Ebook Anegdoty dziennikarskie mobi,epub

Od ma­te­ria­łu za­pla­no­wa­ne­go na po­zy­cji czwar­tej. Po­tem leci ten, co miał być trze­ci. Ser­wer emi­syj­ny od­zy­sku­je ży­cie, a ma­sko­wa­na make-upem twarz pro­wa­dzą­ce­go - ko­lor. Uda­je się w koń­cu też wy­emi­to­wać re­la­cję, któ­ra mia­ła otwie­rać ,,Fak­ty". Nie dało się jed­nak wy­pu­ścić wszyst­kie­go. Spóź­nio­ny i skró­co­ny pro­gram do­cie­ra w koń­cu do mety. Lecą na­pi­sy koń­co­we, leci pot z czo­ła, w te kil­ka­na­ście mi­nut dru­gie­go maja po­le­ciał też ja­kiś do­dat­ko­wy rok z ży­cia Ka­mi­la Dur­czo­ka. RURKU! Ja wiem, na jaką opo­wieść z ży­cia ,,Fak­tów" wszy­scy tu cze­ka­ją. Na po­czą­tek jed­nak pro­ste py­ta­nie. Kto jest naj­bar­dziej zna­nym (a już na pew­no naj­bar­dziej lu­bia­nym) pra­cow­ni­kiem TVN? Kuba Wo­je­wódz­ki? Ka­mil Dur­czok? Mo­ni­ka Olej­nik? Może duet Do­ro­ta Wel­l­man - Mar­cin Pro­kop? Może. Ale jed­nak nie. Naj­bar­dziej zna­ny i lu­bia­ny jest Ru­rek. Nie sły­sze­li­ście o nim?! Nie­moż­li­we! Ru­rek swo­ją nie­ocze­ki­wa­ną ka­rie­rę za­wdzię­cza słyn­ne­mu na­gra­niu ze stu­dia ,,Fak­tów", któ­re wy­pły­nę­ło w 2009 roku i do­ty­czy­ło kwe­stii czy­sto­ści stu­dia, a w szcze­gól­no­ści - sta­nu, w ja­kim pro­wa­dzą­cy za­stał swój stół. Po­nie­waż ob­ro­sło ono dzie­siąt­ka­mi prze­ró­bek oraz dys­ku­sji, czy ów stół był , czy też może jed­nak , po­ni­żej za­pis ca­ło­ści. Oto Ka­mil Dur­czok z pod­pię­tym i włą­czo­nym mi­kro­fo­nem sia­da za sto­łem pre­zen­ter­skim. - Rur­ - ... - Ru­rek coś od­po­wia­da, ale na na­gra­niu tego nie ma, cho­ciaż ła­two so­bie do­po­wie­dzieć. - To do­brze, że mnie słu­chasz. Kto od­po­wia­da za to, jak tu wy­glą­da w tym stu­diu? - ... - Taaa. Nie mnie, do­brze? Od dwóch dni jest tak stół tu­taj, że tyl­ko dla­te­go, że zli­kwi­do­wa­li­śmy ten prze­ryw­nik, któ­ry je­dzie z góry, to jesz­cze się to ja­koś, , ucho­wa­ło i lu­dzie tego nie wi­dzą. Może by ktoś ru­szył dup­sko po pro­stu i to wy­czy­ścił?! - ... - A jak tu bę­dzie gów­no le­ża­ło na sto­le, to je też po­ka­żesz, czy bę­dziesz pro­te­sto­wał?! - ... - Rur­ku, to nie jest ,,coś wy­my­ślisz", do­bra? Trze­ba po pro­stu po­wie­dzieć Wo­la­no­wi [cho­dzi o sze­fa re­ali­za­to­rów - przyp. MM], że ma za­ła­twić tak, żeby tu, , się ktoś po­ja­wił i to wy­czy­ścił. Albo ja­kie­mu­kol­wiek fa­ce­to­wi, któ­ry się po­czu­wa do mi­ni­mum od­po­wie­dzial­no­ści, co po­ka­zu­je­my czte­rem mi­lio­nom lu­dzi przed te­le­wi­zo­rem. far­bą czy nie wiem czym?! I tu na­gra­nie się koń­czy, a za­czy­na ka­rie­ra Rur­ka. Ka­mil Dur­czok nie­mal na każ­dym spo­tka­niu z młod­szy­mi wi­dza­mi jest py­ta­ny o swo­je­go roz­mów­cę ze stu­dia, ba - sam kil­ka razy mu­sia­łem od­po­wia­dać stu­den­tom na ta­kie py­ta­nia. O ska­li po­pu­lar­no­ści Rur­ka ze­spół re­dak­cyj­ny prze­ko­nał się pod­czas Euro 2012, kie­dy re­ali­zo­wa­no ple­ne­ro­we ,,Fak­ty" sprzed sta­dio­nu w Gdań­sku. Pro­wa­dzą­cy stał na przy­go­to­wa­nym rusz­to­wa­niu, za sobą ma­jąc sta­dion, a przed sobą - wi­dok na tłu­my ki­bi­ców wy­cho­dzą­ce z ko­lej­ki i zmie­rza­ją­ce na mecz. ,,O, Ru­rek na sce­nie!" - rzu­ca­ła każ­da ko­lej­na nad­cią­ga­ją­ca gru­pa. ,,Po­zdro­wie­nia dla Rur­ka!" - to obo­wiąz­ko­we uzu­peł­nie­nie ewen­tu­al­nie za­mie­nia­ne na: ,,A gdzie jest Ru­rek?". No wła­śnie. Gdzie jest Ru­rek? Uwa­ga, kur­ty­na w górę. Kim jest Ru­rek? Pro­szę bar­dzo. Na­zy­wa się Ar­tur Ru­rarz i oczy­wi­ście jest re­ali­za­to­rem pra­cu­ją­cym przy ,,Fak­tach". Naj­słyn­niej­szym re­ali­za­to­rem w Pol­sce, cho­ciaż pew­nie nie wszy­scy jego fani do dziś wie­dzie­li, komu wła­ści­wie ki­bi­cu­ją. MUCHA NIE SIADA No do­brze. Do­syć o ,,Fak­tach", bo się ko­le­dzy z kon­ku­ren­cji ob­ra­żą, że ich wy­sił­ków nikt nie do­ce­nia. Do­ce­nia, a i owszem. Do­ce­nić moż­na to, że przez kil­ka lat z rzę­du, gdy ,,Fak­ty" wpro­wa­dza­ły ja­kiś ele­ment - na przy­kład koń­cze­nie pro­gra­mu de­se­rem w po­sta­ci lżej­sze­go fe­lie­to­nu lub pre­zen­ta­cje na ścia­nie mo­ni­to­rów - wkrót­ce po­tem te roz­wią­za­nia po­ja­wi­ły się też na an­te­nie ,,Wia­do­mo­ści". Do­ce­nić moż­na bel­ki z pod­pi­sa­mi jak­by żyw­cem wy­ję­te z opra­wy TVN24, do­ce­nić też moż­na ory­gi­nal­ne ozdob­ni­ki ekra­no­we. Gdy w po­łu­dnio­wym wy­da­niu pod­czas Euro