Ebook A właśnie, że będę szczęśliwa! Sztuka tworzenia dobrego i pełnego radości życia mobi,epub

szej sekundzie szczęścia Każdy rozwój dokonuje się stopniowo. Krok po kroku. LISTA TWOICH PRAGNIEŃ Twój plan wędrówki do szczęścia Zanim zaczniesz wspinać się po stopniach wiodących do szczęścia, spróbuj odpowiedzieć na poniższe pytania. Bez zastanawiania się, tak jak podpowiada ci intuicja. Zapisz to, co przyjdzie ci do głowy, notując wyłącznie pragnienia. Możesz je później modyfikować lub też wrócić do nich w trakcie lektury. W tym momencie życia, w którym się znajduję, chcę: Być __________ Mieć __________ Dzielić __________ Dać __________ Stać się __________ Spróbować __________ Przeżyć __________ Nauczyć się __________ Zrobić __________ Czuć __________ Stworzyć, wyprodukować __________ Odwiedzić, zobaczyć, odkryć __________ Zostawić za sobą __________ I Wiek Słyszeliście już? Przestałem się starzeć![2] Raymond Devos [2] Słowa przypisywane Raymondowi Devosowi. Wiek nie ma tu nic do W naszym życiu, czy to w wieku trzydziestu, czterdziestu, czy pięćdziesięciu lat, zawsze pojawiają się zakręty, które sprawiają, że nagle się czujemy starsi, niż jesteśmy w rzeczywistości. Otoczenie dorastających synów i córek, nowi koledzy w biurze, którzy właśnie zostali zatrudnieni, a mogliby być naszymi dziećmi, pierwsze ,,Dzień dobry pani!", pojawiające się okrutnie i znienacka pewnego dnia przy kasie w lokalnym spoż Te wszystkie drobne zmiany, które czasem sprawiają, że nawet o tym nie myśląc, odczuwamy ciężar naszego wieku i wydaje nam się on nie do udźwignięcia. ,,Przestałem się starzeć!". Bardzo lubię błyskotliwe uwagi Raymonda Devosa, gdyż tak naprawdę w tych ironicznych słowach kryje się rzeczywiste remedium na lęk związany z przemijaniem - wystarczy uznać, że czas nie istnieje. Postanowić, że po prostu przestajemy się starzeć. Zatrzymać się w tym wieku i stanie ducha, w którym jesteśmy teraz, od razu. Właściwie czemu nie? Swoim wiekiem zaczynamy się przejmować, gdy tylko jesteśmy w stanie go dokładnie określić i od tego momentu robimy wszystko, żeby przesunąć jego granice. Przez całe epoki, kiedy jeszcze nie istniał kalendarz, jaki obecnie znamy, ludzie nie mieli pewności co do dnia, miesiąca ani nawet roku, w którym się urodzili! Zdarzało się, że na podstawie ułożenia planet, pory zimnej, ciepłej lub suchej, fazy księżyca czy też pamiętnego wylania rzeki starszyzna plemienna była w stanie określić jakiś przedział czasowy, w jakim dana osoba wyszła z łona Ale jakże daleko temu do naszej precyzji, gdy mówimy, że ktoś urodził się nie trzeciego, a dokładnie czwartego sierpnia o godzinie 00:02, jak było w moim przypadku. A jak to jest w świecie zwierząt? Jaki pies, wilk, kot lub świstak zna swoją datę urodzenia? Swój wiek? Czy to w ogóle ma dla nich znaczenie? Czy w jakikolwiek sposób utrudnia im życie? Zresztą dlaczego miałoby to być dla nich ważne? Jak miałoby to wpływać na ich szczęście? Wiek - ten tak ludzki powód trosk, jakaś naukowa forma, która z biegiem czasu sprowadziła na nas tyle Fakt, że przypisujemy mu tak duże znaczenie, zbyt często stanowi przeszkodę na naszej drodze do szczęścia. A przecież to tylko pewna wartość liczbowa, taka jak waga. Możemy nie zwracać na nią uwagi. Nie chodzi o to, żeby głosić ideę wiecznej młodości, ale aby pielęgnować szczęśliwe życie, nie traktując wieku jako czynnika decydującego. Zauważ, że wiek jest często przeszkodą powstrzymującą nas przed rozpoczęciem nowego życia, nowych przedsięwzięć. Jeśli postrzegamy go jako zbyt zaawansowany, blokuje on realizację naszych marzeń i cieszenie się pełnią życia, a w ostatecznym rozrachunku po prostu nam szkodzi. Kto, mając ponad sześćdziesiąt lat, odważyłby się dziś wystartować w Maratonie Nowojorskim albo stworzyć własną kolekcję ubrań, aby zrealizować swoje marzenie? Raczej niewiele osób. Zanim nawet sformułowalibyśmy tę myśl lub zaczęli ją rozważać, jakiś przytłumiony głos od razu wysyczałby nam do ucha: ,,Jesteś już na to za stary, za ". Ale to nieprawda! Dowodem są te niesamowite historie, na które możemy natknąć się w mediach społecznościowych. Takie, jak przykład Ruth Flowers (znanej też jako Mamy Rock), legendarnej babci, która, mając dużo ponad sześćdziesiąt lat, została DJ-ką. Odkryła tę pasję podczas dyskoteki, na którą zaprosił ją z okazji swoich urodzin jej wnuk. Przeszła szkolenie z miksowania muzyki i podczas festiwalu filmowego w Cannes w 2009 roku, w Villa Murano, jako DJ-ka miała swój pierwszy występ przed publicznością składającą się z gwiazd kina. W 2011 roku została wpisana do Księgi rekordów Guinessa jako najstarszy DJ na świecie. Zmarła kilka lat później, w 2014 roku, a swoje ostatnie lata spędziła na tym, co lubiła najbardziej - miksowaniu muzyki house i rock w klubach. Wydała na