Zostań ze mną

????RECENZJA????
?
?Zostań ze mną?
Powieść Lidii Liszewskiej, oraz Roberta Kornackiego, pokazuje nam, że życie wcale nie jest usłane różami. Pokazuje nam, że życie potrafi dać konkretnie w kość a jak się wali to po całości. Ale pokazuje również, ile zwykły człowiek potrafi udźwignąć na swoich barkach i jak ogromną przemianę potrafi przejść.
Internet i telewizja często pokazuje nam to co chce żebyśmy zobaczyli. Idealny świat na który powinniśmy patrzeć przez różowe okulary. Niestety taki świat nie istnieje a rzeczywistość jest kompletnie inna. Na szczęście z książkami jest inaczej. Ta powieść jest bardzo szczera i poruszająca. Cieszy mnie to, że autorzy w swojej powieści poruszyli tak ciężkie tematy i mino że jest to raczej smutna opowieść, to czytało się ją bardzo przyjemnie i zainteresowaniem.
?
Jest to już trzeci tom z serii w której czytamy o perypetiach Matyldy, oraz Kosmy. I pomyśleć ze wszystko zaczęło się od listu...
Tak bardzo nie chciałabym zdradzać zbyt wiele fabuły, abyś miał większa przyjemność z jej czytania. Powiem tylko, że Matylda wyjeżdża w samotną podróż do Włoch a Kosma musi dzielnie zmagać się z życiem codziennym, oraz wychowaniem córek. Mimo że bliźniaczki są bardzo pocieszne, to samotnie wychowujący ojciec ma nie lada zadanie. Oprócz dziewczynek, malutkiej dawki humoru dostarczają nam również, kochany pies Helmut, oraz urocza świnka wietnamska imieniem Gabryś.
?
Pierwszy tom widnieje pod nazwą ?Napisz do mnie?, natomiast drugi pod nazwą ?Zaczekaj na mnie?. Zachęcam Cię do zapoznania się z bohaterami od części pierwszej, aby nic Ci nie umknęło.
?
Zaparz sobie aromatyczną kawę, otul się kocem i zaczytaj się w tej powieści, którą ja oceniam 4/5.
@gusiolec

Czuję się jakby przejechał mnie walec, jakby mnie przemieliła maszynka do mięsa... I bynajmniej nie jest to wynikiem świątecznego obżarstwa, ale lektury ostatniej części trylogii Lidii Liszewskiej i Roberta Kornackiego????
?Życie mnie. Mnie!? jak pisał Sztaudynger - i ta fraszka doskonale oddaje przekaz ?Zostań ze mną?. Tym razem poznajemy opis wydarzeń z perspektywy Kosmy, choć fragmenty listów pisanych przez Matyldę pozwalają nam na wejście również w jej duszę i przemyślenia...
Matylda wyjeżdża do Włoch, w tym czasie Kosma pozostaje wraz z córeczkami w swojej posiadłości na Mazurach. Wszystko układa się świetnie - zdrowie wróciło, dzieci rosną, biznes przynosi dochody... Splot wydarzeń sprawia jednak, że podczas wizyty w Warszawie Kosma spotyka Izę, ?matkę chrzestną? swojego małżeństwa, a ich losy zaczynają się zapętlać.
Początkowo nie mogłam zrozumieć postępowania Kosmy, roztkliwiały mnie listy Matyldy, dziwiłam się dlaczego na tak długo zdecydowała się zostawić swoich najbliższych... Aż pod koniec książki - jak obuchem w głowę - dowiedziałam się całej prawdy. Zmylił mnie brak chronologii zastosowany przez autorów. I to był TEN moment... Poczułam się wstrząśnięta, nie chciałam pogodzić się z prawdą, bo przecież powinno być: ?i żyli długo i szczęśliwie?... Niech Was jednak nie zmyli to określenie - zakończenie książki nie jest banalne - jest takie jak życie: słodko-gorzkie.

Jeśli nie czytaliście poprzednich tomów, uprzedzam, że znajdują się tutaj spojlery z nimi związane.

Przyszło mi się wreszcie zmierzyć z trzecim tomem cyklu o Matyldzie i Kosmie. Jasne, że mogłam tej książki nie czytać, skoro dwie poprzednie szczególnie mną nie wstrząsnęły, ale na pewno znacie to uczucie niedosytu, które pojawia się, gdy odkładacie w czasie lekturę kolejnego tomu jakiejś serii, którą znacie. No właśnie, dlatego postanowiłam dać szansę finalnemu tomowi. Ciekawiło mnie, jak autorzy zakończą tę historię, pełną niekończących się podchodów.

Matylda i Kosma swoją znajomość rozpoczęli od pewnego listu, który kobieta napisała do męża, ale zgubiła go w kawiarence o wdzięcznej nazwie "Żółta ciżemka". Kopertę znalazł Kosma i postanowił na ów list odpowiedzieć. Tyle wystarczy, na wypadek, gdyby ktoś jeszcze nie czytał poprzednich tomów. Nie chcę psuć Wam przyjemności samodzielnego odkrywania kolejnych wydarzeń.

Akcja i tym razem nie jest szczególnie dynamiczna. Na pierwszym planie króluje Kosma i jego mikroświat, którym są przede wszystkim ukochana Matylda i dwie młodsze córeczki, Halszka i Różanka. Po tym, jak wygrał z ciężką chorobą i wreszcie mógł zacząć od nowa budować życie rodzinne, Matylda postanowiła wyruszyć w samotną podróż do Włoch. Kosma uzbroił się zatem w cierpliwość i czekał z córeczkami na jej powrót, zajmując się biznesem, pracą w Warszawie i dziećmi. Nagle na jego drodze pojawia się bliska mu niegdyś Iza, która już nie jest kelnerką w "Żółtej ciżemce"... Co wyniknie z tego niespodziewanego spotkania?

Ponieważ znów nie przeżyłam żadnego WOW podczas lektury, moja ocena jest nieco niższa. Jednak zdecydowane plusy tego tomu to niezła korekta, cudowne imiona bliźniaczek i kolejna piękna okładka.

Jak napisałam na początku tej recenzji, byłam ciekawa, w jaki sposób autorzy zakończą historię Kosmy i Matyldy. Przyznaję, że nie spodziewałam się takiego finału. Może jest ciut naciągany, ale cóż zrobić, widocznie tak to miało wyglądać. Mam nadzieję, że nie pojawią się już żadne dodatkowe tomy w stylu "Pamiętniki tego" czy "Dzienniki tamtego"... ;-)

Zdaję sobie sprawę, że moja ocena trochę odbiega od wielu ochów i achów, które można znaleźć w sieci, ale każdy ma prawo do subiektywnego odbioru literatury, którą czyta ;-) Dlatego dzielę się z Wami swoją opinią i zachęcam do sięgnięcia po tę trylogię w celu wyrobienia sobie własnego poglądu :-)