Ebook 33 Ewy i trzech Adamów mobi,epub

i Prat (przyp. red.; jeśli nie zaznaczono inaczej, przypisy pochodzą od autora). [3] W Starym Testamencie - Gehenna (hebr. Gehinnom, Dolina Hinnom) w czasach starożytnych wyznaczała granice Jerozolimy. Pierwotnie była wysypiskiem śmieci, miejscem kremacji zwłok przestępców oraz tych, którym odmówiono normalnego pogrzebu z innych powodów. W Nowym Testamencie - słowo ,,gehenna" pojawia sie 12 razy (11 razy wypowiada je Jezus). Jest zwykle tłumaczone jako piekło. W eschatologiii chrześcijańskiej gehenna staje się również synonimem miejsca potępienia (piekła) i wiecznego ognia, w którym będą płonąć potępieni po Sądzie Ostatecznym. Święty Marek w swojej ewangelii 9:43, 45, 47 roztacza wizje piekła oparte na starotestamentowej księdze proroka Izajasza 66:24 (przyp. red.). [4] Ryszard Frelek - kierownik Wydziału Zagranicznego KC PZPR, zaprzyjaźniony z Ryszardem Kapuścińskim, pierwszy korespondent PAP w Indiach. [5] Twain M., Pamiętniki Adama i Ewy, tłum. Teresa Truszkowska. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1997. [6] Tamże. [7] Chodzi o Dawne dzieje Izraela, znane też pod tytułem Starożytności żydowskie (przyp. red.). [8] Milton J., Raj utracony, tłum. Maciej Słomczyński. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1986. I WENUS WE WŁOSIENNICY Samotna kobieta z Magdali nad jeziorem Genezaret - miasta-twierdzy albo wioski solonych ryb, bo nazwa może znaczyć jedno i drugie - opętana była przez siedem złych duchów, a siedem znaczyło w Starym Testamencie wszystko. Jezus wygnał je z niej jako egzorcysta albo jako lekarz psychiatra. Mógł zresztą być jednym i drugim. Maria Magdalena, po matce Jezusa, jest najbardziej znaną kobietą z Nowego Testamentu. Jako święta patronuje tak wielu zawodom, pasjom i namiętnościom, że wybrano dla potrzeb jej mitu kobiecość, jego symbole i praktyki. Jedna z badaczek Pisma Świętego, pisarka Margaret Starbird, proponuje gematrię, czyli dekodowanie tekstu według zasad numerologii. Literom greckiego alfabetu przypisywane były liczby. Greckie ,,h Mandalhah" zawiera liczbę 153, którą sumerolodzy oznaczali kształt (), czyli srom - świętą kobiecość, symbol odradzania się, bramę życia, wejście, starożytny symbol Bogini. Tak właśnie kojarzy się Maria Magdalena. Była równa apostołom, czy jednak była apostołką? Jeśli tak, to jak ją zwać? Panią apostoł, tak jak się mówi pani premier, pani redaktor, pani doktor? Uważa się, że to najczęściej portretowana święta. Ale do dziś nie wiadomo, czy w ogóle istniała. Dziwnym trafem nie można znaleźć obrazu z jej wizerunkiem w żadnej historii sztuki. Malowali ją, to znaczy wyobrażenie o niej, między innymi Tycjan i Holbein. Na obrazie Hansa Holbeina (Starszego) Noli me tangere widać Jezusa - ubrany w ciemną szatę i szal, nagimi stopami robi krok do tyłu, a rękami wyciągniętymi przed siebie i dłońmi z postawionymi na sztorc palcami daje im powiedzieć: ,,Odejdź, nie przystępuj do mnie". Kobieta z lewej (od widza) strony obrazu stara się zrobić krok ku niemu i wyciąga prawą rękę, której przedłużenie dotknęłoby Jezusa na wysokości biodra. Holbein malował wyobrażenia o Marii Magdalenie, a cóż o niej mógł wiedzieć na początku XVI wieku? Że była patronką ,,ludzi o skłonnościach kontemplacyjnych, patronką nawróconych, farmaceutów, rękawiczników, fryzjerów, pokutujących grzeszników, wytwórców i sprzedawców perfum, pociągu seksualnego oraz kobiet"[9]. Trudno się dziwić, że na jego obrazie Jezus jest wyraźnie wystraszony. O Marię Magdalenę upomniała się siostra Wendy Beckett[10], zakonnica z reguły Notre Dame, Angielka, absolwentka Oksfordu, nauczycielka w RPA, karmelitanka z Norfolk, autorka bardzo popularnego programu o malarstwie w BBC, wnikliwa i subtelna eseistka. Reprodukuje Tycjana z około 1512 roku, obraz trochę wcześniejszy od portretu Holbeina. Jezus niemal nagi, przepasany tylko w biodrach opończą zawiązaną na szyi i osłaniającą plecy, jedną ręką wsparty na kosturze, drugą przytrzymuje opończę na wysokości biodra, chroniąc się zarazem przed dłonią Marii Magdaleny. Kobieta, klęcząc, próbuje dotknąć jego ciała. Jest przedstawiona z profilu, ma długie, rude włosy, białą koszulę-suknię i bogaty, purpurowy płaszcz. Za nimi drzewo, miasteczko na wzgórzu i morze. Siostra Beckett, ze względu na transformację stylów, a także techniki malarskie, uważa Tycjana za ,,może najważniejszego z wielkich malarzy renesansu", czyli większego od Leonarda da Vinci i Michała Anioła. O obrazie Chrystus objawiający się Magdalenie siostra pisze, iż płótno z młodzieńczego okresu Tycjana ,,rozkoszuje się rozegraniem ludzkich kontaktów między żarliwą Magdaleną a ascetycznym Chrystusem, który odsuwa się od niej z najdelikatniejszą uprzejmością". Siostra widzi taneczny krok Jezusa, a jest to chwila tuż po zmartwychwstaniu. Używa w opisie terminów, które