Zuza Wróbel na tropie

Warszawa, rok 1932.

Nastoletnia Zuza przyjeżdża do stolicy i zatrzymuje się u wujka, który jest słynnym komisarzem stołecznej policji. Okazuje się, że pociąg do zagadek i tropienia przestępców jest u nich rodzinny. Zuza krótko po przyjedzie i rozpoczęciu nauki w nowej szkole zauważa, że jej nauczyciel matematyki zniknął w tajemniczych okolicznościach. Z pomocą nowych znajomych postanawia odkryć, co tak naprawdę się stało.

To była bardzo ciekawa historia!

Tomasz Duszyński pisze w sposób lekki i zabawny, dzięki czemu książka wciąga od samego początku. Główna bohaterka, Zuza, to niezwykle błyskotliwa dziewczyna, której aż chce się kibicować.

Podobało mi się to, jak autor odmalował klimat międzywojennej Warszawy i ukazał ją jako barwne, tętniące życiem miasto z ciekawą gwarą.

Jedyne, co bym zmieniła w tej książce, to zakończenie. Uważam, że było trochę pospieszone w porównaniu do ogólnego tempa fabuły.

Bardzo przyjemnie spędziłam czas z tą historią i już nie mogę się doczekać kontynuacji!

?Detektywi z Domu pod Dębem? to pierwszy tom serii kryminalnej dla dzieci pod tytułem ?Zuza Wróbel na Tropie?. I chociaż książka ta jest z gatunku literatury dziecięcej, to muszę przyznać, że i mnie bardzo zainteresowała.
Tytułowa Zuza przeprowadza się do wujka i cioci, którzy mieszkają w Warszawie. Rodzice uważają, że tam są lepsze szkoły. Wujek jest komisarzem stołecznej policji, a sama Zuzia chce być detektywem. W sumie świetnie nadaje się do tej roli. Ma niewyparzony język i tendencje to wpada w kłopoty. Uwielbia również rozwiązywać łamigłówki i łamać szyfry.
W szkole szybko zaprzyjaźnia się z Anką Sikorą. Szybko również odkrywa, że pan od matematyki znika. Czy został porwany? Tego próbuje dowiedzieć się wraz z swoją koleżanką. Do swojej akcji wciąga również gazeciarza Franka i gimnazjalistę Tadeusza z Domu pod Dębem. Rozwiązanie tej zagadki nie jest proste. Tropy prowadzą ją do grupy matematyków, którzy pracują na złamaniem Enigmy. Do tego działa w tajemnicy przed wujostwem.
Akcja osadzona jest w przedwojennej Warszawie. Autor wspaniale oddał klimat tamtych czasów. Książka jednak jest dla dzieci, dlatego nie znajdziemy tutaj opisów nastrojów mieszkańców tuż przed wybuchem wojny. Nie będzie też tutaj rozważań politycznych i historycznych wspomnień. Natomiast wprowadzenie tutaj niemieckiej maszyny szyfrującej jest ciekawym pomysłem. Klimat również oddaje wprowadzenie gazeciarza.
Powieść wciąga już od pierwszych stron, kiedy to bohaterka zdradza, że ma dar do wpadania w kłopoty. Kiedy znika pan od matematyki, akcja przyśpiesza i właściwie cały czas coś się dzieje. Zarówno Zuza jak i pozostałe postacie potrafią dostarczyć wielu emocji. Zuza jest tutaj siłą napędową. Nie boi się niczego. Jest odważna, zadziorna i skuteczna w swoich działaniach. Pozostałe postacie również są dobrze tutaj wykreowane i wraz z Zuzą tworzą fajną grupkę.
Bardzo podoba mi się styl, jakim została napisana książka. Lekki i przyjemny. Czasami zabawny. Dzięki czemu młodszy nastolatek nie męczy się podczas czytania, a książka mu się nie dłuższy.
Książka jest wielowątkowa, nieprzewidywalna i posiada zaskakujące zwroty akcji. I jeśli wasze dzieci lubią łamać szyfry i czytać kryminały to seria o Zuzi Wróbel będzie dla nich miła lekturą. Polecam!

Jedną z najfajniejszych rzeczy w czytaniu książki jest to coś, co powoduje ciarki na plecach, to że z każdą stroną przeczytaną towarzyszą tobie emocje, o których mógłbyś/mogłabyś nie wiedzieć, nawet sobie nie wyobrazić. Kto zniknął, jak zniknął, kto jest twoim sprzymierzeńcem, a kto przeciwko tobie? Do tego dodajmy kilkoro nastolatków, którzy w dążeniu do prawdy powodują niezły emocjonalny rollercoaster, jak i spore zamieszanie w mieście. Przed wami mój patronat, za którym zatęsknicie zaraz po tym, jak skończycie, a wiecie dlaczego? Akcji, wątków, bohaterów jest tyle, że idzie się pogubić (tak pozytywnie), gdy już obierzecie prawidłowy tor i jesteście pewni, że TEN to musi być w to zamieszanym to nagle dostaniecie pstryczek w nos, bo zły obraliście kierunek.
?Zuza Wróbel na tropie? to pierwszy tom serii, która wciągnie nie tylko miłośników zagadek, tajemnic, pościgów, lecz całą rodzinę. Poznajcie tytułową Zuzę, przy której nawet naziści nie mogą czuć się bezpiecznie. :p Oczywiście to wszystko z przymrużeniem oka. Kiedy jest się bratanicą słynnego komisarza stołecznej policji koniecznie (i nie tylko) jest się pewnym, że nic w życiu nie może być brane za pewnik, że rodzina jest najważniejsza, a jeżeli coś jej grozi niebezpieczeństwo? Nie będę zdradzała, o czym jest książka, bo czytając będziecie mieli jakiś zarys tego wszystkiego, lecz w środku jest tego od groma no dobra zdradzę jedną z moich ulubionych akcji to biegająca babcia podążająca za podejrzanymi osobami. Nawet nie spodziewacie się, kim jest i jaki ma cel?!
Przedwojenna stolica ten klimat, specyficzna mowa, humor, przebieranek, i to, co daje tej pikanterii w podążaniu za nieznanym, zaszyfrowane wiadomości, słynna Enigma, obcy wywiad oraz pytanie, na które poznacie odpowiedzieć na końcu to: Czy młodzież poradzi sobie w świecie, w którym jest bardzo niebezpiecznie? Dzięki Zuzie poczujecie się kimś ważnym kimś, kto wierzy we własne siły, że przy odrobinie wysiłku realizacja pasji może być ekscytująca. Czy dziewczyna może dorównać chłopakom w odkrywaniu trudnych zagadek, które mogą sprawić trudność niejednemu dorosłemu? Czy najwięksi szyfranci mogą teraz spać spokojnie, wiedząc, że w okolicy kręci się Zuza? Będzie wesoło, ale i pod napięciem, więc rozgościcie się i zaczynajcie przygodę.
Kategoria wiekowa według wydawcy to 9-12 lat, ale jestem pewna, że 9-99 będzie odpowiednie. :D Polecam każdej osobie bez względu na wiek. Czytanie jest piękne, a czytanie dziecku, z dzieckiem to coś, co zaowocuje na zawsze.