Ebook Anty-autolustracja t.w. `Student` mobi,epub

UL po przejęciu tego ośrodka po jezuicie o. Hubercie Czumie: Przyszedł nowy duszpasterz o. Andrzej Koprowski, który praktycznie spacyfikował jakiekolwiek polityczne zaangażowanie studentów w ramach DA16. Mateusz Ihnatowicz w dysertacji obronionej w 2015 r., również nie dekonspirując pseudonimu ,,Student", ukazał postać i rolę Jezuity na tle historii rozpracowania DA KUL. Epizodycznie pojawia się on w innych miejscach dysertacji, jak chociażby w kontekście tzw. ,,podróży pacyfikacyjnych" po macierzystej Prowincji po 1984 r. Kolejny raz do wątku współpracy Jezuity z SB nawiązała Małgorzata Choma-Jusińska w 2018 r. w artykule o DA KUL w latach 1944-1989. Tym razem wzięła za dobrą monetę wyjaśnienia o. Andrzeja Koprowskiego poczynione przez niego w akcji auto/lustracji17. Tego rodzaju głosy specjalistów, zdezorientowane akcją auto/lustracji, utwierdziły mnie w słuszności podjętej decyzji o ponownym przebadaniu sprawy jego tajnych kontaktów z resortem bezpieczeństwa. C. Formuła monografii i jej znaczenie W tej publikacji będziemy się starali odpowiedzieć na dwie kwestie: czy przeprowadzona auto/lustracja sprawy ps. ,,Student" i krypt. ,,Studente" spełnia standardy auto/lustracji pozaprocesowej, czy przeciwnie jest przejawem ,,dzikiej" auto/lustracji; czy o. Andrzej Koprowski, zarejestrowany w 1970 r. w ewidencji SB w kategorii tajny współpracownik () a wyrejestrowany dopiero w 1990 r., był faktycznym tajnym współpracownikiem aparatu bezpieczeństwa PRL? W pierwszej kolejności weryfikacji zostanie poddany fenomen oczyszczającej auto/lustracji Jezuity. Ten precedens, który został przeprowadzony planowo i pomysłowo, z pewnym rozmachem i rezonansem społecznym, domaga się gruntownego i wieloaspektowego studium. Tego rodzaju auto/lustracyjne precedensy nie były dotąd przedmiotem dociekliwych i systematycznych badań. Wprawdzie brak jest w Polsce rozprawy monograficznej podejmującej tak zawikłaną sprawę, to poniekąd prekursorem formuły przyjętej w tej książce jest Filip Musiał, który podobną zaproponował w przyczynku pt. Pomiędzy tajną współpracą a jej zaprzeczeniem. Trzeci głos w sprawie kontaktu operacyjnego ,,Zebu"18. Opisał w nim przypadek prof. Franciszka Ziejki, byłego rektora UJ, który oprotestował zakwalifikowanie go do grona informatorów SB. Filip Musiał przeprowadził w artykule wnikliwą, krytyczną analizę wyjaśnień, które były rektor UJ przedstawił na podstawie swoich dzienników19 oraz na kanwie artykułu prof. Piotra Franaszka z UJ, relacjonującego w oparciu o materiały IPN jego kontakty z resortem bezpieczeństwa20. Prof. Piotr Franaszek, obecnie członek Kolegium IPN, jest prekursorem badań odnośnie do rozpracowania wyższych uczelni przez SB21. W ramach procedury badawczej skonfrontujemy autolustracyjne oświadczenia o. Andrzeja Koprowskiego oraz treści elaboratów opublikowanych w trakcie dwufazowej jego ,,lustracji" z rzeczywistą wymową dokumentacji aparatu bezpieczeństwa, znajdującej się w zasobach Archiwum IPN, na którą powołują się pierwsi ,,lustratorzy" - oraz dokonamy hermeneutyki innych odnośnych materiałów SB, z uwzględnieniem ich autentyczności, wiarygodności i obiektywności w kontekście historycznym (operacyjnym, kościelnym, jezuickim) w świetle dokumentacji partyjnej i administracyjnej a także okazałej już literatury przedmiotu. Spośród archiwaliów eksplorowanych w tej monografii na czoło wysuwają się materiały operacyjne, akta spraw, dokumentacja ewidencyjna, resortowe opracowania oraz normatywy. Archiwalia IPN określam w książce najczęściej popularnym wyrażeniem: materiały SB, co nie do końca jest trafne22. Metody analizy historycznej przenikać będziemy podejściem hermeneutycznym, albowiem materiały SB, zwłaszcza te operacyjne, są specyficznym typem dokumentacji sporządzanej przy użyciu swoistego języka-kodu, do którego dostęp ma określony typ lektury. Ten ,,resortowy język" był połączeniem nowomody komunistycznej, terminologii operacyjnej i zawodowego żargonu funkcjonariuszy SB23. Lustracja pozaprocesowa (tak samo jak procesowa) jest przedsięwzięciem delikatnym i skomplikowanym. Trzeba mieć na uwadze fakt, że w procesie dochodzenia do prawdy materialnej opieramy się na specyficznej dokumentacji. Materiały te nie ukazują pełnego obrazu rzeczywistości, ale jej wycinek, który był w zainteresowaniu SB. Resort bezpieczeństwa PRL interesował się przede wszystkim realnymi lub potencjalnymi zagrożeniami dla ustroju socjalistycznego. Ta monografia pomyślana jest jako rzeczowy głos w toczącej się debacie publicznej - chociażby w kontekście oceny kontaktów prezydenta Lecha Wałęsy z SB, absorbującej wiele środowisk. Książka pożądana jest społecznie również z uwagi na fakt, że opinia publiczna bywała i bywa często manipulowana w odniesieniu do charakteru i wartości materiałów aparatu bezpieczeństwa PRL g