Ebook Balet, który niszczy mobi,epub

e, po­py­cha­nie, klap­sy w róż­ne czę­ści cia­ła, któ­re były nie­od­po­wied­nio usta­wio­ne. Pani A sto­so­wa­ła me­to­dę kar fi­zycz­nych. To prze­dziw­ne, ale naj­czę­ściej upa­dla­ła przy wszyst­kich swo­ją cór­kę. Inna, jak na przy­kład pani B, mó­wi­ła: ,,Spójrz, ja­kie masz gru­be uda, kro­wo". Czy na­uczy­ciel­ki mia­ły wzor­co­we syl­wet­ki? Nie, ale wy­ma­ga­ły tego od dzie­ci. Wie­le dziew­czy­nek ob­wią­zy­wa­ło się fo­lią śnia­da­nio­wą, by re­du­ko­wać tkan­kę tłusz­czo­wą - ta­kie su­ge­stie sły­sza­ło się od na­uczy­cie­li ba­le­tu. Sta­le po­wta­rza­no im, że wy­glą­da­ją jak pącz­ki lub gru­be kro­wy. A były to dzie­ci w po­wszech­nym ro­zu­mie­niu szczu­płe, bar­dzo szczu­płe, chu­de lub wręcz nie­zdro­wo wy­glą­da­ją­ce. Dla­cze­go wy­móg eks­tre­mal­nej szczu­pło­ści jest wa­run­kiem ko­niecz­nym? Ogól­nie mó­wiąc, cho­dzi o es­te­ty­kę lek­ko­ści, ete­rycz­no­ści. Mamy być na sce­nie jak zja­wy, a nie lu­dzie. Wia­do­mo, że kie­dy tan­cer­ki są pod­no­szo­ne w tań­cu przez part­ne­rów, nie mogą być cięż­kie, bo to nie wy­glą­da zgrab­nie. Moż­na by taką zdro­wą szczu­płość utrzy­mać zbi­lan­so­wa­ną die­tą oraz od­po­wied­ni­mi, co­dzien­ny­mi ćwi­cze­nia­mi car­dio, któ­re nie są sto­so­wa­ne w ba­le­cie. Nie ma u nas tej świa­do­moś­ci. Na­uczy­ciel­ki ba­le­tu, któ­re same są kor­pu­lent­ne, żeby nie po­wie­dzieć oty­łe, nie mają wie­dzy z za­kre­su zdro­we­go od­ży­wia­nia. Ra­dzą dzie­ciom, co mogą, a ra­czej cze­go nie mogą ro­bić, bez kon­sul­ta­cji ze spe­cja­li­stą - w obec­nych cza­sach ta­kie prak­ty­ki po­win­ny być za­ka­za­ne. Czy kie­dy­kol­wiek mó­wi­ło się ofi­cjal­nie dzie­ciom o wy­mo­gach, je­że­li cho­dzi o wagę, fi­gu­rę? Są ja­kieś nor­my? Otóż nie, to jest te­mat tabu. Sły­szy się po pro­stu: ,,Je­steś za gru­ba". Mó­wio­no to na­wet oso­bom, któ­re prze­cho­dzi­ły etap doj­rze­wa­nia i zwią­za­ne z tym wa­ha­nia hor­mo­nal­ne. Na­le­ża­ło­by po­wie­dzieć na­sto­lat­kom, że mu­szą zwró­cić uwa­gę na wę­glo­wo­da­ny, usta­lić die­tę ze spe­cja­li­stą. W cza­sie, gdy cho­dzi­łam do szko­ły ba­le­to­wej, w Pol­sce nie było mowy jesz­cze o nur­cie fit­ness, któ­ry już w la­tach 70. XX wie­ku był pro­pa­go­wa­ny w Sta­nach Zjed­no­czo­nych. Tam jest duża świa­do­mość ludz­kiej ana­to­mii. Do Ham­bur­ga tra­fi­łam jako dziew­czyn­ka bar­dzo chu­da. Od razu wy­sła­no mnie do fi­zjo­te­ra­peu­ty, tłu­ma­czo­no za­gro­że­nia zwią­za­ne z bu­li­mią i ano­rek­sją. Na­to­miast w mo­jej szko­le w Pol­sce pro­mo­wa­no tyl­ko skraj­nie chu­de tan­cer­ki, jak na przy­kład Na­ta­lia Lesz. Ona była dla mnie wzo­rem, chcia­łam być tak samo do­bra, a na­wet lep­sza. Sko­ro Na­ta­lia wa­ży­ła 27 ki­lo­gra­mów (wiem to z opo­wie­ści in­nych ko­le­ża­nek), to ja chcia­łam wa­żyć jesz­cze mniej, bo w mo­jej opi­nii by­ła­bym wte­dy naj­lep­sza. Czy na­uczy­ciel­ki ba­le­tu nie re­agu­ją, gdy ko­lej­ne dziec­ko pła­cze z po­wo­du ich wy­zwisk? One tego nie­ste­ty w ogó­le nie wi­dzą. Same były kar­mio­ne prze­mo­cą, więc póź­niej to z sa­tys­fak­cją od­da­ją. Po­win­ny przejść te­ra­pię. Naj­chud­sze dziew­czy­ny były dla mnie bó­stwa­ Kie­dy Na­ta­lia ode­szła ze szko­ły - cho­dzi­ły słu­chy, że tra­fi­ła do szpi­ta­la - było to dla nas za­rów­no strasz­ne, jak i pięk­ne. Pięk­ne, bo ktoś tak się po­świę­cił ba­le­to­wi. W ta­kiej sy­tu­acji dy­rek­cja po­win­na we­zwać ro­dzi­nę da­nej uczen­ni­cy i po­in­for­mo­wać ją, że dziec­ko nie może kon­ty­nu­ować na­uki w szko­le, do­pó­ki nie za­cznie zdro­wo się od­ży­wiać, nie na­bie­rze od­po­wied­niej masy. To by było nor­mal­ne. Nor­mal­ (Płacz). By­ła­bym nor­mal­ną, szczę­śli­wą dziew­czyn­ką, jaką by­łam przed szko­łą ba­le­to­wą. Lu­dzie za­wsze mó­wi­li, że je­stem ży­wym dziec­kiem i mam pięk­ne oczy. Znisz­czy­ły to pani C i wszyst­kie inne. Ani razu nie usły­sza­łam: ,,Dzie­ciacz­ku, po­roz­ma­wiaj­my". Moi ro­dzi­ce nie mie­li świa­do­mo­ści, czym jest szko­ła ba­le­to­wa. My­śle­li, że pro­mu­je się tam ho­li­stycz­nych ar­ty­stów. Tak mi przy­kro, że cię to spo­tka­ł By­łam chy­ba naj­chud­szym dziec­kiem w hi­sto­rii szko­ły. Wa­ży­łam 25,7 ki­lo­gra­ma przy wzro­ście 162 cen­ty­me­ By­łam wte­dy z sie­bie bar­dzo dum­na. Po tym, jak na wstę­pie usły­s