Żywi i umarli

Spokojne zazwyczaj Eschborn zostaje zelektryzowane przez serię tajemniczych morderstw. Wszystkie ofiary giną z ręki strzelca z niesamowitymi umiejętnościami. Kim jest? Jaki ma plan? Co łączy ofiary? Jeśli jeszcze Was nie zachęciłam, nie martwcie się, to dopiero początek niekończącej się listy zalet. Neuhaus wprowadza nas w świat detektywów z krwi i kości. Jej bohaterowie są oddani pracy, ambitni i inteligentni- wspaniale poznaje się kolejne elementy układanki ich oczami. Autorka nie próbuje nam udowodnić, że są idealni, czy bezbłędni, podobnie, jak każdy z nas muszą mierzyć się z różnymi przeciwnościami losu i okolicznościami, na które często nie mają wpływu. Dzięki temu książka nabiera realizmu i autentyczności, można odnieść wrażenie, że ta historia mogła wydarzyć się naprawdę. Śledztwo niestety nie jest łatwe. Neuhaus kluczy, wprowadza nowe wątki i kolejnych bohaterów. Chętnie igra ze swoim czytelnikiem i próbuje nam utrzeć nosa. Nie pozwala, żebyśmy szybko i łatwo rozpracowali jej plan, trzyma wszystko w tajemnicy do samego końca. Niedopowiedzenia, zwroty akcji, atmosfera napięcia to elementy obowiązkowe dla tego gatunku, których w tej powieści również nie zabrakło. Najmocniejszą stroną książki jest jednak wspaniały i nowoczesny pomysł na fabuł. Autorka skupia się mianowicie na tematyce oddawania organów i granicy dzielącej życie od śmierci. Mierząc się z jej dziełem musimy odpowiedzieć sobie na wiele pytań i pokonać własne demony. Jak my zachowalibyśmy się w takiej sytuacji? Czy bylibyśmy gotowi w ten sposób pomóc innym? I przede wszystkim- kiedy można uznać człowieka za martwego? Gorąco polecam.

?Żywi i umarli? Nele Neuhaus to siódmy tom cyklu o parze detektywów ? Pii Kirchhoff i Oliverze von Bodensteinie. Tym razem ten świetnie uzupełniający się duet musi stawić czoła szaleńcowi mordującemu niewinnych ludzi. Szybko okazuje się, że ofiary Snajpera nie są przypadkowe, lecz starannie dobrane według pewnego klucza. Mimo iż policjanci znają motywy mordercy, nie są w stanie przewidzieć, kto stanie się kolejnym celem doskonale strzelającego kata. Także ich śledztwo wystawiane jest na próby, gdyż w kręgu podejrzanych znajduje się coraz więcej osób.

Tak jak inne kryminały niemieckiej pisarki, ?Żywych i umarłych? czyta się jednym tchem. Sprzyja temu skomplikowana intryga, którą podsycają nagłe i liczne zwroty akcji. Dzieje się tu wiele, więc trudno oderwać się od lektury. Niewątpliwą zaletą jest też zaskakujące zakończenie oraz wprowadzenie do śledczej ekipy nowego bohatera, rzekomo wybitnie uzdolnionego profilera, który szybko zyskuje sobie przezwisko Napoleon. To postać irytująca, ale i rozładowująca napięcie satyrycznym rysem, jaki nadała mu autorka.

Powieść Nele Neuhaus nie jest kryminałem, który się połyka i szybko o nim zapomina. Na pewno dzieje się tak za sprawą poważnej i wzbudzającej emocje tematyki transplantologii oraz związanych z nią kontrowersji. Autorka pokazuje, jak szczytne idee mogą zostać wynaturzone przez chciwość, chore ambicje i lekceważenie medycznych procedur.
Ciekawie przedstawione są w książce emocje, jakie towarzyszą ludziom, którzy muszą, nieraz w krótkim czasie, zdecydować o pobraniu narządów od swoich bliskich. Te bolesne przeżycia i ciężar decyzji nieraz kładą się cieniem na całym życiu, czego przykładem są bohaterowie powieści.

?Żywi i umarli? to opowieść skłaniająca do myślenia i do zadumy, poruszająca temat kontrowersyjny i trudny, odsłaniająca różne oblicza transplantologii i wykonujących ją lekarzy, którzy nie zawsze kierują się w pracy etycznym kodeksem.
Nele Nauhaus nie jawi się tu jako przeciwniczka przeszczepów. Wręcz przeciwnie ? pokazuje, że to idea szlachetna, ale tylko wówczas, gdy realizują ją szlachetni ludzie.
BEATA IGIELSKA