Zwyczajna kobieta

"Zwyczajna kobieta" jest powieścią, która doskonale oddaje realia, jakie możemy zaobserwować w prawdziwym życiu. Nie ma tu niczego, co byłoby podkoloryzowane. To nasze zwyczajne życie, codzienność z problemami, troskami, obawami, pragnieniami i marzeniami, z jakimi każdy z nas się mierzy.

Główną bohaterkę Dankę z miejsca polubiłam, a nawet odnalazłam w niej sporą część siebie. Jej rozterki i wątpliwości niejednokrotnie przypominały moje własne. Tym bardziej łatwiej było mi ją zrozumieć. Myślę że i Wy poczujecie coś podobnego. No a Tomaszek... nie bedę tu nic zdradzać. Powiem tylko, że jedno warte drugiego. Zresztą, sami sprawdźcie.

Po tej książce nie nastawiałam się na pędzącą akcję czy nagły rozwój wydarzeń. Wręcz przeciwnie. Już sama okładka i wymowny tytuł sprawiły, że oczekiwałam powieści spokojniejszej, wyważonej, w jakiś sposób wyciszającej. I to też dostałam. Zatem lektura swoją konstrukcją idealnie wpasowuje się w jesienny klimat. Ale żeby nie było. Znajdziecie tu także sporo dobrego humoru.

Anna Płowiec odarła kobietę z masek, pokazując jej prawdziwe piękno, wartość siły, z których to cech czasem nie zdaje sobie sprawy albo zapomina, że to wszystko w niej drzemie. Często zwykłyśmy mówić, że jesteśmy takie zwyczajne, ale czy aby na pewno nie ma w nas czegoś wyjątkowego, co wyróżnia nas? Z czego możemy być dumne? Bo każda z nas jest wartościowa, wyjątkowa i ważna. Warto w to uwierzyć, bo i tym samym inni również będą nas takimi postrzegali.

Autorka pokazuje jak nadmierne koncentrowanie się na pracy, brak szczerej rozmowy i zaufania mogą zniszczyć związek. Pojawiają się wówczas domysły, niedopowiedzenia, samotność. Trzeba mówić o naszych oczekiwaniach i potrzebach.

"Zwyczajna kobieta" to ciepła, życiowa, okraszona humorem powieść pozwalająca inaczej spojrzeć na swoją osobę, poznać swoją wartość i siłę. Jeśli macie problem z samoakceptacją i wiarą we własne możliwości - przeczytajcie tę książkę koniecznie! I pamiętajcie: nie zostawiajcie swoich potrzeb na jutro! ...

Nigdy nie miałam styczności z twórczością Anny Płowiec, dlatego byłam bardzo ciekawa czy spodoba mi się jej styl pisania. I z całą pewnością mogę odpowiedzieć, że tak.
"Zwyczajna kobieta" to książka o kobiecie, która wcale taka zwyczajna nie jest.
Danka, główna bohaterka książki to kobieta, która jest silna, potrafi walczyć o siebie, twardo stąpa po ziemi, a jednocześnie ma zwykłe, życiowe i przyziemne problemy. Ma dwoje dzieci i kochającego męża, którego ciągle podejrzewa o zdradę, ponieważ Tomasz pracuje w fitness klubie, a tam przecież jest wiele zgrabnych kobiet. Danusia natomiast ma bardzo niskie poczucie własnej wartości. W polubieniu siebie mają jej pomóc warsztaty.
Główną bohaterkę polubiłam od pierwszych stron książki. Kobieta z problemami takimi jakie mamy my wszystkie.
Bardzo podobały mi się dialogi między bohaterami. Często dochodziło do zabawnych sytuacji.
Czytając dużo się śmiałam, ale również momentami zakręciła mi się łezka w oku.
Książka skłania nas do tego, żeby się na chwilę zatrzymać i pomyśleć o swoim życiu.

Anna Płowiec to dość poczytna polska autorka. Jak wypadła najnowsza ,,Kobieta zwyczajna" w jej wykonaniu? Przekonajmy się.

Nie miałam nigdy wcześniej styczności z twórczością Anny Płowiec, więc tym bardziej byłam ciekawa, czy jej styl i przygotowana historia wywrą na mnie pozytywne wrażenie. Poznajemy Dankę, szczęśliwą żonę Tomka, matkę Klaudii i Paulinki. Tak jest do czasu, gdy sklepik przez nią prowadzony upada, a mąż postanawia rozkręcić kolejny klub fitness dla pań. Danuta myśli, że małżonek zdradza ją z Izą, nową instruktorką jogi, bo zgodnie z wyczytanymi w kobiecym piśmie sugestiami spędza coraz więcej czasu poza domem, nie ma dla niej czasu, a ich życie seksualne praktycznie nie istnieje. W dodatku kobieta ma jedno bardzo ważne dla niej marzenie. Czy jej obawy okażą się prawdziwe i czy rodzina przetrwa pozorne kryzysy?

Muszę przyznać, że niezwykle przyjemnie spędziłam czas ze ,,Zwyczajną kobietą". Danka jest zupełnie taka sama jak my, ma swoje plany, marzenia, codzienną gonitwę za pracą, dziećmi, obowiązkami. Lubi wieczorem spędzić miły czas z mężem, choć ten nie zawsze ma siłę i czas, by dotrzymać jej towarzystwa. Kobieta obawia się, że być może Tomasz chce wymienić ją na młodszy model. W ich małżeństwie, jak w każdej relacji pojawiają się wzloty i upadki, ale najważniejsza jest rozmowa. Danka momentami jest czepliwa, docieka za wszelką cenę, co jej ukochany Tomaszek robił, kiedy, z kim i dlaczego. Bywa irytująca, zupełnie nie jak na ponad 35-letnią kobietę przystało. Choć kocha męża, w ostatnim czasie nie potrafi 100% mu zaufać. Czy faktycznie miała ku temu solidne podstawy?

Przeciwwagą dla przewrażliwionej Danuty jest jej przyjaciółka Alicja, która niedawno straciła zarówno męża, jak i mamę, a jej córeczka Kasia jest zagubioną w świecie nastolatką wchodzącą w wiek poważnego szkolnictwa. Anna Płowiec przygotowała dla swoich czytelników całe spektrum emocji i bohaterkę, z którą możemy się utożsamić. Czas z tą lekturą z pewnością nie będzie tym straconym. Z przyjemnością zapoznałam się z tą powieścią, o kobietach i dla kobiet, napisaną bardzo pięknym językiem.

Danka i Tomek są przykładnym małżeństwem. Takim tradycyjnym z dwójką dzieci, gdzie żona jest panią domu a mąż jest jedynym żywicielem. Danusia co prawda miała swój własny mały biznes kosmetyczny ale upadł. Teraz, kiedy mąż całymi dniami bywa w pracy i poza domem kobieta coraz bardziej pragnie zmian. Pragnie urozmaicenia. Szansą na zmiany jawi "Gabinet kosmetyki leczniczej i estetycznej. Metamorfoza" oraz warsztaty kobiece nad morzem...
Czy zwyczajna kobieta uwierzy w siebie? Czy małżeństwo upora się ze wszystkimi czyhającymi za rogiem problemami?

Autorka do tej pory napisała dwie książki, a ta jest trzecią w dorobku autorskim. Za mną "W cieniu magnolii" a w planach mam "Sekrety Julii". Teraz przyszłą kolej na najnowszą. "Kobieta zwyczajna" to historia kobiety takiej jak my. Nieidealnej, z kompleksami, znudzonej, niedowartościowanej. Takiej, która boi się ruszyć do przodu. Której życie stało się szare pod każdym względem.
Danka jest kobietą w średnim wieku. Na chwilę obecną bezrobotną. Wesoła i odważna. Z głową pełną pomysłów. Ma dosyć bycia panią domu na pełen etat. Odstawiona na boczny tor przez zabieganego pracą męża zaczyna doszukiwać się czegoś, co nie istnieje. Ale bardzo fajnie sobie radzi. Za sprawą wsparcia przyjaciółki, która choć sama przeszła tragedię, to stara się iść do przodu. Nowa praca i warsztaty kobiece są początkiem zmian u głównej bohaterki. Swoistej przemiany, podczas której przeobraziła się z poczwarki w pięknego motyla. Cudowna i spektakularna przemiana. Autorka bardzo ładnie prowadziła Dankę. Nie zabrakło humoru i wesołości, która pokrzepia i dodaje otuchy. Obserwowałam drogę Danki do akceptacji siebie samej. Zaakceptowania siebie i wydobycia tego, co najpiękniejsze. Każdy ma wady. Najważniejsza jest właśnie akceptacja. Zarówno samej siebie, jak i osoby, która jest tuż obok. Która stoi murem, która pokazuje na każdym kroku małutkimi niekiedy drobnostkami, ze jest tą najważniejszą. Ale związek ma to do siebie, że prawidłowa komunikacja to podstawa. Bez szczerości i zwykłej rozmowy rysy zaczną się pogłębiać. Tak samo jak w przypadku chwiania się zaufania, gdy wkrada się zazdrość.
Bardzo ładna powieść obyczajowa. Porusza istotne sprawy i niejednokrotnie może okazać się, że posłuży pomocą. Wskaże kierunek, którym powinniśmy podążać. Lektura motywuje od działań. Jest pisana lekko i humorystycznie. To wciągająca lektura, którą z przyjemnością czytałam. Okazała się być lepsza, niż się spodziewałam. Pochłonęła mnie a ja ją dosłownie w kilka godzin. Cudowna pokrzepiająca powieść. Warto ją przeczytać. Czeka Was pełna emocja przygoda, która poprawi Wam nastrój, i która sprawi, że na Waszej twarzy na dłużej zagości uśmiech.

Polecam