Ebook A...Symetria umowy mobi,epub,pdf

ozsuwany dach. Zaś wszystko powinno być wkomponowane w wykreowany krajobraz z takich a nie innych roślin (pomimo że w tej strefie klimatycznej takie rośliny rosnąć najzwyczajniej nie mogą). Niejeden architekt krzyknąłby w tym momencie: super! Ale zamówienie! Najczęściej ta radość niknie w chwili rozpoczęcia rozmowy o pieniądzach. Tu zdziwienie zamawiającego jest przeogromne, gdy słyszy proponowane przez architekta honorarium. Jak to? Dlaczego? Takie pieniądze? Przecież jego znajomy, któremu ten sam architekt zaprojektował wcześniej dom, zapłacił cztery razy mniej! To nieważne, że dom znajomego był dwa razy mniejszy, ogrzewanie załatwiała konwencjonalna kotłownia olejowa lub gazowa, a o basenie, projekcie zieleni czy projekcie wnętrz też nie było mowy. Oburzenie wobec architekta jest wielkie najczęściej współpraca kończy się na tym etapie. A przecież wystarczyłoby, gdyby decyzja o inwestycji nie była obarczona jedynie konsumpcyjnym podejściem zamawiającego do problemu zainwestowania jego ciężko zapracowanych pieniędzy, lecz w minimalnym stopniu również wynikała z analizy własnych potrzeb i próby zrozumienia oferty architekta. Prowadząc rozmowy z architektem, inwestor bardzo rzadko ma okazję obserwować kulisy pracowni projektowej. Rozmowy te mają zwykle charakter kameralny. Architekt (główny projektant) występuje przeważnie pojedynczo lub w obecności najbliższych współpracowników. Czasami wspomagany jest - jeśli tego wymaga sytuacja - specjalistami z innych dziedzin inżynierskich. Niejednokrotnie nad projektem zlecanym przez inwestora pracuje cały sztab specjalistów. Największe i najbardziej renomowane pracownie zatrudniają nawet kilkuset pracowników. To dotyczy jednak małego procentu, by nie powiedzieć, promila całej populacji architektonicznego świata. Powszechnym zaś standardem są małe autorskie pracownie architektoniczne, zatrudniające podstawowy zespół obsługi technicznej, ściśle związanej z architektem, zlecające specjalistyczne opracowania branżowe innym wydzielonym biurom, których obecność w trakcie opracowywania dokumentacji projektowej jest niezbędna do uzyskania stosownych rozwiązań technicznych. Idzie generalnie o to, aby inwestor otrzymał w pełni wartościowy produkt, czyli kompletny projekt, na podstawie którego zrealizowany obiekt będzie całkowicie funkcjonalny, bezpieczny i estetyczny. I w tym momencie pojawia się pytanie: skąd zamawiający ma wiedzieć, jakie projekty specjalistyczne powinien mu architekt przekazać w komplecie z dokumentacją, czyli jakich świadczeń od architekta powinien oczekiwać? Odpowiedź zamyka się w STANDARDACH, które można podzielić na trzy grupy: świadczenia podstawowe (P) świadczenia dodatkowe (D) świadczenia wydzielone (W) Podział ten być może niewiele mówi inwestorowi. Należy wręcz być pewnym, że to, co dla architekta jest np. świadczeniem wydzielonym, to dla inwestora będzie pracą podstawową. Stąd środowiska architektoniczno-inżynierskie wprowadziły dodatkowe zaszeregowania planowanych inwestycji, a mianowicie ,,kategorie trudności" (dalej w skrócie nazywane KT). 1. Kategorie trudności KT są stosowane do wyznaczania zakresu świadczeń podstawowych w zależności od stopnia złożoności przedmiotu zamówienia. Zaszeregowanie KT w każdym kraju wygląda inaczej, jednak można pokusić się o wprowadzenie pewnego wspólnego mianownika. Przeważnie ilość takich kategorii jest ograniczona i mieszczą się one w przedziale od 4 do 6. Ciekawą właściwością tych kategorii jest to, że jeden typ obiektu można przyporządkować do kilku KT. Należy jednoznacznie też powiedzieć, że KT stanowią o technicznych utrudnieniach w zadaniu projektowym. Nie mają one nic wspólnego z architektonicznym wyrazem projektowanych obiektów. I jeszcze jedna, ale istotna uwaga: to, że obiekt przypisany jest do wyższej kategorii, nie oznacza automatycznie, że pewne świadczenia należą do zakresu podstawowego. KT wyznaczają jedynie stopień skomplikowania technicznego, jak np. znacznie utrudniona koordynacja międzybranżowa (z uwagi na wystąpienie elementów, z którymi architekt nie spotyka się w kategoriach niższych). Oznaczać to również może konieczność opracowania projektu technologicznego. I tu dochodzimy do istoty rzeczy. Czy opracowanie tego projektu jest obowiązkiem (świadczenie podstawowe), czy pracą, która wcale nie musi być przez architekta wykonana (świadczenie wydzielone)? Najprościej można ująć to tak: jeżeli, w wyniku zaszeregowania projektowanego obiektu do kategorii wyższej, wykonanie specjalistycznego projektu JEST WYMAGANE przepisami prawa budowlanego, to taki projekt automatycznie staje się ŚWIADCZENIEM PODSTAWOWYM. Inwestor, chcąc niechcąc, musi taki projekt posiadać i taką technologię wbudować. W przeciwnym razie nie otrzyma pozwolenia na budowę lub, jeśli uda mu się ,,obejść