Ebook Alfabet Moje życie mobi,epub,pdf

zauważone; że ni stąd, ni zowąd moje zwyczajne życie zakonne uznano za nadzwyczajne, warte wyróżnienia. Oczywiście, daleko mi z tego powodu do pychy, bo o moim poczuciu wewnętrznej wartości nie decyduje to, że ktoś mnie zauważa. Kiedyś miałem pewien kłopot z odnalezieniem się w przestrzeni między pochwałami i naganami. Wtedy przypomnieli mi się starzy ojcowie monastycyzmu, którzy w takich sytuacjach wysyłali na groby przodków. Najpierw kazali wychwalać zmarłych, a następnie złorzeczyć im. Po powrocie pytali, czy coś się działo, gdy wznoszone były hymny pochwalne. Nic. A gdy przeklinano zmarłych? Też nic. ,,Idź więc i rób to, co robiłeś do tej pory" - brzmiała mądra odpowiedź. Trzymając się żartobliwej konwencji, pragnę podkreślić, że Krzyż Kawalerski można dostać nie tylko za długoletnie pożycie małżeńskie, ale także za 80 lat Jaka nagroda była dla Ojca najbardziej znaczącym wyróżnieniem? Tak naprawdę, to nie odczuwam jakiejś wielkiej radości z tego powodu, że dobrzy ludzie mnie wybierają. Jednak z drugiej strony, jeśli w toczącej się walce z klerem zauważa się, że jest jeszcze jeden ksiądz, którego się akceptuje, to bardzo się cieszę z tego powodu. Nie czuję żadnej zawiści, kiedy widzę, że są jeszcze jacyś kapłani, mnisi czy ludzie świeccy dobrze przyjmowani przez innych. Dzięki Bogu, że tacy jeszcze są! A mnie wystarcza wyróżnienie, że znajduję się w gronie takich kapłanów, którzy starają się nie być zgorszeniem, o czym tak często ostatnio przypominają media. W 2009 roku otrzymał Ojciec w Tomaszowie Mazowieckim order ,,Ecce Homo", nadawany przez kapitułę osobom, które wbrew wszelkim przeciwnościom poprzez konsekwentną działalność dają świadectwo bezinteresownej miłości bliź Bardzo sobie go cenię, bo znalazłem się w gronie ludzi zacnych i - co budujące - także skromnych. Wcześniej odznaczony orderem ks. Jan Twardowski dziwił się, że w jego poezji doszukiwano się wpływów wielkich twórców francuskich i niemieckich. ,,To ja taki jestem?" - pytał zdumiony, dodając: ,,Przecież ja piszę tylko takie wierszyki: Mała myszka siedzi sobie i ząbkami serek ". Tak samo na mnie ta nagroda spadła jak przysłowiowy grom z jasnego nieba. Doceniam ją, ale przede wszystkim przez wzgląd na ludzi, którzy zauważyli, że coś dobrego robię. Nie unika Ojciec żadnego, nawet najtrudniejszego tematu, choćby wypowiadania się o seksie. Zakonnika nie krępują takie sprawy? Nie jestem w tym oryginalny. Wystarczy sięgnąć po książkę kapucyna ojca Ksawerego Knotza, który napisał o tych sprawach prawdziwy poradnik. Co innego epatować seksem w jakimś pornograficznym wymiarze, a co innego mówić o takich rzeczach normalnym językiem. Bo seks jest przecież czymś normalnym, wymyślonym przez Pana Boga, a jedynie zboczenia są dziełem człowieka. Co najbardziej zagraża człowiekowi XXI wieku? Ponad wszelką wątpliwość bezbożnictwo. Problem jednak polega na złym pojmowaniu Kościoła. Nie można bowiem postrzegać Kościoła tylko jako instytucji, bo wówczas zatraca się pełny obraz mistycznej więzi człowieka z Bogiem. Ale gdy Kościół traktuje się jako instytucję i pokazuje, że jej członkowie źle się zachowują, to niektórzy nawet radzą mi, bym jako człowiek uczciwy tę instytucję opuścił. Ale ja z takimi głosami nie mogę się utożsamiać. Kościół to przede wszystkim Chrystus - Przyjaciel. Zupełnie normalne jest, iż kiedy Jezus cierpi i zewsząd Mu dokładają, to w takiej sytuacji nie mogę tak normalnie odejść. Przyjaciela przecież nie opuszcza się w biedzie. Nieustannie Ojciec nas zaskakuje. Mając 80 lat, zaczął Ojciec pisać bloga w internecie. Tylko dlatego, że zasugerowało mi to nasze Wydawnictwo ,,Tyniec". Ze względu na brak czasu sam bym nie wpadł na taki pomysł. Ale dałem się przekonać i spróbowałem. To kolejny przykład otwartości na inicjatywy w stosunku do mnie. Odzew przeszedł oczekiwania: ponad pół miliona wejść i 17 tysięcy dyskutujących. Na jeden wpis pojawiło się kiedyś 558 odpowiedzi. Blog stał się prawdziwym klubem dyskusyjnym, miejscem wymiany poglądów. Jest swoistą świetlicą, do której wszystkich zapraszam, ale nie ze wszystkimi chcę się bawić. Bo blog, dając możliwość wypowiadania się różnym ludziom, pozwala na nierzadko pojawiające się ordynarne obrażanie. Tego nie mogę popierać, jednak chcąc docierać do wszystkich, nie można w takie wpisy ingerować. Na tym samym blogu zorganizowała się grupa modlitewna, która raz w tygodniu spotyka się za pośrednictwem internetu na wspólnej modlitwie w intencji tych wszystkich, którzy nie potrafią poskromić swoich emocji i używają wulgarnego języka. I na tym polega siła tego oręża we współczesnym świecie. Internetem, telefonem komórkowym i innymi gadżetami także zakonnik musi się umieć posługiwać, zwłaszcza