Ebook Baw się mobi,epub

Roman Honet baw się i kilka innych wierszy o rzeczach ważnych Biuro Literackie o Stronie Śląskie - Wrocław 2016 Poezje 17 Roman Honet: baw się Zdjęcie na okładce: Magda Galas Korekta: Anna Krzywania Projekt typograficzny i skład wersji elektronicznej: Mateusz Martyn Copyright (C) by Roman Honet Copyright (C) by Magda Galas, 2008 Copyright (C) by Biuro Literackie, 2016 Biuro Literackie ul. Sokolnicza 5/37, 53-676 Wrocław tel. 71 346 01 42, isbn 978-83-65358-37-0 Wszelkie powielanie lub wykorzystywanie niniejszego pliku elektronicznego inne niż jednorazowe pobranie w zakresie własnego użytku stanowi naruszenie praw autorskich i podlega odpowiedzialności cywilnej oraz karnej. Spis wierszy O PRZYWRACANIU o przywracaniu życie. życie dzień wypełnionych katedr i stadionów rok znowu cię ogarnął zawsze na północ siedem lat drzwi dziecinnego pokoju powrót nie zaczął się nigdzie październik 1993 zimne pole O MIESZANIU POKARMÓW o mieszaniu pokarmów pieśń o powrotach, całości i częściach kto jest po stronie myśli bukiety podróży kwiaty, larwy mistrz noga lato 1991. golden boy motyle, dni pośmiertne i ptaki gorliwy ogród ziemi baw się O MILCZENIU o milczeniu obraz tamtego lata rodzaje nocnej alchemii podróż. rachunek gdzie podziała się ta dziewczyneczka otworzyłem sen nie mój park gier minionych korona łuna zimno O ZAGLĄDANIU DO TRUMNY o zaglądaniu do trumny róża z grobu andersena propercjusz w grudniu buma square denat i srebrny młoteczek cały w piórach kadaweryna z podróży pośmiertnej martwy diament. martwa latarnia dalie O CHŁOPCU Z JEZIORA ŻARTÓW o chłopcu z jeziora żartów podwójna brama nocy pawia plaża. wigilia zima. dostawy cmentarz niewierzących zwierząt [siostry moje, moje wakacje] cuda, zapachy żeby wrzał drzewo przeludnione O SNACH o snach O PRZYWRACANIU o przywracaniu to przedwieczorne ogniska, anyżkowe cząstki w oddechach kobiet. to wsłuchiwanie się w szelest autostrad powleczonych przejrzystą siateczką świateł jak preparaty epoki, chłód korektorów diora, radiotechnika, unitra. właśnie to wszystko. chłopcy noszący w oczach kobaltowy ocean i szpadę, którzy tak dawno rozmiłowali się w cieniu, zaczytali, a teraz - patrz - ogromna siła wyodrębnia ich stamtąd, wybudza. życie bezbrzeżnie zdrożało, mówią. rok się przetoczył i jest ten sam. ta sama próżnia ma go, ale traci życie. życie jeżeli suknia, musi być najdroższa, jak dla umarłej albo panny młodej. jeżeli kula, niechaj się roztrzaska, niech odda tamten księżyc, który był jak ekran, wakacje i monety - miliony sztuk. życie. życie. chciałbym mieć ciche jak zbiegły esesman i umrzeć nagle w porze miodobrania, oczu przymkniętych w szepcie: nie obawiaj się. nic nie było przez ciebie oprócz zapomnienia, kobiet przypadkiem gościnnych w szaleństwie - wnętrzu tej pięknej pustki, którą ci zabrano jeżeli to możliwe, nie bój się przemiany dzień wypełnionych katedr i stadionów była niedziela - dzień wypełnionych katedr i stadionów. i moje było bieganie po polach, moje okręgi spalonego zboża, neony. ziemia rodziła poziomki, nasycona miarowym poszumem wiatru, rozmigotaniem błyskawic - zmieniane nagle w smugę ciemnego pyłu nic nie znaczyły burze i pożoga. jeśli pomylę trasy i upadnę - była przysięga moja i zapowiedź - odniosą mnie do domu jak puchar w blasku wiwatów i gromnic - jeżeli niebo wystąpi przeciwko mnie - nie znam go. sumiennie przepływały godziny, żar pracujący w napędach tamtych zegarów, kiedy układał na mapach zapach zamiast bunkrów, monety zamiast mórz. lata. oko magiczne. lampy syczące w radio jak pozłacane embriony. transmisje. przywołania. mózg - wyjątkowy gatunek mgły: on dokończy, dopowie moją historię. on to powtórzy: dziecko, wtedy była ta niedziela, gdy ludzi wzywał do siebie stadion albo bóg. ten chłopiec biegający po polach nosił mnie wtedy lekko, jakby mnie nie było. a przecież byłem mistrzem jego przypadku. wytaczałem mu łzy. wyznaczałem drogi, by świat trwał zawsze tam, gdzie trzeba: obok. i dużo zapamiętał imion, kosztowności w tamtą niedzielę boga i futbolu, bo już czekały zmrożone, aby go wypełnić: zachwyt i wstyd. gotowe były kobiety i trumny. i sen - garb samobieżny. echo ostatniej powtórki. nie ma. nic nie było