Ebook Admirałowie mobi,epub,pdf

ostał asystentem sekretarza marynarki wojennej. Zaledwie tydzień po zaprzysiężeniu przedłożył prezydentowi raport na temat gotowości floty, o którego przygotowanie został poproszony. Obok jasno przedstawionych szczegółów oraz wyważonych analiz, dokument zawierał aż cztery odrębne ostrzeżenia o możliwych ,,problemach z Kubą"10. Problemy z Kubą oznaczały problemy z Hiszpanią, która pomimo częstych powstań lokalnej ludności i okazjonalnych przerw w sprawowaniu realnej władzy, władała tą wyspą od czasów Krzysztofa Kolumba. Z kolei Stany Zjednoczone wyrażały zainteresowanie Kubą od przynajmniej półwiecza, a teraz trwał tam kolejny powszechny zryw, który według niektórych wymagał amerykańskiej interwencji. Później tego lata, gdy Leahy kończył naukę w Annapolis, Roosevelt powiedział słuchaczom na Naval War College, że ,,Gotowość do wojny to najskuteczniejszy sposób wspierania pokoju". Mniej więcej w tym samym czasie nawiązał przyjaźń z komodorem11 marynarki Georgem Deweyem. Jako młody porucznik służący pod rozkazami admirała Davida Farraguta podczas wojny secesyjnej, Dewey obserwował z podziwem, jak drewniane okręty admirała omijają forty konfederatów, co umożliwiło opanowanie Nowego Orleanu. Później Dewey wspominał z tęsknotą słynne zawołanie Farraguta ,,Do diabła z torpedami; cała naprzód!", kiedy admirał wpływał do zatoki Mobile. Liczył, że podobna okazja może trafić się również w jego karierze, a Roosevelt chciał mu ją ofiarować12. Theodore Roosevelt najbardziej lubił swoją pracę, kiedy sekretarz marynarki, łagodny i dobrotliwy John D. Long, wyjeżdżał wypocząć na urlop. Wtedy sam pełnił funkcje sekretarza. Dzień przed powrotem Longa z wakacji do stolicy, pod koniec września 1897 r., pełniący obowiązki sekretarza Roosevelt odkrył ku swojemu przerażeniu, że w miejsce Deweya, na stanowisko dowódcy Eskadry Azjatyckiej, rekomendowano innego komodora. Natychmiast zakasał rękawy, wysłał do McKinleya pewnego senatora, żeby ten wstawił się za Deweyem i zanim następnego ranka Long wrócił do pracy, na jego biurku leżała notatka, w której prezydent zwracał się o mianowanie Deweya. Sekretarz przeczytał ją i się wściekł, bowiem sam faworyzował tamtego komodora, ale przecież nie mógł kłócić się z prezydentem. A zatem George Dewey wkrótce mógł wyruszyć do Hong Kongu, a Theodore Roosevelt miał na Dalekim Wschodzie swojego człowieka13. Filipiny znalazły się już na celowniku Deweya, więc Roosevelt skupił się na Kubie. Jak na ironię to nie kto inny, a sekretarz Long zasugerował, żeby w przyjacielskim geście dyplomatycznej kurtuazji wysłać z Key West do Hawany pancernik Maine. Hiszpańskie władze wyspy raczej nie mogły sprzeciwić się amerykańskiej inicjatywie, niemniej napięcie osiągnęło taki poziom, że po przybyciu do Hawany dowódca pancernika nie pozwolił swojej załodze zejść na ląd. Wieczorem 15 lutego 1898 r., gdy Maine stał na kotwicy w hawańskim porcie, okrętem wstrząsnęła nagle potężna eksplozja, która niemal całkowicie zniszczyła przód jednostki. Maine szybko poszedł na dno, zabierając ze sobą 266 ludzi. Do dzisiaj trwają gorące spory czy wybuch był skutkiem miny albo innego zewnętrznego ładunku, czy też niewykrytego pożaru w jednej z węglowni, sąsiadującej z magazynem prochu. Wówczas jedyną możliwą do przyjęcia odpowiedzią, zwłaszcza dla tych, którzy palili się do wojny, był sabotaż14. Po południu 25 lutego, szczęśliwie ponownie pełniąc obowiązki w zastępstwie sekretarza Longa, Roosevelt zadepeszował do komodora Deweya do Hong Kongu, żeby trzymał kotły na swoich okrętach rozgrzane, a w razie wypowiedzenia wojny Hiszpanii, podjął działania ofensywne przeciwko hiszpańskiej flocie na Filipinach. Następnego ranka, po powrocie do pracy, Long donosił, że ,,Roosevelt, z typową dla siebie porywczością, nieomal doprowadził do eksplozji większej od tej na Maine". Co jednak znamienne, nie cofnął jego rozkazów, a gdy kilka tygodni później pęd ku wojnie wyrwał się spod kontroli sekretarza, sam nakazał Oregonowi pośpieszenie wyruszyć z zachodniego wybrzeża i dołączyć do głównych sił Floty Atlantyku15. Ten sam pęd porwał i prezydenta. W poniedziałek, 11 kwietnia 1898 r., zachęcony przez opinię publiczną William McKinley przesłał na Kapitol orędzie wojenne. W Kongresie zasiadało dość izolacjonistów, żeby ciągnąć debatę przez ponad tydzień, jednak amerykański parlament wypowiedział wojnę Hiszpanii 19 kwietnia - dokładnie rok po tym, jak Theodore Roosevelt rozpoczął pracę w Departamencie Marynarki Wojennej. William D. Leahy oraz inni członkowie załogi Oregonu dowiedzieli się o tym 30 kwietnia od kapitana portu w Rio de Janeiro. Po walce ze sztormami Pacyfiku i bezpiecznym przejściu przez Cieśninę Magellana, Oregon płynął na północ wzdłuż atla