Żółwie aż do końca (twarda)

Szesnastoletnia Aza Holmes nie jest zwyczajną nastolatka, zauważalnie odstaje na tle swoich rówieśników. Nastolatkę nękają zaburzenia obsesyjno- kompulsywne, które często uniemożliwiają jej normalne funkcjonowanie. Dziewczyna dystansuje się od innych, a jej jedynym łącznikiem ze światem jest Daisy, jej najlepsza przyjaciółka. To właśnie za jej sprawą do Azy dociera wieść o zaginięciu Russella Picketta, powszechnie znanego miliardera. Za informacje naprowadzające śledczych na ślad mężczyzny, została wyznaczona kusząca nagroda. To wynagrodzenie otworzyłoby furtkę marzącej o pójściu na studia nastolatce. Więc nie daje się długo namawiać przyjaciółce, która wie o jej znajomości z synem Picketta, Davisem. Aza miała okazję poznać go przed laty na jednym z obozów. Wkrótce obie dziewczyny udają się do dobytku poszukiwanego. Tak właśnie zaczyna się przygoda, która na zawsze zapisze się w pamięci zlęknionej nastolatki.

To moja trzecia powieść John?a Green?a,z którego styl nie do końca do mnie przemawia. Pomysł na fabułę mnie zaciekawia, ale jej wykonanie nie jest w stanie mnie porwać. Bardzo ciężko jest mi się zaangażować i wbić mi się w treść tak, aby z trudnością oderwać się od książki. Jednak jeszcze nie jestem w stanie go skreślić i kolejny raz dałam mu szansę. Tym bardziej, że jest to dość osobista książką autora, co obecnie jest na topie wśród pisarzy. Kolejną zachętą okazała się tematyka. Ostatnio wpadłam na kilka fajnych pozycji rozprawiających o chorobach, z jakimi borykają się ludzie.
John świetnie przedstawił problemy z jakimi borykała się główna bohaterka. Sam cierpi na zaburzenia psychiczne i dzięki temu z taką łatwością oddał te problemy. Czytelnik może sobie doskonale zobrazować i rozumieć osobę chorą.Tłem do przedstawienia tego, jest kryminalna młodzieżówka, która została stłumiona przez wątek psychologiczny. Moją uwagę skupiła na sobie główna bohaterka i problemy, z którymi się borykała. Green tym dziełem nakłonił mnie do wielu refleksji i poszerzenia spojrzenia na pewne sprawy, do których nie przywiązywałam większej wagi.Czy raczej niewystarczająco zainteresowana puszczałam mimo uszu.I tym razem nie zostałam porwana, ale w tym wypadku doceniam i aprobuje jego dzieło.

Chciałoby się spuentować... przełamujmy swoje własne bariery... zawsze.

Greenem, od czasu książki (i filmu) "Gwiazd naszych wina" zachwyca się cały świat. Cóż... świat dostał chyba ku temu kolejny powód. To wprawdzie nie to samo, co inne książki tego autora, "Żółwie aż do końca" są bowiem inne, ale... też potrafią ująć. Nie wiem też, czy nie bardziej niż pozostałe książki tego gościa... (brawo).

Kim jest główna bohaterka - Aza? To dziewczyna, którą... od świata oddziela mur. Mur istniejący w jej głowie. Często popada przez niego w stany... których lepiej nie doświadczać. Od innych ludzi oddziela ją przepaść. Jest w ciągłej pułapce własnych problemów, zaburzeń - nie zawsze potrafi przez to funkcjonować w tradycyjnym znaczeniu tego słowa. Chaos w głowie... to chyba najlepsze słowa na podsumowanie tego, jak się na co dzień czuje. I byłoby tak może w dalszym ciągu, bez zmian... jednak w grę zaczyna, na kolejnych stronach, wchodzić przyjaźń, nagroda za odszukanie pewnego miliardera (fajna, fabularna zasłona dymna na ukrycie tego, o czym naprawdę jest ta książka ;) ), na arenie zdarzeń pojawia się też jego syn... W grę zaczyna wchodzić całokształt relacji Azy ze światem, z ludźmi... całe jej dotychczasowe życie - i dziewczyna podejmuje to wyzwanie...

Opowiedzieć, co było dalej i jak się to skończyło... nieeee, to by było zbyt proste :) - sami sprawdźcie ;) Ja tylko powiem... o czym jest (tak naprawdę) ta książka. O czym więc? ... Przede wszystkim chyba o tym, że... nic, co pęta kogokolwiek na co dzień, nie oznacza, że będzie tak zawsze. To książka o tym, że można coś zmienić - a przynajmniej, że należy próbować, bo inaczej... nie zmieni się nic. Ta historia jest także o tym, że można opanować nawet chaos w swojej własnej głowie, że można skutecznie walczyć z samym sobą - i że, choć można czasami myśleć inaczej, nic nie jest ustalone raz na zawsze i nie ma sytuacji bez wyjścia. Przesłanie piękne, prawda? Do tego z rąk Greena... możecie więc być pewni, że literacko całość stoi na bardzo dobrym poziomie. Pewnie to dostrzeżecie czytając ;) ... (kto wie? - być może dostrzeżecie to poprzez swoje własne łzy... :) ).

Green nie zawiódł... Przyznam też, że to najlepsza książka, w taki czy inny sposób, związana z jakimiś zaburzeniami natury psychicznej, a do tego napisana literacką prozą, jaką miałem okazję czytać (przychodzi mi jeszcze na myśl, ze świetnych książek tego rodzaju "Uratuj mnie. Opowieść o złym życiu i dobrym psychoterapeucie" autorstwa Rachel Reiland , ale to jednak trochę inna rzecz niż obecny Green). Wielkie, naprawdę wielkie brawa dla autora. Świetnie pokazał to, co może być istotą problemów... osób z problemem: dysonans pomiędzy własną głową, a rzeczywistością. I ujął przy tym sedno: MOŻNA. Trzeba jedynie rozróżnić, co jest dobre, a co złe - i wybrać właśnie to "dobre". Tylko tyle - ale i aż tyle... Czyta się to naprawdę dobrze. A cała lektura... no dobra, ok ;) , chcąc nie chcąc, trochę teraz z puenty fabularnej zdradzę ;) ... cała lektura jest po prostu budująca. Napawa wiarą... w ludzi. Nie zawsze wprawdzie warto w nich wierzyć, tego uczy życie i doświadczenie, lecz... czasem... warto spróbować ;)

Po raz kolejny (po tej książce i tak nie będzie tego za mało) WIELKIE BRAWA dla Greena :) Gorąco polecam ;) (no i... chyba po prostu pozostaje czekać na ekranizację ;) ).

"Zaczynałam jednak rozumieć, że życie to nie tyle twoja opowieść, co opowieść o tobie."

Jestem świeżo po lekturze i mam mieszane raczej uczucia. Książka powstawała aż 6 lat i jest najbardziej osobistą powieścią Johna Greena. Uwielbiam jego twórczość i to nie bez powodu, ale żadna dotychczas nie zapadła mi tak w pamięci. Czytanie szło mi dość ciężko nie dlatego, że mi się nie podobało, ale dlatego, że przez większość czasu po prostu nie rozumiałam Azy, aczkolwiek nikogo nie powinno to dziwić, bo była osobą niezbyt rozumianą przez społeczeństwo.
"Gdy kogoś tracisz, uświadamiasz sobie, że kiedyś stracisz wszystkich."
Aza Holmes to 16 latka o dość nietypowych ?zainteresowaniach? o ile można tak nazwać chorobę. Ma nieco tyczkową posturę i parę niefajnych nawyków. Przyznaję od razu, że podoba mi się jej postać ze względów, które długo byłoby wymieniać, ale przecież nie w tym rzecz.
Daisy to wieloletnia przyjaciółka Azy, optymistyczna i energiczna fanka Star Wars, która pisze fanfiki o Chewbacce i Ray, przez co w jakiś sposób jest sławna, a przynajmniej jest znana w małym gronie osób które ją czytają. Tak na dobrą sprawę poznajemy ją dopiero gdzieś w połowie książki, ale to nie przeszkodziło w tym, żeby ją polubić.

Jednak żadna z powyższych postaci nie jest moją ulubioną, bo moim ulubieńcem jest nie kto inny jak Davis, który mimo problemów zdaje się stąpać twardo po ziemi. Chyba jednak mam słabość do skrzywdzonych chłopców, bo ilekroć takich spotykam w powieściach, mam dziwną ochotę otoczyć ich bańką opiekuńczości (jedy, no faktycznie coś ze mną jest nie tak XD). Davis stracił matkę, a teraz jeszcze problem z ojcem, chyba gorzej być nie może, ale ten chłopak potrafi sobie z tym radzić (a przynajmniej powierzchownie), warto jeszcze dodać, że jest dobrym bratem, który faktycznie martwi się o Noaha (swojego młodszego brata).
"Każdy może na ciebie spojrzeć, lecz spotkanie kogoś, kto widzi ten sam świat co ty, jest zjawiskiem dość rzadkim."

Jest to... Nawet nie wiem co w tym momencie wypadałoby powiedzieć. Lekka czy ciężka powieść? Chyba i jedno i drugie, bo to książka młodzieżowa, ale jednocześnie zawierająca coś strasznie trudnego do zrozumienia. John ma przyjemne pióro co raczej nie jest tajemnicą, a także przepełnione emocjami, które nim targały podczas pisania, przyznajmy że 6 lat to sporo. Chociaż nie jestem ekspertem od jego twórczości, bo obejrzałam zaledwie dwa filmy i przeczytałam dwie, spośród paru książek, to przynajmniej w połowie mogę powiedzieć, że zajmuje drugie podium dobrych książek, które udało mi się przeczytać. Jak wspominałam na początku, piszę to na świeżo I mam wrażenie, że coś pomijam, ale jednocześnie, że mówię za dużo. Podobała mi się ta powieść, ale nie wiem czy wypada powiedzieć, że była fajna, na pewno w jakiś sposób uświadamia, że istnieją problemy, które w pełni zrozumiałe są tylko dla garstki osób. Odbiegłam troszeczkę od tematu, ale to dlatego, że nie mogę porządnie ogarnąć myśli po przeczytaniu.
Reasumując, oczywiście polecam tą książkę, jest niesamowita, a osobiste przeżycia ulokowane pod przykrywką opowieści o życiu Azy to coś wielkiego. John Green pokazał, że ideały nie istnieją, a także, że nasze myśli czasem mogą okazać się największą pułapką.



Pozdrawiam, Sara ?

Czasami nie umiemy się na coś przełamać, mimo że próbujemy. W naszej głowie pojawia się bariera, którą trudno nam przebić. Lęki.. Każdy z nas jakiś ma. Główna bohaterka, także walczy z pewną barierą, która utrudnia jej normalne funkcjonowanie. Nastoletnia Aza walczy z fobią, nieustanną walką z bakteriami i myślą, że śmierć czyha za rogiem. Prowadzi na pozór normalne życie nastolatki, jednak jest jej trudniej niż innym. Pewnego dnia nagle znika miliarder Russell Pickett, a za informacje gdzie przebywa mężczyzna oferowana jest nagroda pieniężna. Tak się składa, że Aza zna syna mężczyzny- Davisa, a jej przyjaciółka namawia ją do rozpoczęcia własnego śledztwa. Czy da się namówić ryzykując tym samym utrate na nowo pojawiającej się więzi z chłopakiem?
John Green jak zwykle porusza czytelnika, wprowadzając go w swój wykreowany świat, w swoją historię. Opowieść o walce z chorobą, rodzinie, przyjaźni i miłości, jest najbardziej osobistą książka autora. Porusza ona wiele aspektów, które zebrane razem dają spójną i dająca do myślenia książkę. Na początku nie rozumiałam dlaczego z wątku choroby, autor przeskoczył na wątek zaginięcia. Jednak później wszystko zaczęło się układać w piekną całość. Sens tej historii jest głębszy, a autor skłania nas do refleksji nad życiem, nad naszymi postawami i postrzeganiem przeciwności losu. Czytając tę książkę czułam, że poprzez wątek choroby bohaterki autor chce nam przekazać ważną rzecz. Wszystko tutaj idealnie do siebie pasuje, a historia za kurtyną lekkości skrywa ból i cierpienie. W niektórych momentach jest naprawdę przejmująca, wywołuje w czytelniku współczucie, ale i daje pewnie rodzaj nadziei i uczy, jak walczyć z przeciwnościami losu. John Green ponownie pokazał klasę i udowodnił na jakim poziomie jest jego twórczość.

STRASZNIE BLISKO, NIESAMOWICIE PROBLEMATYCZNIE

O najnowszej powieści Johna Greena głośno było już przed premierą. Cóż, po tym, jak za sprawą zekranizowanego bestsellera ?Gwiazd naszych wina? cały świat pokochał jego twórczość, trudno było oczekiwać, że będzie inaczej. Pytanie, czy na ?Żółwie aż do końca? warto było czekać? Jako, że to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora, nie mogę powiedzieć bym wyczekiwał tej powieści, ale jedno mogę rzec z czystym sercem: nie żałuję, że ją przeczytałem,

Aza Holmes ma szesnaście lat i zdecydowanie różni się od swoich rówieśników, choć zarazem stara się jakoś odnaleźć na tym świecie. Jej mózg pracuje zbyt szybko, zbyt intensywnie, dziewczyna myśli o rzeczach, jakie w jej wieku nikomu nie przychodzą do głowy, ma też zaburzenia obsesyjno-kompulsywne ? w szczególnie jeśli chodzi o bakterie i wirusy zamieszkujące jej ciało. W szkole czuje się jak w więzieniu, sama ze sobą też nie może wytrzymać, jakby dyskomfortu psychicznego było mało, poci się niemiłosiernie ? choć czy rzeczywiście, czy też może jej wyobraźnia wyolbrzymia reakcje jej ciała? W kontaktach z ludźmi też nie układa jej się najlepiej, ale ma wieloletnią przyjaciółkę, Daisy, z którą jest jej dobrze. Wkrótce jednak będzie musiała przełamać się i wyjść ze swojego hermetycznego świata, a także otworzyć się na innych. Kiedy bowiem znika miliarder Russell Pickett, który w ostatnim czasie nie cieszył się najlepsza opinią, a wyznaczona za niego nagroda byłaby idealną pomocą finansową dla chcącej pójść na studia Azy, dziewczyna za namową przyjaciółki chce zaangażować się w poszukiwania. Dlaczego właśnie ona? Przed laty przyjaźniła się z synem miliardera, Davidem, mogłaby więc odnowić znajomość, dowiedzieć się czegoś? Tylko jak miała by tego dokonać, skoro jej własny umysł jest dla niej wrogiem? Na Azę czeka więc wielkie wyzwanie, ale też i wielka przygoda. Większa, niż mogłaby sądzić!

Pamiętacie film (swoją drogą także oparty na powieści) ?Strasznie głośno, niesamowicie blisko?? Jego bohater, chłopiec z zespołem Aspergera, stara się poradzić sobie ze śmiercią ojca poprzez rozwiązywanie pewnej zagadki, jednocześnie otwierając się na ludzi i świat. Na podobnym schemacie opierają się ?Żółwie aż do końca?. Śmiało ta książka mogłaby nazywać się ?Strasznie blisko, niesamowicie problematycznie?, bo wiele rzeczy jest dla Azy na wyciągnięcie ręki, ale dziewczynie ciężko jest po nie sięgnąć. Czy zatem nowa powieść Greena jest wtórna? Na szczęście nie.

Jaka zatem jest? Nieźle napisana, nieźle, bo to jednak pozycja dla nastolatków, język jest więc dość prosty, ale nie infantylny, kontrowersyjnych tematów też tutaj nie uświadczycie, niemniej czeka na Was dużo emocji, przekonujący portret dziewczyny cierpiącej na nerwicę natręctw, ciekawa akcja, sympatyczni bohaterowie i pewna nostalgia. Bo ?Żółwie?? to taka przygodówka, w której wyspę skarbów, niezwykłe miejsca i inne światy zastępuje codzienność i kryminalna intryga. Gloryfikowane są tu takie wartości, jak przyjaźń czy zaufanie, ale nie znajdziecie nachalnego dydaktyzmu. A wszystko to podane w sposób zdecydowanie lepszy, niż większość współczesnych powieści dla młodzieży. Warto więc poznać nowe dzieło Greena i przekonać się, że autor nie przypadkiem zdobył taką sławę.