiele się dzieje. Historia Rielle to głównie jej spór z rodziną, kwitnące uczucie do nowo poznanego mężczyzny, a także poczucie odosobnienia, inności. Wątek Tyena jest ciekawszy, jednak również spokojnie prowadzony. Czuje się on opuszczony przez bliskich, zdradzony przez nich. Dąży do rozwoju i pomocy innym.

Książki Canavan zawsze należały do tych lekkich, które czytało się szybko ze względu na prosty język. Nigdy nie była to fantastyka z wysokiej półki, jednak jej lektura podobała mi się. Tym razem również tak było, jednak miałam wrażenie jakby powieść ta powstała przed trylogią Czarnego Maga. Wydawała mi się mniej dopracowana, słabiej skonstruowana pod względem historii, a także sposobu jej prowadzenia. Powtórzenia (nie chodzi tutaj o słownictwo, ale opisywanie po raz kolejny tych samych uczuć, rozważań), nudne wątki.

Uważałam, że będę miała wszystkie książki Canavan na półce. Chociaż mój entuzjazm do kolejnych części Prawa Milenium zdecydowanie ostygł, to w przyszłości na pewno dam szansę Aniołowi burz, który jest kontynuacją Złodziejskiej magii. Chwilę jednak minie zanim się na to zdecyduję, ponieważ mój zawód nad tą historią jest naprawdę duży. Spodziewałam się czegoś bardziej wciągającego, a tymczasem otrzymałam powieść, która dopiero na ostatnich stronach zainteresowała mnie mocniej.

Cóż, na poczatku czytania byłam trochę zawiedziona nową serią Trudi Canavan. Przyzwyczaiła nas do bardziej dynamicznej akcji. Ale w "Złodziejskiej magii" tylko pierwsze strony trochę się dłużą. Potem już nie można oderwać się od czytania! Zwolennicy twórczości autorki będą zadowoleni! Zapowiada się fajny cykl!

Jeden dzień tyle potrzeba aby przeczytać książkę Trudi Cnavan, a teraz cóż zostało mi czekać na kolejny nowej trylogii. Autorka w sposób bardzo realistyczny opisuje świat magii. Czasami mam wrażenie, że przed napisaniem trylogii autorka naprawdę przeżywa wszystkie te przygody a potem opisuje jak pamiętnik. Bardzo polecam książkę, tylko nie zaczynajcie jej czytać wieczorek kiedy musicie następnego dnia iść do pracy ?. Ja tak zrobiłam.

Trudi Canavan jest znana z tworzenia wspaniałych i złożonych światów. W serii Trylogia Czarnego Maga pokazała, że magia służy nie tylko do rozwiązywania problemów ale może być dla głównych bohaterów ciężarem. Jak zawsze w jej książkach można liczyć na wartką akcję, zaskakujące zwroty akcji i pełnokrwiste postacie. Autorka często wykorzystuje podobne motywy ale nie powtarza się! Każda jej historia żyje własnym życiem i już nie mogę doczekać się kolejnej trylogii. Tym razem zostaną nam przedstawione dwie postacie z dwóch różnych światów, których los połączy magia. Dla jednego z nich symbol statutu dla drugiego przekleństwo. Myślę, że ten kontrast może zaowocować ciekawą dynamiką między bohaterami. Jestem pewna, że pochłonę książkę gdy tylko się ukaże.

Świat magii zawsze mnie fascynował! Któżby nie chciał posiąść ogromnej władzy nad nią, aby ułatwić sobie i innym życie? Ponadto świat w zagrożeniu i ważna misja do spełnienia dałyby poczucie dokonania czegoś na prawdę wielkiego! Trudi Canavan z ogromną łatwością umożliwia czytelnikowi marzenia o czarodziejskiej różdżce i niesamowitych przygodach. Mistrzyni snucia opowieści baśniowej osadzonej w czasach współczesnych. Że niby to pozycja tylko dla nastolatków? A gdzie tam! Każdy ma prawo do bajki, nawet tylko do tej wyimaginowanej we własnym umyśle. Kolejna wspaniała książka na koncie autorki. Nie zawiodła i tym razem. Wierna swojemu stylowi, zaczarowała moje serce. Gwarantuję, że zaczaruje także i was!