Zostaliśmy na lodzie

Zuzanna jest łyżwiarką figurową i sumiennie przygotowuje się do zawodów. Przed samymi świętami Bożego Narodzenia wraz z innymi zawodnikami jedzie na kilka dni do Słowacji, aby wystąpić na Mistrzostwach Czterech Narodów. Kiedy już znajdują się na miejscu, mistrzostwa zostają odwołane z powodu zimy stulecia, a wszyscy sportowcy oraz trenerzy zostają uwięzieni w uroczym hotelu. Piękne zimowe krajobrazy niczym świąteczna pocztówka, szybko tracą na uroku, gdy okazuje się, że śnieg sparaliżował cały kraj. Zuza od zawsze ciężko pracuje na swój sukces i jest przyzwyczajona do wielu wyrzeczeń, ale spędzenie świąt z dala od Poznania i rodziny nie napawa optymizmem. Widok tak pięknej zimy zachwycił ją pierwszego dnia, a ona sama była fanką tej pory roku, ale gdy dowiaduje się, że przez ten uroczy klimat nie spędzi świąt z rodziną, jej ekscytacja pryska niczym bańka mydlana.
Grupa wbrew pozorom obcych sobie ludzi, musi spędzić razem ten magiczny czas w roku. Do tej pory wszyscy byli dla siebie po prostu znajomymi z lodowiska i poza pracą nie łączyły ich głębsze relacje. Szczególnie odczuwa to Zuza, która jako introwertyczka nie miała w swoim życiu ani przyjaciółki ani mężczyzny.
Te święta odmienią losy wszystkich zgromadzonych tam ludzi, a atmosfera panująca w hotelu czasami wręcz zgęstnieje od nadmiaru emocji. Cały kraj jest sparaliżowany a śnieg nadal pada, są zdani tylko na siebie ponieważ do hotelu otoczonego górami, również nie ma dostępu, nawet dla służb ratowniczych. To ogromny sprawdzian dla nich wszystkich, a w zamkniętym i odciętym od świata hotelu wśród świątecznej magii, mogą wydarzyć się różne rzeczy.
To moje pierwsze spotkanie z autorką i muszę przyznać, że bardzo udane. To piękna historia, która pokazuje, że czasami za bardzo skupiamy się na tym co dla nas ważne, jednocześnie zapominając, że życie mamy tylko jedno i zaniedbujemy to, co powinno być dla nas najważniejsze. Bardzo przyjemna i lekka z klimatyczną, zimową Słowacją w tle. Zima stulecia, brzmi przerażająco, ale gdy człowiek zmierzy się ze strachem, odkrywa, że nie wszystko co wydaje się katastrofą, rzeczywiście nią jest.

?Te kilkanaście dni w zamknięciu sprawiło, że każdy z nas się zatrzymał i zaczął zastanawiać nad życiowymi wartościami.?

Czy z dala od domu, wśród obcych ludzi, można poczuć prawdziwą magię świąt? Szczerze to nie mam pojęcia, bo jeszcze nigdy nie spędziłam świąt poza domem, z dala od rodziny... Na to pytanie na pewno mogą odpowiedzieć bohaterowie nowej świątecznej książki Klaudii Bianek.

Zuza to młoda kobieta z ogromną życiową pasją. Całe swoje życie oddała łyżwiarstwu figurowemu i świat poza tym mogłby właściwie dla niej nie istnieć. Nie żyje jak jej rówieśnicy, nie imprezuje, nie chodzi na randki, lecz każdą wolną chwilę poświęca treningom i przestrzeganiu diety. Święta zawsze spędza z bliskimi, a w tym roku ma być wyjątkowo, ponieważ jej brat zamierza wyjawić rodzinie swoją największą tajemnicę. Rodzeństwo jest dla siebie nawzajem ogromnym wsparciem, dlatego Zuza nie wyobraża sobie, by mogło jej zabraknąć w tej ważnej chwili.

Tuż przed świętami dziewczyna wyjeżdza do Słowacji, aby wraz z innymi łyżwiarzami reprezentować Polskę na Mistrzostwach Czterech Narodów. Grupa Polaków wraz z trenerami zatrzymuje się w klimatycznym hotelu, z okien którego rozciąga się malowniczy górski krajobraz, a śnieg nie przestaje prószyć. Niestety już po kilku dniach bajkowa sceneria przestaje cieszyć bohaterów, gdy okazuje się, że z hotel przykryty białym puchem został odcięty od świata. Z powodów atmosferycznych odwołano mistrzostwa. Wstrzymano też loty i kursy wszelkiej komunikacji.

Co może się wydarzyć podczas dwutygodniowego zamknięcia z dala od domu i bliskich, wśród obcych ludzi? Okazuje się, że bardzo dużo. Można zdobyć nowe przyjaźnie, dowiedzieć się czegoś o sobie samym, a nawet się zakochać! Lecz przede wszystkim, można nieco zwolnić tempo i przemyśleć wiele rzeczy. Klaudia Bianek jak zwykle czaruje słowem, tworząc niepowtarzalną atmosferę i wyjątkowych bohaterów. Polecam na zimowe wieczory, nie potrzeba nawet kocyka - ta historia otula ciepłem jak niejeden pled tych młodszych, ale też nieco starszych czytelników ????

Uwielbiam świąteczne książki Klaudii i z utęsknieniem czekam na nie co zimę,ale gdy czytałam ? zostaliśmy na lodzie? nie mogłam wyjść z szoku,że tę książę i wszystkie poprzednie moje ulubione świąteczne historie napisała jedna i ta sama autorka.Od samego początku nie mogłam się wgryźć w tę powieść,akcja wydawała mi się za bardzo przegadana i rozwleczona,bo tak naprawdę od początku do końca nic ciekawego się w tej książce nie wydarzyło.Główna bohaterka-Zuza była strasznie denerwująca i irytująca,i to już od pierwszych stron,jak tylko pojawiła się na sali treningowej i tak naprawdę jedynym bohaterem,który ratuje tę historię jest Franek,bo był tak totalnie słodki i uroczy,a to,co robił dla Zuzy i jak bardzo się starał było przekochane.Tylko że cała relacja między tą dwójką też nie zachwycała,bo z jednej strony była słodka,a z drugiej strony naprawdę nudna-rozwijała się bardzo powoli i nie dawała żadnej satysfakcji ze śledzenia jej postępów.I gdyby nie cały zimowo-świąteczny klimat tej historii,byłabym bardzo zawiedziona,bo oprócz tego klimatu i ważnego tematu,jakim jest brak tolerancji w rodzinie to ta książka nie miałaby nic wspólnego ze wszystkimi poprzednimi książkami autorki.