Życie mrówek

Z pewnością pamiętacie fantastyczną książkę pt. ?Życie pszczół?.
Dziś ten sam autor zaprasza Was do kolejnej swojej powieści pt. ?Życie mrówek?.
Jak zapewne wiecie ze szkoły, mrówka może żyć w wilgotnej glebie.
Ale czy wiecie, że może tam przebywać prawie rok bez pożywienia?
Mrówki należą do owadów błonkoskrzydłych, uzbrojonych w żądło i żyjących społecznie.
Rozpowszechniły się one prawie we wszystkich częściach świata, za wyjątkiem krajów polarnych i wysokogórskich.
Jeśli pomyślicie, to w przyrodzie, nigdzie nie znajdziecie równie dużego uczucia macierzyństwa.
?Kwoka broni swoich kurcząt, ale nie zdradza miłości ku jajom, które znosi.
Urwij zaś odwłok mrówce-robotnicy, która stara się uratować kokon, odetnij jeśli będziesz miał wstrętną odwagę to uczynić-dwie tylnie nogi, na czterech nogach, które jej pozostały-robotnica, nie wypuszczając swego drogiego ciężaru i wlokąc swe wnętrzności-gdyż zdolność zachowywania życia jest u niej równie niesłychana jak miłość-pójdzie dalej i zginie dopiero, gdy larwa lub poczwarka znajdzie się w pewnym schronieniu?.
W tym zatem heroicznym matriarchacie każdy osobnik z całym oddaniem spełnia swój obowiązek na rzecz wszystkich.
Dziś wiadomo, że mrówka jest jednym z najszlachetniejszych, najmiłosierniejszych, najbardziej oddanych stworzeń, które mieszkają na tej planecie.
Mrówka posiada w przednim odcinku odwłoka szczególną torebkę, którą można by nazwać torebką lub wolem społecznym.
To wole tłumaczy nam całą psychologię, całą moralność i zasadniczą linię życia owada.
Zachęcam Was moi drodzy sięgnijcie po tę fantastyczną książkę, która z pewnością przybliży Wam świat tych małych owadów i na pewno dowiecie się rzeczy, których jeszcze nie wiedzieliście.
Jestem tego pewna.
Oprócz wszystkiego, co zagraża żywym istotom na kuli ziemskiej; mrozami, suszami, powodzią, głodem i ogniem, poza wojnami jednego mrowiska z drugim, mrówka, której boją się wszyscy, ona ze swej strony obawia się znacznie niewielu wrogów.
Mrówka zupełnie inaczej niż ludzie, jest bardziej wrażliwa na rozkosz, mniej natomiast odczuwa ból.
Skaleczona, mając oderwany jakiś członek, nie schodzi ze swej drogi, tylko śpieszy do gniazda.
Natomiast, jeśli głodna siostra prosi ją o pożywienie, zatrzymuje się i oddaje rozkoszy karmienia.
Książka wydana oczywiście tylko i wyłącznie w twardej oprawie, szyta, a ilustracje i okładka książki są tak barwne, że grzechem byłoby nie wziąć do ręki tej przewspaniałej książki i nie przeczytać.
Dlatego gorąco zachęcam do przeczytania, bo książka jest godna polecenia.

Po rewelacyjnych książkach ,,Życie pszczół" oraz ,,Inteligencja kwiatów" sięgnęłam po kolejną publikację Maurice Maeterlincka ,,Życie mrówek."

Autor zaczyna od zapoznania Czytelnika z najbardziej ogólnymi informacjami o mrówkach, by w kolejnych rozdziałach przejść do bardziej szczegółowych dotyczących mrowiska, zakładania gniazda, prowadzenia wojen, porozumiewania się i orientacji oraz opisuje bliżej mrówki pasterki, mrówki grzybiarki, mrówki rolniczki, mrówki prządki, mrówki miodonośne, a także pasożyty w mrowisku.

Przyznam, że Maurice Maeterlinck w niezwykle ciekawy i entuzjastyczny sposób prezentuje życie mrówek, które rozprzestrzeniły się prawie we wszystkich częściach świata, z wyjątkiem krajów wysokogórskich i polarnych. Mrówczych społeczeństw jest tyle, ile gatunków tych owadów, odmiennych rodzajów i sposobów życia. Mrowisko zamieszkują królowe, masy mrówek robotnic bez określonej płci, kilkuset samców, a także pasożyty. Wszyscy członkowie tego społeczeństwa współpracują ze sobą. To co wyszuka robotnica i zbierze skrzętnie z narażeniem życia zasila społeczny wol. Nieustanne podawanie sobie pokarmu z ust do ust jest czymś zwyczajnym w świecie mrówek. Mrówki wojowniczki, zwane Amazonkami nie mogą przyjmować pokarmu bez pomocy niewolnic-robotnic wydzielających z wola miód i osobniki tego gatunku zmarłyby z głodu, kąpiąc się same w pożywieniu. Z innych ciekawostek podam, że mrówki mogą żyć w wilgotnej ziemi prawie rok bez pożywienia. Samce mrówek wkrótce po zapłodnieniu tracą skrzydełka. Te małe stworzonka cieszą się niezniszczalnym zdrowiem i niezwykłą trwałością życia. Po odcięciu głowy żyją jeszcze dwadzieścia dni i do ostatniej chwili trzymają się na nogach. Są wrażliwe tylko na zimno, które jednak ich nie zabija, lecz wprowadza w stan odrętwienia. Są bardziej wrażliwe na rozkosz, a mniej na ból. Skaleczone nadal podążają do gniazda, jak gdyby nic się nie stało, ale jeśli głodna mrówka poprosi o pożywienie, zatrzymują się i z rozkoszą ją karmią. Żyją ,,przede wszystkim w nieśmiertelności, gdyż są częścią całości, której nikt nie może zniszczyć."

,,Życie mrówek" to nie podręcznik, ale niezwykle ciekawa opowieść przyrodnicza z elementami filozoficznymi, która jest bardzo ładnie i starannie wydana oraz opatrzona licznymi rysunkami. Po lekturze książki zgadzam się z jej autorem, że myrmekologia jest nauką, która dotyka zagadnień najbardziej subtelnych, najbardziej tragicznych i najbardziej niepokojących. Jestem ciekawa, czy w serii ukaże się też książka ,,Życie termitów", bo jeśli tak, to na pewno po nią sięgnę. Serdecznie polecam książkę wszystkim Czytelnikom, którzy mają ochotę poznać tajemnice mrowiska.

"Mrówka jest niezaprzeczalnie jednym z najszlachetniejszych, najmiłosierniejszych, najbardziej oddanych, wspaniałomyślnych i altruistycznych wśród stworzeń, które bytują na naszej planecie."

Po rewelacyjnej i oczarowującej "Inteligencji kwiatów", wybornym i fascynującym "Życiu pszczół", nadszedł czas na "Życie mrówek". Kolejny raz jestem pod ogromnym wrażeniem uroczej i dbającej o najmniejszy szczegół szaty graficznej książki, w tym pięknych ilustracji idealnie korespondujących z omawianymi zagadnieniami. Jeden z rysunków mrówek jest dziełem szkicowników żyjących w siedemnastym wieku, przyglądając się mu, jak i pozostałym, czujemy dreszcz emocji związany z wielowiekową nienasyconą ciekawością człowieka odnoście otaczającego go środowiska. "Życie mrówek" to świadectwo zainteresowań i zdobyczy wiedzy z zakresu myrmekologii, zebranej do lat trzydziestych dwudziestego wieku, gałęzi entomologii badającej, obserwującej i poznającej mrówki w naturalnym i sztucznym środowisku.

Maurice Maeterlinck w sympatycznym stylu oprowadza czytelnika po świecie mrówek, żyjących we wszystkich niemal regionach Ziemi. Odkrywa tajemnice tych malutkich owadów, tajniki życia i fenomen zadziwiającego współdziałania członków społeczeństwa. Uświadamia, że ile gatunków mrówek, tyle odmiennych postaci, zabarwień, wielkości, a także rodzajów, sposobów, zwyczajów, charakterów i inteligencji. Spoglądamy na budowę ciała, konstrukcje mrowisk, praktyki zakładania nowych gniazd. Przekonujemy się, że mrówki miłują porządek, chętnie nie tylko pracują, ale też odpoczywają, uczestniczą w zabawach, a nawet zapasach sportowych. Mają wyraźne poczucie własności, stąd między innymi doskonale zorganizowana armia, zaawansowana obrona, toczenie gwałtownych wojen zaczepnych, pełnych forteli najazdów i przewlekłych wojen terytorialnych.

Ich niewątpliwym atutem jest sprawnie funkcjonujący system orientacji i porozumiewania się, elastyczność i talent przystosowania się do zastanych warunków, niezniszczalne zdrowie i niezwykła trwałość życia. Zaprzyjaźniamy się z wywiadowczyniami, zbieraczkami żywności, pasterkami mszyc, grzybiarkami, żniwiarkami, rolniczkami, ogrodniczkami, kopaczkami, prządkami i miodonośnymi. Autor niejednokrotnie odwołuje się do pokrewieństwa inteligencji ludzkiej i mrówczej, antropomorfizacja przenika przez tekst, ta perspektywa nadawania ludzkich cech i motywów postępowania rodzinie mrówkowatych oddziałuje na wyobraźnię czytelnika, pomaga dokonać porównań i wzbudzić szacunek wobec tych owadów. Książkę czyta się z przyjemnością i zaangażowaniem, choć nie ukrywam, że poprzednie bardziej mnie do siebie przekonały, bo oprócz popularnonaukowego charakteru miały w sobie sporą dawkę poetyczności, wytworności i elegancji, a za to mniej przytoczonych cytatów i odsyłaczy do innych publikacji.