Ebook Blokersi. Scenariusz przedstawienia profilaktycznego dla uczniów gimnazjum epub,pdf

Aneta Antosiak Blokersi scenariusz przedstawienia profilaktycznego dla uczniów gimnazjum (C) Copyright by Pracownia Edukacyjno-Artystyczna Skene Żory 2013 ISBN 978-83-63171-60-5 e-mail: Wydawca wyraża zgodę na kopiowanie tekstu na potrzeby wystawienia przedstawienia przez nabywcę scenariusza. Wstęp Przygotowując przedstawienia szkolne, wielokrotnie stawałam przed dylematami związanymi z wyborem właściwego tekstu. Co zrobić, by uczniowie nie mieli wrażenia, że szkolne akademie, przedstawienia to coś sztywnego i nudnego? Za klucz do sukcesu uważam dobór scenariusza dopasowanego do młodzieży szkolnej Zawsze najtrudniej było mi znaleźć ,,poważny" scenariusz odpowiedni dla gimnazjalistów. Stąd próby tworzenia własnych tekstów. Blokersi to spektakl napisany w 2003 roku. Został już kilkanaście razy wystawiony, nie tylko przeze mnie, zawsze był przyjęty dobrze przez widzów w wieku gimnazjalnym (w 2007 roku otrzymał I miejsce podczas Miejskiego Przeglądu Teatrów Profilaktycznych w Żorach oraz II miejsce podczas III Międzypowiatowego Przeglądu Teatrów Profilaktycznych ,,Dajmy sobie szansę" w Rybniku). Książka zawiera wersję podstawową spektaklu oraz dwie możliwe modyfikacje. Po pierwsze, są to propozycje zmian dla osób, które chciałyby wystawić Blokersów jako spektakl połączony z treściami religijnymi. Po drugie, dołączona jest wersja skrócona scenariusza (15-20-minutowa). Życzę samych pięknych przeżyć artystycznych. Informacje dotyczące wystawienia spektaklu Tło scenografii stanowi ściana bloku. W jednej ze scen uczniowie malują na niej, stąd najczęściej wykorzystywaliśmy do tego celu drewnianą konstrukcję, pokrytą szarym papierem. W trakcie spektaklu kilkukrotnie pojawia się muzyka. Jej dobór pozostawiałam występującym, którzy dopasowywali znane im utwory do treści sceny. Również sam tekst spektaklu był wzbogacany przez ich własne wyrażenia. Scenariusz stylizowany jest na gwarę młodzieżową (przy uwzględnieniu ograniczeń, wynikających z faktu, że spektakl jest wystawiany w szkole), która szybko zmienia się, stąd część zwrotów może wydawać się uczniom przestarzała, warto więc pozwolić im na własne zmiany. Osoby: Tomek Monika - dziewczyna Tomka Piotrek - kolega Tomka Wojtek - kolega Tomka Karola - znajoma Piotrka i Wojtka Mama Tomka Sąsiadka Wychowawczyni Tomka Przechodzień W tle klatka schodowa bloku, przed wejściem dwie ławki - po dwóch stronach. Scena 1 Tomek, Monika. Światło (lub odsłonięcie kurtyny). Muzyka. Tomek i Monika wracają do domu, trzymając się za ręce. Monika A kim chciałbyś być? Gdybyś mógł wybrać. Tomek Fotografem. Chciałbym mieć taki najlepszy na świecie aparat, jeździć wszędzie i robić zdjęcia. Wiesz, nie same zabytki i tak dalej, ale ludzi. Chciałbym fotografować ludzi na całym świecie. Monika Zaprosisz mnie na wystawę? Tomek Nie śmiej się. Wiem, że to mało realne. W tym mieście możesz mieć najwyżej nadzieję, że przeżyjesz z dnia na dzień. Monika Czy ja wiem? Podobno marzenia się spełniają. Zaczniesz może od czegoś innego, a potem, kto wie. Tomek A ty, co chcesz robić? Monika Trafić do przedszkola. Wiem, że tam powinnam pracować. Tomek Będziesz wycierać nosy dzieciakom. Monika Nie zapominaj, że kilkanaście lat temu też taki byłeś. Tomek Szkoda, że wyjeżdżacie na te dwa tygodnie. Monika Moja klasa już nie może się doczekać. Wszyscy mają nadzieję, że nad tym morzem będą same luźne lekcje. Tomek Będę czekał. Monika To tylko dwa tygodnie. Wiesz, cieszę się, że tak się zmieniłeś. Kiedyś bałam się do ciebie podejść. Tomek Wszystkim trzeba dać szansę. Może mi się uda. Monika Wierzę w ciebie. Na razie. Zgaszenie świateł. Scena 2 Piotrek, Wojtek, potem Tomek, Karola. Muzyka. W mroku z dwóch stron nadchodzą Piotrek i Wojtek, w pewnym momencie światło pada na nich. Gdy zbliżają się do siebie, witają się, siadają na ławce. Piotrek Wiesz, stawiał się, to oberwał, mógł nie zaczynać. Daj puszkę. Wojtek A co potem? Piotrek Dyra wezwała starych. A, zwisa mi to. Wchodzi Tomek. Wojtek Nasz Tomuś. Od kilku miesięcy jakoś tak sporządniał. Jak patrzę na ciebie, stary, to odechciewa mi się mieć dziewczyny. Bo po co? Z kumplami już nie Tomek Nie przesadzajcie. Zresztą Monika właśnie wyjeżdża na dwa tygodnie. Piotrek No to luzik, przypomnisz sobie o starych kumplach. Tomek Idziecie gdzieś? Wojtek Stary, nie pamiętasz? Tu nie ma gdzie iść. No, może gdyby w kieszeni było kilka groszy. Piotrek Ale wszystko poszło na browar. Wojtek Siadaj, czeka nas długi wieczór. Tomek Jak szkoła? Piotrek Rzadko ją odwiedzam i ostatnio chciała ze mną zerwać. Wojtek Mnie też nie ciągnie. Patrzą na mnie jak na bin Ladena. Piotrek Trzeba było nie dziurawić opon. Wojtek Ja kulturalnie ostrzegałem fizyka. Jak pójdziesz na skargę do dyra, pojedziesz dziś później do domu. Piotrek Dotrzymujesz słowa, stary! Wojtek Przynajmniej jakaś rozrywka. A tak, ciągle nuda. Dłuższa chwila bez konkretnego dialogu, chłopcy popijają piwo, kilka haseł: Daj zapalić. Ale nuda. Wojtek Ciągle nuda. Nawet starzy już zrezygnowali z awantur. Piotrek Chyba się poddali, że synalek na pewno na prawo nie pójdzie. Wojtek Ale na lewo tak. Wchodzi Karolina, powitanie. Wojtek Poznaj naszą Karolę, od tygodnia jest wolna i szuka obiektu zainteresowań. Tomek (niepewnie) Ja mam dziewczynę. Karola Mnie twoja dziewczyna nie przeszkadza. Piotrek Ale Tomuś się zmienił, jedna mu teraz wystarczy. Wojtek Dawniej nawet trzy na raz na imprezie wyrywał. Piotrek Może jutro jakaś balanga? Seba ma chatę wolną. Wojtek Tylko trzeba coś zmontować. Piotrek W porzo. Jakiemuś gościowi można uśmiech zmniejszyć. Wojtek I nie każdy musi z radiem jeździć. Tomek Posłuchajcie, nie musicie kraść. Ja mam 20 złotych. Karola To też się przyda. Wojtek Na zagrychę. Piotrek Tomuś, ty też idziesz. Tomek No, nie wiem. Piotrek Będzie git, nie pękaj. Wojtek Dawno z nami nie byłeś. Stare, dobre czasy sobie przypomnisz. Wychodzą. Zgaszenie świateł.