Znachor (twarda)

Znachor to jedna z książek należących do serii Klasyka literatury Polskiej. Napisana została przez znanego pisarza i autora międzywojennych bestsellerów Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Jego powieści do dzisiaj stanowią źródło wiedzy o realiach panujących w przedwojennej Polsce.
Znachor to historia o wybitnym chirurgu Rafale Wilczurze, który po napadzie stracił pamięć. Wyruszył w Polskę by ją odszukać. Podczas swojej tułaczki zyskiwał sympatyków swoich zdolności do leczenia. Nie wiedział skąd wie jak leczyć różne dolegliwości, ale lubił udzielać pomocy innym. Rafał przed wypadkiem miał rodzinę. Czy jeszcze będzie im dane spotkać się? Przekonacie się sami.
Autor wspaniale oddał klimat tamtych lat. Polską wieś i stosunki międzyludzkie. Nie zabrakło tutaj również wątku miłosnego.
Znachor to powieść raczej smutna. Rafał Wilczur to osoba samotna, która wzbudza wiele emocji. Jest tutaj wiele zwątpienia, ale również nadziei, że może gdzieś na końcu swojej tułaczki główny bohater odnajdzie się.
Jeśli lubicie sięgać po klasykę, to bardzo polecam Znachora. Książka może jest przewidywalna, ale jest piękna. Polecam!

Profesor Rafał Wilczur jest wybitnym chirurgiem w Warszawie. Po udanej operacji spieszy się do domu. Do żony i córki. Dziś jest ósma rocznica ślubu jego i Beaty. W domu czeka na niego przykra niespodzianka. Żona spakowała walizki swoje i małej Marysi. Wyjechała, zakochała się. Zrozpaczony Wilczur szuka ratunku w alkoholu. Zostaje pobity o doznaje amnezji. Zaczyna prowadzić tułacze życie. W końcu dociera do pewnej wsi, w której ratuje młodego chopaka przed kalectwem. O jego czynach dowiadują się ludzie ze wsi i gromadami zachodzą po porady i lecznie.

To tytułem wstępu, gdyby jeszcze uchował się jeszcze ktoś taki jak ja, kto nie czytał i nie oglądał ,,Znachora"

,,Znachor" to powieść z 1937 roku. Naprawdę rzadko sięgam po stare książki, ale im częściej się to zdarza, tym po wielokroć dochodzę do wniosku, że mają one i swój kwiat i swego rodzaju ,,duszę". Zawsze skłania do przemyśleń, i budzą więcej uczuć nic najlepszy thriler a przesłanie jakie ze sobą niosą, jest podnaczasowe.
Ile tutaj się dzieje. Pełno tutaj mądrości, trafnych spostrzeżeń, a cytaty można by czerpać garściami. Spodziewałam się, że to będzie literacka uczta a i tak czuję się zaskoczona. Bohaterowie budzą sympatię, ale ich zachowania są tak skrajnie różne. Niemniej nie sposób znaleźć bohatera irracjinalnego, lekkomyślnnego czy infantylnego. Wybija się tą różniąca społeczna i klasowa charakterystyczna tak bardzo dla międzywojnia.
Lekturę czyta się z ogromną przyjemnością. Autor nie pozwala czytelnikowi się nudzić. A zakończenie wywołuje dreszcze i wzruszenie.
Naprawdę, jeśli nie czytaliście jakimś cudem, to gorąco wam polecam.

W ramach ciekawostki. Autor napisał ,,Znachora" w formie scenariuszusza, ale kiedy został on odrzucony, przerobił dzieło na powieść.